Αυτή η νύχτα μένει

08:13 | 08/05/2019

Ό,τι κι αν υποστηρίζεις, δεν γίνεται να μη ζεις το θαύμα της Λίβερπουλ. Τα συναισθήματα που προσφέρει απλόχερα το ποδόσφαιρο.

Ευτυχώς που υπάρχει και το Champions League. Ευτυχώς που υπάρχει και κάτι ξένο για την Ελλάδα, για να θυμόμαστε το λόγο που αγαπήσαμε το ποδόσφαιρο. Για τα συναισθήματα, την μπάλα στην αλάνα, τις νίκες, τις ανατροπές, τις χαρές και τις λύπες.

Αυτό που έκανε το βράδυ της Τρίτης η Λίβερπουλ κόντρα στην Μπαρτσελόνα το έχει ξανακάνει. Σε εκείνον τον ανεπανάληπτο τελικό με τη Μίλαν στην Κωνσταντινούπολη. Το χθεσινό θαύμα άγγιξε αυτό του 2005.

To 3-0 του πρώτου αγώνα, με την εκπληκτική βραδιά του Λιονέλ Μέσι, με την τρομερή Μπαρτσελόνα που «κατάπιε» τη Λίβερπουλ, σου έδινε την εντύπωση ότι η πρόκρισή της είναι μονόδρομος. Μόνο που η Λίβερπουλ του Κλοπ, ειδικά η Λίβερπουλ του Γερμανού, δεν γίνεται να σε αφήσει αδιάφορο. Μία ομάδα που βρίσκεται στον τελικό του Champions League, κυνηγά ένα δεύτερο θαύμα στο πρωτάθλημα για να το πάρει από την Σίτι και σου υπενθυμίζει όλους τους λόγους που το ποδόσφαιρο παραμένει ο βασιλιάς των σπορ.

Για αυτές τις βραδιές που ξεχειλίζουν τα συναισθήματα, που γίνεσαι μέρος της ιστορίας, που ο μύθος γίνεται πραγματικότητα, για όλα αυτά που σου προσέφερε απλόχερα η βραδιά στο Ανφιλντ, αξίζει να συνεχίζεις. Οχι για τον τελικό με άδεια καθίσματα, όχι για τη μεμψιμοιρία του ελληνικού ποδοσφαίρου, όχι για τις παθογένειες και τη μαυρίλα. Αυτά ας μείνουν στα στενά όρια της Ελλάδας με την ευχή κάποτε να γίνουμε κι εμείς σαν τους άλλους. Κι ας μας αλλοιώσουν τον πολιτισμό...