ΒΑΚ: Από το κομμένο ρεύμα, μέχρι την αναγέννηση
Το όραμα του Θόδωρου, ο μαρασμός του ΒΑΚ, οι στιγμές ντροπής και η αναγέννηση επί Μπούση που το πήρε πάνω του
Τέλη δεκαετίας '80, ο ΟΦΗ του Θόδωρου Βαρδινογιάννη και του Ευγένιου Γκέραρντ, μία νέα δύναμη στο ελληνικό ποδόσφαιρο, ένα διαφορετικό πρότζεκτ για τα συνηθισμένα. Εκείνη την περίοδο έπεφταν τα θεμέλια για το μεγαλύτερο απ’ όλα τα έργα υποδομής, το «Βαρδινογιάννειο Αθλητικό Κέντρο», το ΒΑΚ που ολοκληρώθηκε το ’89-90. Δεν ξεκινούσε απλά η εποχή ΟΦΗ στο ελληνικό ποδόσφαιρο, αλλά έμπαιναν οι γερές βάσεις για το μέλλον.
Τριάντα χρόνια μετά η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ένας ΟΦΗ που βρέθηκε από τα ψηλά στα χαμηλά και από τα πολλά στα λίγα. Ένα ΒΑΚ που φρεσκαρίστηκε για τελευταία φορά το 2004 λόγω Ολυμπιακών Αγώνων, ένα προπονητικό κέντρο που στις «μαύρες» εποχές του συλλόγου με τα τεράστια οικονομικά προβλήματα, το ρεύμα ήταν απλήρωτο και χρειάζονταν γεννήτριες για να γίνονται οι προπονήσεις.
Ναι, ένα από τα μεγαλύτερα αθλητικά κέντρα στην Ελλάδα είχε αφεθεί στη μοίρα του, ήταν κι αυτό «θύμα» της οικονομικής ανέχειας του κρητικού συλλόγου. Είναι τρομερό αν το σκεφτεί κανείς, σε μία περίοδο που ο Ολυμπιακός, η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ δεν είχαν προπονητικά κέντρα, ο ΟΦΗ ήταν από τους λίγους που είχε υπερσύγχρονες, για την εποχή τους, εγκαταστάσεις και έθετε μία νέα διαδρομή για το δικό του μέλλον.
Το ΒΑΚ, κακά τα ψέματα, «γέρασε». Και έχει ανάγκη από ένα γερό λίφτινγκ για να αποκτήσει ξανά ζωή, να γίνει πάλι ένα σύγχρονο προπονητήριο και να αποτελέσει για τον ΟΦΗ ένα «σπίτι» για το σήμερα, το αύριο, για το πάντα.
Το έργο που αρχίζει σε λίγες ημέρες και θα ολοκληρωθεί το αργότερο μέχρι τον Απρίλιο ελάχιστοι έχουν αντιληφθεί το μέγεθός του. Λογικό, τον κόσμο τον ενδιαφέρει το αγωνιστικό κομμάτι, οι μεταγραφές, τα αποτελέσματα, το άμεσο. Δεν υπάρχει η υπομονή για το μετά, δεν υπάρχει ο ενθουσιασμός αν δεν δει στην πράξη τα λόγια.
Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο στον ΟΦΗ κρατούν χαμηλά το θέμα. Όχι γιατί δεν είναι σπουδαίο, αλλά γιατί προτιμούν τις πράξεις από τα «θα». Δεν είναι υπερβολή να αναφέρουμε ότι τη δεδομένη χρονική στιγμή τα έργα που θα αρχίσουν στο ΒΑΚ είναι πιο πάνω από κάθε τι άλλο στον κρητικό σύλλογο. Η περίοδος είναι τέτοια που οι φίλαθλοι περιμένουν με αγωνία τις μεταγραφικές εξελίξεις τον Γενάρη, αλλά οι επικεφαλής περιμένουν με αγωνία να μπουν οι μπουλντόζες, να αρχίσουν τα έργα, να ανακατασκευαστούν τα γήπεδα και να επιστρέψει ο ΟΦΗ στο ανακαινισμένο «σπίτι» του.
Το ταξίδι του Μιχάλη Μπούση στην Ελλάδα το προηγούμενο διάστημα έγινε ακριβώς γι' αυτό. Δεν ήταν απλά ένα ταξίδι για να δει από κοντά τον ΟΦΗ, δεν ταξίδεψε τόσες χιλιάδες μίλια για να παρακολουθήσει μόνο τα παιχνίδια της ομάδας του, αλλά για να «τρέξει» τις διαδικασίες για τα έργα στο «Βαρδινογιάννειο».
Η παραμονή του στην Αθήνα, οι επισκέψεις σε Ρέντη και Σπάτα με τον Ηλία Πουρσανίδη, οι συσκέψεις με τους συνεργάτες του, οι τελικές λεπτομέρειες για τις εργασίες. Όλα πέρασαν από τον έλεγχο του Μιχάλη Μπούση, ο οποίος επέστρεψε στις ΗΠΑ έχοντας τακτοποιήσει όλα τα ζητήματα επί του θέματος.
Το ΒΑΚ, η έκταση του Σκαφιδαρά, τα έργα που θα ακολουθήσουν στο «Γεντί Κουλέ». Αυτά είναι τα σοβαρά θέματα που απασχολούν τη διοίκηση και δη τον ομογενή επιχειρηματία, ο οποίος «χτίζει» από την αρχή τον ΟΦΗ, πάνω στο όραμα του Θόδωρου, στο δρόμο που χάραξε η ιστορία του συλλόγου τα προηγούμενα χρόνια.
Και για όσους έχουν ζήσει τις παλινωδίες του πρόσφατου παρελθόντος και τον «μαρασμό» του ΟΦΗ, αυτές οι στιγμές που ζει ο σύλλογος είναι σημαντικότερες από οποιαδήποτε νίκη.
