Ένας ΟΦΗ που ξεχάσαμε πως είναι να τον γουστάρουμε!

21:39 | 09/01/2023

Κάπου θα ξεσπούσε ο ΟΦΗ και η εκρηκτική απάντηση όλων ήρθε με τον πιο επιβλητικό τρόπο - Του Δ. Καρυωτάκη

Γράφει ο Δημήτρης Καρυωτάκης

Το ξέραμε, το προσδοκούσαμε, το περιμέναμε. Αυτή η ομάδα είχε εμφανή σημάδια βελτίωσης. Δημιουργούσε φάσεις, έβγαζε ποιότητα και κυρίως σοβαρότητα, αλλά δεν έβρισκε το γκολ. Είχε και γκαντεμιά. Μια τα δοκάρια μια το VAR, έδειχνε πως εκτός από τις λύσεις που δεν υπήρχαν μπροστά αντιμετώπιζε κι ένα σοβαρό ψυχολογικό πρόβλημα, που μέσα στο Ηράκλειο γινόταν βουνό.

Κάπου θα ξεσπούσε, κάπου θα εξαργύρωνε τις καλές εμφανίσεις, κάπου θα γύριζε και σε μας η μέχρι πρότινος κακή μας τύχη. Κι έπρεπε να γίνει εκεί, απέναντι σε έναν αντίπαλο που τόσο πολύ μας είχε πικάρει και με τέτοιο εμφαντικό τρόπο.

Δεν θα μείνω στο 0-4 αν και θα έπρεπε γιατί είχαμε ξεχάσει πως υπάρχουν και τέτοια σκορ, δεν ξέρω πόσα χρόνια πίσω πρέπει να πάμε! Δεν θα μείνω κάν στο σούπερ Ντίκο που επιτέλους θυμήθηκε να βάζει γκολ και μάλιστα μ’ ένα τέρμα που πιθανότατα θα ναι το τέρμα της χρονιάς. Ακόμα κι αυτό το γκολ του Τσιλιανίδη θα προσπεράσω αν και γι’ αυτό μόνο αρκεί κάποιος να σταθεί με συγκίνηση και σεβασμό.

Θα σταθώ στην απίστευτη σοβαρότητα, στο φοβερό πλάνο του Νταμπράουσκας, στην πειθαρχία της ομάδας, στους παίκτες που κερδίσαμε από το ματς - ορόσημο, στην υγεία (για πρώτη φορά επιτέλους η ομάδα μας με αρχή, μέση και τέλος) και στο πάθος, την αγωνιστικότητα, τη φυσική κατάσταση που ξεχείλιζαν στον ΟΦΗ.

Αυτή η νίκη και αυτή η απίστευτη εμφάνιση, όχι μόνο μακράν η καλύτερη φετινή αλλά μας πάει πολλούς μήνες πίσω στην πρώτη περίοδο του Σίμου, ήλθε να πει σε όλους μας πως αυτή η ομάδα δεν ήταν τόσο κακή όσο κάποιοι (και αρκετοί από μας τους δημοσιογράφους ε,) έλεγαν. Ήθελαν να δώσουν μια εκρηκτική απάντηση για όσα έχουν ακούσει όλο αυτό το διάστημα.

Για τα παπαγαλάκια που έλεγαν μετά τη Λεωφόρο πως το ποδόσφαιρο αυτό δεν παίζεται από ομάδες Α’ Εθνικής. Για τη δικαιολογημένη γκρίνια των φίλων της ομάδας που είχαν ξεχάσει πότε η ομάδα θα παίξει πειστικά και θα κερδίσει άνετα ένα παιγνίδι. Για τον Νταμπράουσκας που επιτέλους είδε την ομάδα που τόσο καιρό χτίζει να βγάζει πράγματα μέσα στο γήπεδο. Για τον Μπούση, το Λυσάνδρου και το σταφ της ομάδας που με υπομονή και επιτέλους επαγγελματισμό δείχνουν να χτίζουν πράγματα στη μετά Σαμαράδων περίοδο. Για τον βράχο Πασαλίδη, τον MVP Μπαλογιάννη, τον παλιό καλό Μεγιάδο, τον ακούραστο Ντιουσέ, τον λησμονημένο Τοράλ αλλά και τους υπόλοιπους που δεν υστέρησαν, ίσα ίσα έδειξαν πως αποτελούν μέρος μιας ισχυρής γροθιάς, μιας δυνατής οικογένειας.

Μια νίκη που έγινε - που αλλού;- εκτός έδρας, εκεί που είναι η όποια δύναμη φέτος της ομάδας και που ελπίζουμε να τη δούμε και στο γήπεδο μας. Θα μπορούσε να πει κάποιος ε και τι έγινε, μια νίκη κάναμε, αλλά ξέρουμε όλοι πως δεν ήταν έτσι! Σε αυτό το ματς ή θα έμπαινε για τα καλά η θηλειά και θα μας έπνιγε ακόμα περισσότερο, αν χάναμε -συν το άγχος και την πίεση που η αντίστροφη μέτρηση θα έφερνε- ή θα ξεμπούκωνε η ομάδα, θα κέρδιζε σε ένα παιγνίδι που βάσει αγωνιστικής εικόνας και αποτελεσμάτων δεν ήταν φαβορί και με τον αέρα των +5 από την ουρά θα έβαζε πλώρη για ακόμα ταχύτερη βαθμολογική ανάκαμψη.

Και με 0-1 η δουλειά θα γινόταν, αλλά η διαστημική εμφάνιση, η επιβλητική τεσσάρα και η γενικότερη εικόνα της ομάδας, πείθουν πως αυτό που βλέπαμε όλο αυτόν τον καιρό δεν ήταν τυχαίο. Ήταν δουλειά, δουλειά, δουλειά! Και για να 'χει αποτελέσματα κι άλλα θα πρέπει να συνεχιστεί. Μαζί βέβαια με τις προσθήκες που αν σκεφτούμε πως οι αποχωρήσεις γίνονται επιτέλους με ποδοσφαιρικό σχεδιασμό (και στη λογική τι περιμέναμε - τι έφεραν οι αποχωρήσαντες στο ταμείο της ομάδας) δείχνουν πως ΝΑΙ ο ΟΦΗ επιστρέφει στην ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ.

Η δουλειά έγινε, η δουλειά δεν σταματάει όμως!