Δύο απίστευτες πορείες, ένα τρόπαιο

Ο τελικός της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης είναι προ των πυλών. Λίβερπουλ και Τότεναμ έκαναν δύο εκπληκτικές πορείες, πέτυχαν τους δικούς τους άθλους η κάθε μία και εν τέλει έκλεισαν το εισιτήριο για τον μεγαλύτερο αγώνα της χρονιάς. 

Το φετινό Τσάμπιονς Λιγκ, πέρα απ΄τον νικητή του, μας αναδεικνύει και αυτό που λίγο πολύ όλοι παραδεχόμασταν. Οι αγγλικές ομάδες σήμερα μπορεί να είναι ταλαιπωρημένες από τα συνεχόμενα παιχνίδια και χτυπημένες κατά καιρούς από τραυματισμούς, όμως είναι και οι ομάδες που παίζουν το ποδόσφαιρο σύγχρονα, με ένταση και όπως πρέπει. Και το χορτάρι τους το ανταποδίδει.

Φέτος και στις δύο μεταξύ τους αναμετρήσεις για το πρωτάθλημα νικήτρια βγήκε η Λίβερπουλ (1-2 εκτός έδρας και 2-1 εντός) με το Φιρμίνο να βάζει τα μισά γκολ. Ωστόσο το σημερινό παιχνίδι δε θα έχει καμία σχέση με αυτά καθότι οι δύο ομάδες ολοκλήρωσαν τις υποχρεώσεις τους στο αγγλικό πρωτάθλημα στις 12 Μαΐου κι έτσι είχαν χρόνο για ξεκούραση και συγκέντρωση. Λίγες ώρες πριν το σφύριγμα της έναρξης όμως, ας θυμηθούμε τη φετινή πορεία των δύο διεκδικητών.

Λίβερπουλ: Μεγάλη αναγνώριση μέσω του Τσάμπιονς Λιγκ

Η ομάδα του Κλοπ μπορεί κανείς να υποθέσει πως είχε ένα απ΄τα πιο δύσκολα έργα, στην πορεία της προς τον τελικό. Αρχικά ξεκίνησε σε έναν απ΄τους ανταγωνιστικότερους ομίλους απέναντι σε Παρί Σεν Ζερμαίν, Νάπολι και Ερυθρό Αστέρα, προκρίθηκε ως δεύτερη με τρεις νίκες και τρεις ήττες, αφήνοντας στο νήμα εκτός συνέχειας την ιταλική Νάπολι, την οποία κέρδισε την τελευταία αγωνιστική.

Στη φάση των 16 κλήθηκε να αντιμετωπίσει τη Μπάγερν Μονάχου, σε έναν αγώνα που πολλοί θα προτιμούσαν να δουν αργότερα. Ο πρώτος αγώνας στο Άνφιλντ έληξε χωρίς σκορ, ως αποτέλεσμα μιας γενικότερης ισορροπίας σε πάσες, κατοχή και αναποτελεσματικότητας. Στη Γερμανία τα πράγματα άλλαξαν, οι «Βαυαροί» προσπάθησαν περισσότερο και πίεσαν, ωστόσο η άμυνα της Λίβερπουλ με μπροστάρη τον Φαν Ντάικ δεν έδωσε πολλά περιθώρια. Το τελικό 1-3 ήταν καθ΄όλα δίκαιο για μια ομάδα με βάσεις και αρχές απέναντι σε μια Μπάγερν που εκείνο τον καιρό ακόμη ψαχνόταν.

Η φάση των 8 ήταν το μοναδικό θεωρητικά εύκολο στοίχημα για τους «ρεντς» σε όλη τη διοργάνωση. Απέναντι στην Πόρτο η Λίβερπουλ ήταν το ξεκάθαρο φαβορί, πράγμα που επαληθεύτηκε και από τα αποτελέσματα των δύο αγώνων. 2-0 στο Άνφιλντ, σε ένα ματς με ξεκάθαρη επιβολή και ανωτερότητα της ομάδας του Κλοπ στο χορτάρι. 1-4 στην Πορτογαλία, σε ένα ματς διαχείρισης με τέσσερα γκολ σε πέντε ευκαιρίες στο τέρμα.

