Eνα Special αφιέρωμα: Η μεγαλύτερη βραδιά του ΟΦΗ

Φέτος συμπληρώνονται 34 χρόνια από μια σπουδαία στιγμή για τον ΟΦΗ και την Κρήτη. Ήταν 21 Ιουνίου του 1987, στο ΟΑΚΑ, όταν η ομάδα του Γκέραρντ κατάφερε να κερδίσει τον Ηρακλή στον τελικό του Κυπέλλου και να σηκώσει στον ουρανό το τρόπαιο, το μοναδικό στην ιστορία του συλλόγου μέχρι σήμερα.

Το Capitano.gr αναδημοσιεύει το - προ 4ετίας - Special αφιέρωμα του Cretalive.gr για την (τότε) επέτειο των 30 χρόνων. Περιλαμβάνεται η συνέντευξη του Μύρωνα Σηφάκη, τα πρωτοσέλιδα της εποχής, όλα όσα ακολούθησαν τον αγώνα

---

Δημοσιογραφική επιμέλεια: Γιάννης Χαμαλάκης – Μάνος Ανδρουλάκης

Aκολουθεί το αφιέρωμα του Cretalive.gr

1 / Η ΑΦΕΤΗΡΙΑ ΜΙΑΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΟΜΑΔΑΣ

Η αρχή του επαγγελματικού ποδοσφαίρου λειτούργησε ευεργετικά για τον ΟΦΗ, αφού συνέπεσε με την είσοδο του Θόδωρου Βαρδινογιάννη, εκλεκτού (και αείμνηστου από τις 21 Σεπτεμβρίου 1996) μέλους μίας εκ των πιο ισχυρών οικογενειών της χώρας.

Όταν ο διοικητικός ηγέτης του κρητικού συλλόγου έφερε στο Ηράκλειο και τον Έγκε (μετέπειτα Ευγένιο) Γκέραρντ, το θρυλικό «Γεντί Κουλέ» έζησε μεγάλες πιένες για 15 ολόκληρα χρόνια. Από το 1985 μέχρι το 2000, ο ΟΦΗ κατέλαβε μία φορά τη 2η θέση, δύο την 3η, άλλες δύο την 4η, πανηγύρισε το Βαλκανικό Κύπελλο του 1989, έλαβε μέρος στον τελικό Κυπέλλου του 1990 και αγωνίστηκε στη φάση των «16» του Κυπέλλου Κυπελλούχων και του Κυπέλλου UEFA.

Το αποκορύφωμα, όμως, της πιο «χρυσής» περιόδου για την κρητική ομάδα καταγράφηκε σαν σήμερα πριν από ακριβώς 30 χρόνια, με την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας. Ήταν ο απόλυτος θρίαμβος. Στο ΟΑΚΑ βρέθηκαν από νωρίς χιλιάδες Κρητικοί για να σπρώξουν με την φωνή τους τον ΟΦΗ. Όμως ο Ηρακλής δεν ήταν εύκολος αντίπαλος.

2 / Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ

Ο ΟΦΗ πριν αναμετρηθεί με τον «γηραιό» στον τελικό του ΟΑΚΑ, απέκλεισε στον πρώτο γύρο την ομάδα της Θήβας (2-0), στην συνέχεια με την δύναμη της έδρας κατάφερε να αποκλείσει διαδοχικά Εδεσσαϊκό (3-0 εντός, 1-2 εκτός) και Απόλλων Αθηνών (4-0 εντός, 0-1), φτάνοντας με σχετική ευκολία στα προημιτελικά. Εκεί, η ομάδα του Γκέραρντ απέκλεισε με δύο νίκες την Καλλιθέα (4-0, 2-0) και προκρίθηκε στα ημιτελικά. Επόμενος αντίπαλος: Διαγόρας Ροδό. Ο ΟΦΗ είχε πάρει φόρα και δεν θα έχανε την ευκαιρία. Με δύο νίκες (3-1 και 2-0) βρέθηκε στον τελικό της 21ης Απριλίου. Συνολικά, στην πορεία του μέχρι τον τελικό ο ΟΦΗ είχε σημαντικό «όπλο» το «Γεντί Κουλέ» που τον ώθησε σε 5 νίκες με συντελεστή 16-1 στα γκολ.

