Δεν είναι θαυματοποιός ο Δέλλας, αλλά έκανε το θαύμα του
Δεν ξέρω αν ο Δέλλας είναι ο καλύτερος προπονητής, αλλά σίγουρα είναι ο καταλληλότερος - Του Δημήτρη Καρυωτάκη.
Γράφει ο Δημήτρης Καρυωτάκης
Το ποδόσφαιρο είναι γιορτή. Χαρά. Διασκέδαση και απόλαυση. Να ξεφύγεις λίγο από την καθημερινότητα σου, να απολαύσεις τη μπαλίτσα σου, να παίξει μπάλα και να κερδίσει η ομάδα. Ε, όταν έλθει κι ένα 4-0, που δεν το περίμενες ούτε στα όνειρα σου, δεν θες τίποτα άλλο!
Αυτό μας έλειψε 4,5 μήνες από εκείνο το ονειρικό 2-0 με την ΑΕΚ κι έπρεπε να περάσουμε μαύρους μήνες για να ευχαριστηθούμε και μπάλα και την ομάδα.
Έγινε θαύμα μέσα σε 5-6 μέρες; Δεν ξέρω αν γίνονται θαύματα ακόμα στο ποδόσφαιρο αλλά αυτό που είδαμε χθες στο Γεντί Κουλέ είναι μαγική εικόνα σε σχέση με την άρρωστη και κακοφορμισμένη ομάδα που βλέπαμε επί Μελ.
Ο Δέλλας επένδυσε στην ψυχολογία, τι θα μπορούσε άλλωστε να κάνει μέσα σε μια βδομάδα, η ομάδα διαχειρίστηκε φοβισμένα το πρώτο 20λεπτο όπου φυσιολογικά μπήκε με λίγο γκάζι και αρκετό φρένο για να έλθει ο μαγικός συνδυασμός Ιζάγκα- Μπάκου και το σεντρεφορίσιο γκολ του Βέλγου για να ξεμπουκώσει η ομάδα. Ένα ονειρικό 7λεπτο ήταν αρκετό να έλθει το 3-0 με πρωταγωνιστές το ίδιο επιθετικό δίδυμο που υπέγραψε τη μαγική βραδιά αλλά και τον αναγεννημένο Λαμπρόπουλο που ήθελε όσο κανένας και το γκολ και την εμφάνιση που έκανε για να ξεπλύνει τις άσχημες εμφανίσεις και τον εφιάλτη στον αγώνα με την ΑΕΚ.
Ημίχρονο 3-0! Το βλέπαμε και το ξαναβλέπαμε στο φωτεινό πίνακα για να το πιστέψουμε αλλά ήταν αληθινό. Έβαλε βέβαια το χεράκι του κι ένας πρώην παίκτης του ΟΦΗ ο Τόλης Διαμαντής που και την ευκαιρία έχασε στο 0-0 αλλά και ήταν η μαύρη τρύπα της άμυνας του Πανσερραϊκού από αριστερά καθώς από κει προήλθαν και τα τρία γκολ του ΟΦΗ στο ημίχρονο.
Στο δεύτερο δεν ήθελες φούρια, διαχείριση ήθελες και παρότι υπήρχαν ζητηματάκια στο πως «πουλούσαν» οι παίκτες την μπάλα, γενικά κράτησε και ήλθε το κερασάκι με τον Μπάκου, έναν παίκτη που τόσα άκουσε (ευτυχώς που δεν ήξερε ελληνικά ο παίκτης) μέχρι να αναγεννηθεί κι εκείνος όπως και οι υπόλοιποι.
Έργο Δέλλα από την αρχή ως το τέλος, δεν ξέρω αν είναι ο καλύτερος προπονητής που μπορούσε να έλθει τούτη την ώρα, αλλά σίγουρα έδειξε με το καλημέρα πως είναι ο καταλληλότερος και βέβαια κέρδισε και τον κόσμο του ΟΦΗ που απαιτητικός είναι αλλά δίκαιος.
Ένας ΟΦΗ που έδειξε πόσο αδίκησε τον εαυτό του, είπαμε αποτυχημένη χρονιά, αναμφισβήτητα, αλλά δεν είναι Πανσερραϊκός, Παναιτωλικός και Κηφισιά, δεν είναι να παίζει κατηγορία με τους άλλους.
Η νίκη ήταν πολλαπλώς ευεργετική. Κέρδισε και με εμφατικό τρόπο, δεν ξέρω πόσο καιρό πρέπει να πάμε πίσω για να θυμηθούμε 4-0 στο Ηράκλειο. Έπιασε Ατρόμητο και Πανσερραϊκό στην 8η θέση και πάει με αέρα στα Γιάννενα ακόμα και να κερδίσει αφού αυτή η νίκη λειτουργεί λυτρωτικά και απελευθερωτικά!
Κι επειδή η επιλογή Δέλλα φέρνει τη σφραγίδα Μπούση, ένα μπράβο και στον πρόεδρο, αλλά αφού τον ήθελε ας τον έφερνε μετά τον Λιθουανό να μην περάσουμε όλο αυτό το μαύρο σκοτάδι στις ημέρες του Μελ!
