Από την υπερηφάνεια ως τη ντροπή μια Τρίπολη δρόμος!

08:15 | 27/08/2023

Οι ευθύνες του Νταμπράουσκας κι ένας ΟΦΗ που μας γύρισε μία δεκαετία πίσω - Άρθρο του Δ. Καρυωτάκη.

Γράφει ο Δημήτρης Καρυωτάκης

Ένας ΟΦΗ από τα πολύ παλιά και από τα πολύ κακά! Από εκείνες τις εποχές που είχαμε ξεχάσει πως ήταν να κάνουμε τέτοιες εμφανίσεις. Που δεν βγαίναμε καν στο γήπεδο. Που κάθε σέντρα ήταν κι εν δυνάμει γκολ. Που δεν υπήρχαν παίκτες να μαρκάρουν στο κέντρο. Που η επίθεση υπήρχε για να συμπληρώνει την ομάδα και ένας κόουτς να παρακολουθεί ανήμπορος να αντιδράσει, απλός παρατηρητής της ντροπιαστικής εικόνας.

Λες κι αυτό το καταραμένο γήπεδο μας δημιουργεί μια μεταφυσική κατάσταση και με το που μπαίνουμε στο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης παθαίνουμε γενικό κοκομπλόκ! Μόνο που το ποδόσφαιρο δεν είναι μεταφυσική, είναι απλά πράγματα κι ο ΟΦΗ δεν είχε ούτε τα στοιχειώδη.

Τι να πει κανείς και τι να πρωτοθυμηθεί; Την ανύπαρκτη τριάδα στο κέντρο της άμυνας; Τους πολυδιαφημισμένους Καρό και Λαμπρόπουλο; Το πάρτυ από την πλευρά του Τοράρινσον; Την ανυπαρξία των αμυντικών μέσων; Τον Μπάκιτς που παίζει δεν παίζει εδώ και καιρό ένα και το αυτό; Συμβαίνει κάτι με τον συγκεκριμένο ή πρέπει να συνηθίσουμε το ένα καλό παιχνίδι δέκα κακά; Τις αργές επιστροφές όλων στο αμυντικό κομμάτι; Τη χειρότερη εικόνα πρώτου ημιχρόνου στην εποχή Νταμπράουσκας;

Η ήττα και η απαράδεκτη εμφάνιση ήλθε την καλύτερη στιγμή για τον ΟΦΗ. Και στέκομαι στο πρώτο ημίχρονο γιατί στο δεύτερο και φάσεις γίνανε και γκολ θα μπορούσε να μπει αλλά όλα αυτά μικρή σημασία έχουν όταν υπάρχει αυτή η μαύρη τρύπα στο πρώτο μέρος και η διάθεση του Αστέρα να αφήσει τον ΟΦΗ να κάνει το όποιο παιχνίδι του. Και βέβαια η άριστη επιλογή του (φονέα του ΟΦΗ) Ράσταβατς επιβραβεύτηκε με το τρίτο γκολ, που απλά έδωσε στην ήττα το χαρακτηρισμό της ντροπής σβήνοντας μονομιάς τα εγκωμιαστικά σχόλια της περασμένης Κυριακής.

Η νίκη με τον Αρη έβαλε πολλά ζητήματα κάτω από το χαλάκι (για παράδειγμα η τριάδα Βούρου - Καρώ- Λαμπρόπουλου δεν τα είχε πάει και τότε καλά αλλά τώρα εξέθεσε τους πάντες)! Κι άλλες ανορθογραφίες, όπως του Μπάκιτς για παράδειγμα κρύφτηκαν από το επικό 3-2, αλλά δεν εξαφανίστηκαν. Το γεγονός δηλαδή πως υπήρχαν πολλοί χώροι στην αντεπίθεση, οι αργές επιστροφές, το παιχνίδι με τις σέντρες, το πρόβλημα στο χτίσιμο του παιχνιδιού από την πρώτη μπάλα και βέβαια τα πέντε γκολ σε δυο παιγνίδια είναι υπερβολικά πολλά, έτσι δεν πας πουθενά!

Ήταν ένα σοκ γιατί ήλθε να μας υπενθυμίσει με οδυνηρό τρόπο πως με λόγια και με μια μόνο εμφάνιση δεν πας πουθενά, αν είσαι ένα αγωνιστικό ασανσέρ. Πως καλές είναι οι πολλαπλές λύσεις που υποστηρίζεις πως έχεις αλλά όταν βασικά εργαλεία σου δείχνουν πως δεν μπορούν προσγειώνεσαι ανώμαλα στην πραγματικότητα. Πως η ομάδα φωνάζει πως θέλει ενίσχυση και στη θέση 6 και στη θέση του φορ.

Και βέβαια οι ευθύνες του Λιθουανού τεράστιες (τις παραδέχθηκε). Χωρίς πνευματική προετοιμασία, με μια ομάδα τελείως εκτός κλίματος από το πρώτο λεπτό (από τύχη δεν είχαμε ένα 5-0 στο ημίχρονο) έβλεπε την ομάδα να διασύρεται και να πελαγοδρομεί και να κάνει την πρώτη κίνηση στο 46’. Και βέβαια καμία αλλαγή δεν βγήκε γιατί απλά ο ΟΦΗ δεν μπήκε ποτέ στη λογική του αγώνα.

Είπε ο Ντάμπρα πως η ομάδα έμεινε στο ξενοδοχείο αλλά κι εκείνος μάλλον δεν μπήκε ποτέ στο λεωφορείο για το γήπεδο! Είναι νωρίς, αλλάζουν τα πράγματα, αλλά χθες το βράδυ ο ΟΦΗ μας πήγε μια δεκαετία πίσω!