Η εβδομάδα του τελικού κύλησε με συγκρατημένη αισιοδοξία στις τάξεις της ομάδας, αλλά άκρατο ενθουσιασμό σε εκείνη των φιλάθλων. «Όσοι δεν πάμε στην Αθήνα, εδώ για να πανηγυρίσουμε τον πρώτο τίτλο του ΟΦΗ», έλεγαν χαρακτηριστικά προτού καλά-καλά κοπάσουν τα μεθεόρτια για την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ από την Εθνική Ελλάδας. Ο γενικός αρχηγός Παντελής Μυριοκεφαλιτάκης, από την πλευρά του, παραλλήλιζε την «επίσημη αγαπημένη» με τον κρητικό σύλλογο, υπό την έννοια ότι «ως τώρα ήμασταν κομπάρσοι, όμως εδώ και δύο χρόνια πρωταγωνιστούμε».

Περισσότεροι από 5.000 φίλαθλοι του ΟΦΗ ταξίδεψαν με πλοία της γραμμής και αεροπλάνα, ενώ περίπου άλλοι τόσοι Κρητικοί της Αθήνας και άλλων πόλεων έδωσαν το «παρών» στο ΟΑΚΑ. Χαρακτηριστικό είναι ότι εκτυπώθηκαν 50.000 φέιγ-βολάν που πετάχτηκαν σε κεντρικούς δρόμους της πρωτεύουσας, μοιράστηκαν εκατοντάδες σημαίες και δημιουργήθηκαν δεκάδες πανό. Επίσης αξίζει να σημειωθεί ότι ο νομάρχης Ηρακλείου κ. Λουκάκης διευκόλυνε τους δημοσίους υπαλλήλους που μετέβησαν από την Κρήτη στην Αθήνα, αφού τους επέτρεψε την επομένη του τελικού να αφιχθούν στις εργασίες τους όποτε επιστρέψουν και όχι την προβλεπόμενη ώρα.

Ένα ξεχασμένο και ενδιαφέρον περιστατικό καταγράφηκε κατά την τελευταία προπόνηση, όπου στο δίτερμα η ομάδα του Μύρωνα Σηφάκη δέχθηκε 5 γκολ και σημείωσε μόλις ένα σε εκείνη του Βαγγέλη Χοσάδα. Αυτό το γεγονός δεν επηρέασε τον ΈγκεΓκέραρντ, ο οποίος είχε πάρει την απόφασή του: θα χρησιμοποιούσε τον Κρητικό τερματοφύλακα. «Η ισοπαλία δεν εξυπηρετεί κανένα. Ή καλύτερα εξυπηρετεί την ομάδα που θέλει να πάει το παιχνίδι στα πέναλτι», δήλωνε μεταξύ άλλων ο Ολλανδός. Θαρρείς και «φωτογράφιζε» τη δική του ομάδα...

3 / ΩΡΑ ΤΕΛΙΚΟΥ

Το πρώτο ημίωρο του τελικού ήταν αρκετά νευρικό. Το γκολ του Κωφίδη(30’) έδωσε ρυθμό στο ματς με τον ΟΦΗ να παίρνει τα ηνία του αγώνα και να ισοφαρίζει άμεσα με το πολύ όμορφο γκολ του Χαραλαμπίδη (34’). Ο ΟΦΗ διατηρούσε μια ελαφρά υπεροχή στο β’ μέρος πραγματοποιώντας περισσότερες επισκέψεις στην εστία του Γκεοργκίεβ, χωρίς αποτέλεσμα. Ο Ηρακλής βασιζόταν στις εμπνεύσεις του Χατζηπαναγή και στα πολύ επικίνδυνα κόρνερ του που ήταν μια διαρκής απειλή για τους Κρητικούς. Το παιχνίδι ολοκληρώθηκε 1-1 . Ούτε και η παράταση έβγαλε νικητή και η διαδικασία των πέναλτι θα έδινε την λύση και το τρόπαιο σε μια από τις δύο ομάδες. Εκεί, ο Μύρωνας Σηφάκης έδωσε την δική του παράσταση. Απόκρουσε δύο πέναλτι και έδωσε το κύπελλο στον ΟΦΗ. Μάλιστα, στην περιγραφή του αγώνα ο Γιάννης Αργυρίου είχε τονίσει με θαυμασμό στην απόκρουση του Σηφάκη στην εκτέλεση του Αδάμου: «Ε, αυτό είναι από τα σπάνια!»