Επόμενος αντίπαλος στους «4» η Μπαρτσελόνα του Μέσι. Το ζευγάρι αυτό προμήνυε απ΄την αρχή δύο μεγάλες μάχες, πράγμα που συνέβη στο έπακρο. Ο πρώτος αγώνας στο Καμπ Νου χαρακτηρίστηκε για τη Λίβερπουλ απ΄την απουσία του Φιρμίνο και τον τραυματισμό του Κεϊτά (20΄), πράγμα που ώθησε το Γερμανό τεχνικό να αλλάξει το σχεδιασμό του. Η υπεραριθμία στο κέντρο πέτυχε να σπάσει τον τρόπο παιχνιδιού της Μπαρτσελόνα, ωστόσο δεν έδινε την ευκαιρία στη Λίβερπουλ να απειλήσει σημαντικά. 

Σε ένα βράδυ που η ομάδα του Κλοπ πέτυχε να εξουδετερώσει σε μεγάλο βαθμό την επιθετική απειλή των «μπλαουγκράνα», ο δείκτης του σκορ έδειξε στο τέλος 3-0, κυρίως λόγω της ευστοχίας των Μέσι και Σουάρες. Στον επαναληπτικό, το βαρύ σκορ του πρώτου αγώνα, αλλά και οι τραυματισμοί (Σαλάχ, Φιρμίνο, Κεϊτά) «στρίμωχναν» αρκετά τη Λίβερπουλ, δεν κατάφεραν όμως να τη λυγίσουν, αφού στο χορτάρι όσο περνούσε η ώρα έμοιαζε όλο και πιο ατρόμητη. Το γρήγορο γκολ του Οριγκί (7΄) και οι καλές επεμβάσεις του Άλισον στο πρώτο μέρος ήταν αυτά που δημιούργησαν την ελπίδα για την ανατροπή. Το δεύτερο ημίχρονο ανήκε εξ ολοκλήρου στους γηπεδούχους που έφτασαν σε σκορ πρόκρισης (4-0) με την βοήθεια και τη δυναμική του Άνφιλντ. Βαϊνάλντουμ, Οριγκί και Αλεξάντερ-Άρνολντ ήταν οι πρωταγωνιστές μιας ανατροπής κόντρα σε μία Μπαρτσελόνα που δεν κατάφερε ποτέ να ξεκλειδώσει την αντίπαλό της αμυντικά και δικαίως (αν και σκληρά) αποκλείστηκε. Με αυτόν τον τρόπο η Λίβερπουλ κατάφερε να φτάσει και φέτος στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, παρά τα όσα διαδραματίζονταν στην Πρέμιερ Λιγκ.

Στο αγγλικό πρωτάθλημα η Λίβερπουλ τερμάτισε δεύτερη σε μία ιστορική κούρσα με αντίπαλο τη Μάντσεστερ Σίτι. Με 97 βαθμούς έναντι 98 των «πολιτών» βρέθηκε μια ανάσα απ΄το τρόπαιο σε μια χρονιά υπέρβασης. Φέτος είχε τη δεύτερη καλύτερη επίθεση και την καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος, ενώ ηττήθηκε μόλις μία φορά απ΄τη Σίτι εκτός έδρας.

Σήμερα η ομάδα του Κλοπ βρίσκεται στην τρίτη θέση σε γκολ στο Τσάμπιονς Λιγκ, πίσω μόνο από Μάντσεστερ Σίτι και Μπαρτσελόνα, ενώ έχει σκοράρει 22 γκολ εντός περιοχής. Διαθέτει τους δύο από τους τρεις πρώτους σκόρερ της Πρέμιερ Λιγκ (Μανέ, Σαλάχ, Ομπαμεγιάνγκ) με 22 γκολ έκαστος και τον καλύτερο αμυντικό του κόσμου αυτή τη στιγμή (Φαν Ντάικ). Σε ό,τι αφορά τους τραυματισμούς, ο Φιρμίνο έχει επιστρέψει στις προπονήσεις το τελευταίο διάστημα και δεν αποκλείεται να χρησιμοποιηθεί από τον Κλοπ, σε αντίθεση με τον Κεϊτά ο οποίος δεν έχει επανέλθει πλήρως.