ΗΡΑΚΛΗΣ-ΟΦΗ 1-1 / 1-3 πέναλτι

Οι ενδεκάδες του τελικού:

ΗΡΑΚΛΗΣ (Χρήστος Αρχοντίδης): Γκεοργκίεβ, Λευκόπουλος, Ζήφκας, Βακαλόπουλος, Ηλιάδης, Κωφίδης, Δ.Παπαδόπουλος, Ζούντμπι, Θ.Αναστασιάδης, Χατζηπαναγής (98’ Αδάμου), Καραΐσκος (57’ Γ.Παπαδόπουλος).

ΟΦΗ (Έγκε Γκέραρντ):Σηφάκης, Γκουλής, Βασιλείου, Τσινός, Μιχαλίτσιος (101’Ανδρεανίδης), Ίσις, Περσίας, Παπαβασιλείου, Νιόπλιας (94’ Καριώτης), Χαραλαμπίδης, Σαμαράς

Σκόρερ: 30’ Κωφίδης - 34’ Χαραλαμπίδης - Θεατές: 23.587 – Διαιτητές: Μελέτης Βουτσαράς βοηθοί: Ντάουλας - Μπίκας

Η σειρά των εκτελέσεων πέναλτι:

• Ζούντμπι - άουτ
• Χαραλαμπίδης 0-1
• Ζήφκας απόκρ.
• Τσινός 0-2
• Δ. Παπαδόπουλος 1-2
• Παπαβασιλείου 1-3
• Αδάμου αποκρ.

4 / Ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ

Ο 26χρονος, τότε, Μύρων Σηφάκης έμελλε να αποτελέσει τον πιο ουσιαστικό παίκτη του τελικού της 21ης Ιουνίου 1987 χάρη στις αποκρούσεις του στις εκτελέσεις πέναλτι των Ζήφκα και Αδάμου. Ο πρώην τερματοφύλακας του ΟΦΗ περιγράφει στο Cretalive τις στιγμές εκείνες, θυμάται – εξηγεί – αναλύει –και μοιράζεται την συγκίνηση του μαζί μας.

«Ανυπομονησία για τον τελικό»

«Τότε υπήρχαν προβλήματα στο ελληνικό ποδόσφαιρο με τη μετάβασή του από το ερασιτεχνικό επίπεδο στο ημιεπαγγελματικό. Θυμάμαι τις απεργίες που κάναμε εμείς οι ποδοσφαιριστές. Παρουσιαζόμασταν στα γήπεδα κατά τη διάρκεια του πρωταθλήματος, απλά εμφανιζόμασταν στον αγωνιστικό χώρο κι έπειτα φεύγαμε απ’ αυτόν. Είχαμε μία αποχή αρκετών μηνών. Παρότι η εποχή δεν ήταν κατάλληλη για ποδόσφαιρο, εμείς το περιμέναμε με ανυπομονησία. Αυτό ήταν το κύριο χαρακτηριστικό που επικρατούσε εκείνη την περίοδο.

«Είχαμε πίστη και αυτοπεποίθηση για την κούπα»

O πρώην τερματοφύλακας του ΟΦΗ περιγράφει τις στιγμές του αγώνα της 21ης Ιουνίου: «Δεν ήμασταν σε φουλ φόρμα, όπως και ο Ηρακλής, γιατί σου είπα ότι το αγωνιστικό κενό ήταν μεγάλο. Ήταν τέλος Ιουνίου που συνήθως εκείνη την περίοδο οι ποδοσφαιριστές κάνουν διακοπές. Σίγουρα είχαμε πίστη, σίγουρα είχαμε αυτοπεποίθηση, σίγουρα δεν φοβηθήκαμε ποτέ το παιχνίδι...Εγώ αυτό που θυμάμαι είναι ότι ένιωθα πολύ θυμωμένος με το γκολ που δέχθηκα. Θεωρούσα τον εαυτό μου υπεύθυνο για το γκολ του Ηρακλή. Συγκεκριμένα, ο αμυντικός μπροστά μου με πρόλαβε και έδιωξε με κεφαλιά την μπάλα, η οποία βγήκε προς την αριστερή μου πλευρά, εκεί σούταρε ο Κωφίδης, εγώ προσπάθησα να επανέλθω στο τέρμα μου, χτύπησε στα πόδια μου, πέρασε μέσα από αυτά και πέρασε κι από τα πόδια του Βασιλείου που βρισκόταν στο δεύτερο δοκάρι.Ήμουν πολύ θυμωμένος με τον εαυτό μου στο υπόλοιπο ημίχρονο και το ξεπέρασα όταν ξαναβγήκα στον αγωνιστικό χώρο για το δεύτερο μέρος. Σημαντικό κομμάτι για μας ήταν το σπουδαίο γκολ του Χαραλαμπίδη, διότι μας προστάτευσε από το άγχος και ταυτόχρονα πιστεύω ότι έδωσε περισσότερη απογοήτευση στους παίκτες του Ηρακλή. Υπήρχε μια ισορροπία συναισθημάτων. Θα έλεγα, μάλιστα, ότι ήταν πιο πολύ υπέρ μας όσο περνούσε η ώρα.

«Έχω ακόμα το χτύπημα στους συνδέσμους»

«Δεν θα ξεχάσω το 119’ του τελικού» τονίζει ο έμπειρος πλέον προπονητής. « Ήξερα τα χτυπήματα αυτού του εκπληκτικού παίκτη, του Χατζηπαναγή. Ήταν πολύ επικίνδυνα. Σε ένα κόρνερ που εκτέλεσε από αριστερά μου, στην προσπάθειά μου να αποκρούσω, κουτούλησα γόνατα, κεφάλια, ώμους στο πρώτο δοκάρι. Το χτύπημα αυτό στους συνδέσμους το έχω ακόμα σαν ανάμνηση αυτού του σπουδαίου παιχνιδιού. Όταν πονάει το θυμάμαι και δεν περιμένω να έρθει η 21η Ιουνίου (γέλια). Θυμάμαι, λοιπόν, από αυτήν την εποχή το πάθος και την ανυπομονησία που είχαμε. Περιμέναμε να έρθει η μεγάλη στιγμή του τελικού, παρότι γνωρίζαμε ότι απέναντί μας είχαμε μία από τις καλύτερες ομάδες στην Ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, όπως ήταν ο Ηρακλής. Μεγάλη ομάδα, όμως, ήμασταν κι εμείς εκείνη την εποχή»

5 / Καθιερώθηκες τρεισήμισι μήνες πριν από τον τελικό

«Δεν είχα φανέλα βασικού σπίτι μου, απλώς ξεκίνησε να με βάζει σε κάποια παιχνίδια που παρουσιαζόμασταν στη σέντρα. Σε κάποια άλλα μου έλεγε «μην φοβάσαι τίποτα εσύ». Έβαζε τον Βαγγέλη (σ.σ. Χοσάδα) στην ενδεκάδα. Ίσως είχε τους δικούς του λόγους, που ήθελε να είμαστε όλοι οι τερματοφύλακες σε εγρήγορση. Θυμάμαι και τον αγώνα του Γιώργου του Μητσέα, την υπερπροσπάθεια που έκανε για να επανέλθει γρηγορότερα του αναμενομένου».

«Ήμασταν μια οικογένεια – έρχονταν να παίξουν στον ΟΦΗ με λιγότερα χρήματα»

«Οι προσωπικότητες και οι χαρακτήρες που υπήρχαν τότε στην ομάδα βοήθησαν για να έχουμε το ιδανικό περιβάλλον και κλίμα. Ήμασταν μια οικογένεια, ήμασταν μαζί καθημερινά σε όλες τις κοινωνικές μας εκδηλώσεις, από τον καφέ μας μέχρι τα προβλήματα που θα μπορούσε να έχει κάποιος. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι εκείνες τις περιόδους αρκετοί μεγάλοι ποδοσφαιριστές από μεγάλες ομάδες, όπως ο Περσίας, ο Παπαβασιλείου, ο Τσινός, ο Σαμαράς, ο Χαραλαμπίδης, ο Μιχαλήτσος, προτιμούσαν να πάρουν λιγότερα χρήματα και να έρθουν στη δική μας ομάδα.