Τότεναμ: Πέτυχε παρά τις αντιξοότητες

Η ομάδα του Μαουρίσιο Ποκετίνο αναμφίβολα αποτελεί μια ομάδα έκπληξη σε ό,τι αφορά την παρουσία της στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, όχι για το επίπεδο ποδοσφαίρου που παίζει, αλλά για τον τρόπο που έφτασε μέχρι εκεί. Στον Β΄ όμιλο βρέθηκε αντίπαλος με τις Μπαρτσελόνα, Ίντερ και Αϊντχόβεν, έκανε ρεκόρ 2 νίκες-2 ισοπαλίες-2 ήττες και κατάφερε να προκριθεί κι εκείνη ως δεύτερη στο νήμα και σε ισοβαθμία με την ιταλική ομάδα.

Στη φάση των «16» κλήθηκε να αντιμετωπίσει τη γερμανική Ντόρτμουντ, που εκείνη την περίοδο ήταν πρώτη με διαφορά από τη Μπάγερν στη Μπουντεσλίγκα. Στα μεταξύ τους παιχνίδια η Τότεναμ κατάφερε να πάρει δύο νίκες. Στο 3-0 του πρώτου αγώνα στην Αγγλία οι δύο ομάδες αλληλοεξουδετερώθηκαν παίζοντας συντηρητικά, ενώ τα γκολ ουσιαστικά ήρθαν από δύο καλά γεμίσματα κι ένα κόρνερ. Στον επαναληπτικό τα «σπιρούνια» ευτύχησαν να μη δεχθούν γκολ στο πρώτο μέρος, όπου και η γηπεδούχος Ντόρτμουντ πίεσε. Στο 47^ο λεπτό ο Κέιν άνοιξε το σκορ κι έτσι πρακτικά το υπόλοιπο του αγώνα είχε διαδικαστικό χαρακτήρα, αφού η Ντόρτμουντ δεν πίστεψε στην ανατροπή.

Στους επόμενους δύο γύρους η Τότεναμ έπαιξε δύο φορές με την πλάτη στον τοίχο κι όμως τα κατάφερε. Στη φάση των «8» ο αντίπαλος άκουγε στο όνομα Μάντσεστερ Σίτι. Στο πρώτο παιχνίδι η ομάδα του Γκουαρδιόλα έδειξε πως ήθελε να κάνει διαχείριση του αγώνα (χωρίς Ντε Μπρούινε, Σανέ) με αποτέλεσμα να μην ανεβάσει στροφές. Το ματς σημαδεύτηκε τόσο από το τελικό 1-0 με γκολ του Σον (78΄), όσο και από τον τραυματισμό του αρχηγού Κέιν (58΄), ο οποίος επανήλθε πολύ πρόσφατα στις προπονήσεις. Ο επαναληπτικός ήταν ένα παιχνίδι γεμάτο γκολ. Στέρλινγκ, Σον και Μπερνάρντο Σίλβα σκόραραν συνολικά πέντε φορές στα πρώτα 21 λεπτά. Η ομάδα του Ποκετίνο δέχθηκε και τέταρτο γκολ από τον Αγουέρο (59΄), ωστόσο δεν παραιτήθηκε. Χωρίς Κέιν και απέναντι σε έναν απ΄τους ισχυρότερους αντιπάλους στην Ευρώπη σήμερα, κατάφερε να πάρει τον έλεγχο του αγώνα, να βρει το γκολ της λύτρωσης με τον Γιορέντε (86΄) κι εν τέλει να πανηγυρίσει μια μεγάλη πρόκριση.