Γνώριζαν το κλίμα που επικρατούσε και τολμώ να πω ότι από τότε μέχρι τώρα δεν έχει υπάρξει ομάδα στο ελληνικό ποδόσφαιρο που να είχε όλα αυτά τα σπουδαία χαρακτηριστικά, τα οποία συντελούσαν στο να είμαστε μια οικογένεια, μια παρέα... Να λάμπει το Βαρδινογιάννειο από την παρουσία όλων μας, να λάμπει το «Γεντί Κουλέ», να είμαστε όλοι χαρούμενοι, την Κυριακή να απολαμβάνουμε ποδόσφαιρο και να είμαστε ανυπόμονοι μέχρι την επόμενη εβδομάδα που θα παίζαμε το επόμενο παιχνίδι.Αυτά είναι πράγματα που δεν μπορούν να ξεχαστούν όσο και να θέλουν κάποιοι «σωτήρες» γιατί αυτή είναι η ίδια μας η ζωή. Και όσο και να πληγώνουν αυτήν την ομάδα, εμείς θα εξακολουθούμε να την αγαπάμε ως ιδέα».

«Είχα την κουζουλάδα, εκτός από ικανός στα πέναλτι»

«Ο Γκέραρντ ήταν ένας άνθρωπος, ο οποίος δεν ξεχώριζε κανέναν. Όλοι γι’ αυτόν ήταν σημαντικοί. Μου έδωσε στοιχεία που στιγμάτισαν την ποδοσφαιρική και μετέπειτα την προπονητική μου ζωή. Αυτά που έκανε ο Ολλανδός ήταν μαθήματα ζωής για όλους μας. Ήξερε ότι στα πέναλτι είχα μια ιδιαίτερη ικανότητα. Το έβλεπε και στις προπονήσεις.

Κάθε παίκτης έχει κάποια ιδιαίτερα θετικά χαρακτηριστικά και κάποιες αδυναμίες. Αυτό είναι defactoκαι όλοι προσπαθούμε να αξιοποιούμε τα προτερήματά μας και να γινόμαστε καλύτεροι. Ο Γκέραρντ είχε αυτήν την ικανότητα. Ήξερε ότι εκτός από ικανός στα πέναλτι, είχα αυτήν την κουζουλάδα που λέμε και δεν φοβόμουν τίποτα. Νομίζω ότι εκ του αποτελέσματος τον δικαίωσα κι εγώ μαζί με τους συμπαίκτες μου για τις επιλογές που έκανε».

Θα μου περιγράψεις μερικές άγνωστες ή ξεχασμένες ιστορίες;

«Το 1984 είχα ξαναπαίξει στο ΟΑΚΑ. Ήταν ένας τελικός Ερασιτεχνών μεταξύ του ΠΟΑ και της Νίκης Διοικητηρίου που χάσαμε στα πέναλτι. Ήταν η μοναδική φορά στην καριέρα μου που σε διαδικασία πέναλτι, δεν είχα πιάσει κανένα. Θυμάμαι την απογοήτευση και τον θυμό μου. Μάλιστα μετά τον τελικό του 1987 είχα δηλώσει ότι «στον μικρό τελικό δεν τα κατάφερα, χρωστούσα κάτι και ευτυχώς ο Θεός μου έδωσε τη δυνατότητα να ανταποδώσω και πήραμε ένα μεγάλο Κύπελλο».

6 / Τα γάντια του τελικού και η... φανέλα χωρίς το σήμα του ΟΦΗ

«Ένα γεγονός που μου έχει μείνει είναι το εξής. Τότε είχαμε συνεργασία με τη Nike. Μας έφεραν μία καινούργια εμφάνιση για τον τελικό και πάνω στη φανέλα μου δεν είχε ούτε το σήμα! Δεν προλάβαμε να τυπώσουμε το σήμα του ΟΦΗ. Απλώς ράψαμε πάνω τον χορηγό, που τότε ήταν η «Τράπεζα Κρήτης». Αυτή η φανέλα είναι το μοναδικό κειμήλιο από τον τελικό.

Τα γάντια τα έδωσα σε έναν πιτσιρίκο, ο οποίος πριν από τη διαδικασία των πέναλτι ήρθε και μου είπε «αν πάρετε το Κύπελλο, να μου δώσετε τα γάντια σας». Του υποσχέθηκα ότι θα του τα δώσω. Αν δεις το video του αγώνα, μετά την απόκρουση που έτρεξα να πανηγυρίσω προς την πλευρά του πάγκου, θυμήθηκα τον πιτσιρίκο και γύρισα πίσω για να του δώσω τα γάντια. Το σορτσάκι, οι κάλτσες και τα παπούτσια μου εξαφανίστηκαν. Δεν ξέρω που... πήγανε».

«Περασμένα μεγαλεία, διηγώντας τα να κλαις»

Τι έχεις μέσα στο μυαλό σου όλα αυτά τα χρόνια;

«Όλα αυτά σημάδεψαν τη ζωή μας. Δυστυχώς θυμόμαστε «περασμένα μεγαλεία, διηγώντας τα να κλαις». Εμείς δεν κλαίμε εξωτερικά, κλαίμε εσωτερικά. Θα έπρεπε να ξεχάσουμε αυτό το Κύπελλο που έχουν περάσει 30 χρόνια και να δούμε καινούργιες ιστορίες, καινούργιους τίτλους... Αυτό θα είναι για όλους εμάς μία ευλογία. Να πεθάνουμε ευτυχισμένοι από τα καινούργια πράγματα που θα κάνει αυτή η ομάδα κι όχι να θυμόμαστε μόνο το παρελθόν.

Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού. Τετράκις, ο ΟΦΗ ζήτησε τη βοήθειά μου και εγώ την έδωσα. Δεν πάω στο γήπεδο, παρά μόνο όταν εργάζομαι. Όσες φορές πήγα στον ΟΦΗ, τα χρήματα ήταν το λιγότερο που με ενδιέφερε. Ήταν ασήμαντα μπροστά σε αυτά που έπαιρναν πριν από μένα αυτοί που ήταν εκεί. Ούτε το 1/10.

7 / Ο ΟΦΗ ΦΕΡΝΕΙ ΤΟ ΤΡΟΠΑΙΟ ΣΤΗ ΚΡΗΤΗ

Οι πανηγυρισμοί έξαλλοι από την πλευρά των «μελανόλευκων» του Ηρακλείου, που έστελναν το κύπελλο για πρώτη φορά στην Κρήτη. «Δεν θα χρειαστούν περισσότεροι παίκτες από την πρώτη πεντάδα για τα πέναλτι. Θα ευστοχήσουν όλοι και θα κερδίσουμε το Κύπελλο». Τάδε έφη ΈγκεΓκέραρντ, ο οποίος πίστευε πολύ στις δυνατότητες του Μύρωνα Σηφάκη και εν τέλει δικαιώθηκε. Ως συνήθως δικαιώθηκε και λίγο αργότερα στήθηκε μία ωραία γιορτή στα αποδυτήρια.

Με ένα κασκόλ του ΟΦΗ περασμένο γύρω από τον λαιμό του, ο Γκέραρντ απολάμβανε ένα ποτήρι σαμπάνια, ο Νίκος Γκουλής ήταν ο πιο εκδηλωτικός, ενώ ο Τάκης Περσίας δεν έδειχνε να ενοχλείται καθόλου από το σκισμένο φρύδι του που έσταζε αίμα. Την ίδια στιγμή, εκατοντάδες Κρητικοί φίλαθλοι καταλάμβαναν την πλατεία Ομονοίας, φώναζαν συνθήματα, έπιναν ρακές και χόρευαν στους ρυθμούς μιας λύρας που είχε φέρει ο πρόεδρος Γιάννης Παπαματθαιάκης.

Ανάλογες εικόνες εκτυλίχθηκαν και σε κεντρικά σημεία του Ηρακλείου (πλατεία Ελευθερίας, Λιοντάρια κ.ά.), όπου χιλιάδες φίλαθλοι ξεχύθηκαν για να πανηγυρίσουν τον πρώτο (και τελευταίο μέχρι σήμερα) τίτλο οποιασδήποτε ομάδας που εδρεύει νοτιότερα της Αττικής. Η συγκοινωνία διακόπηκε και για πολλά μέτρα ήταν αδύνατο να κινηθεί ούτε όχημα ούτε... πεζός!

8 / ΤΑ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ ΘΡΙΑΜΒΟΥ

*Τα εξώφυλλα προέρχονται από την Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Βουλής των Ελλήνων και είναι από τις εφημερίδες της εποχής: Απογευματινή, Αθλητική Ηχώ, Αυριανή, Φίλαθλος και ΦΩΣ

Το αφιέρωμα πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με το site www.sport-retro.gr