Επόμενος αντίπαλος, ο Άγιαξ στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Ένας αντίπαλος που δεν είχε τίποτα να φοβηθεί, που απέκλεισε εμφατικά Ρεάλ Μαδρίτης και Γιουβέντους. Στον πρώτο αγώνα στην Αγγλία τα πράγματα έγιναν πολύ δύσκολα για τον Ποκετίνο που κλήθηκε να βρει έναν τρόπο η ομάδα του να είναι ανταγωνιστική χωρίς τον Σον (τιμωρημένος), τους Κέιν, Λαμέλα και Γουίνξ (τραυματίες) και τον Σισοκό αρχικά στον πάγκο. 

Η αναμενόμενα δυσκίνητη Τότεναμ πληγώθηκε μόνο από τον Φαν ντε Μπεκ (15΄) και συνολικά δεν μπόρεσε να απειλήσει σημαντικά με αποτέλεσμα το σφύριγμα της λήξης να βρίσκει και τις δύο ομάδες μάλλον ικανοποιημένες. Ο δεύτερος αγώνας είχε πιο γρήγορο ρυθμό και δύο γκολ για το γηπεδούχο Άγιαξ στο πρώτο ημίχρονο (5΄, 35΄). Με το εις βάρος της 3-0 στο δεύτερο μέρος, κι ενώ χρειαζόταν τρία τέρματα, η Τότεναμ. όχι μόνο δεν παραιτήθηκε, αλλά μπήκε και με ορμή. Με απόλυτο πρωταγωνιστή λοιπόν τον Λούκας Μόουρα, που σκόραρε και τα τρία τέρματα (55΄, 59΄, 96΄), πέτυχε μία ξεχωριστή, από κάθε άποψη, νίκη-πρόκριση παλεύοντας μάλιστα χωρίς τον αρχηγό της Κέιν. Με αυτό τον υπερβατικό τρόπο λοιπόν, η φετινή Τότεναμ κέρδισε με το σπαθί της το εισιτήριο στον μεγάλο τελικό της Μαδρίτης και μια επιβράβευση για το μοντέλο που ακολουθεί τα τελευταία χρόνια.

Στο αγγλικό πρωτάθλημα η ομάδα του Ποκετίνο, αν και ξεκίνησε δυναμικά, τερμάτισε στην τέταρτη θέση. Μέχρι τα μέσα της σεζόν μάλιστα συναγωνιζόταν στα ίσια τους πρωτοπόρους Σίτι και Λίβερπουλ, ωστόσο τα προβλήματα τραυματισμών σε συνδυασμό με το μικρότερο ρόστερ, την κράτησαν πίσω.

Σήμερα τα καλά νέα για τον Αργεντίνο τεχνικό είναι πως Κέιν, Γουίνκς, Σάντσες και Βερτόνγκεν δείχνουν να έχουν ξεπεράσει όλα τα προβλήματα που τους ταλαιπώρησαν μέχρι πρόσφατα και ήδη έχουν προπονηθεί. Μένει να δούμε αν ο ίδιος θα αποφασίσει να ρίξει στη μάχη κάποιον απ΄αυτούς σήμερα το βράδυ.

Φτάσαμε λοιπόν και φέτος στον μεγάλο τελικό της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης. Λίβερπουλ και Τότεναμ, Τότεναμ και Λίβερπουλ θα μονομαχήσουν σε έναν αγγλικό τελικό, ένα ματς, ένα τρόπαιο. Σε μία ποδοσφαιρική χρονιά που απέδειξε περίτρανα πως το αγγλικό ποδόσφαιρο είναι το καλύτερο και το πιο σύγχρονο στον κόσμο αυτή τη στιγμή. Δύο πορείες με ανατροπές και ποδοσφαιρικά «θαύματα» σμίγουν στη Μαδρίτη. Μοναδικός στόχος πλέον είναι άλλη μία καλή εμφάνιση. Και ο καλύτερος, ας κερδίσει!