Εργοτέλης: Σύγχρονο ποδόσφαιρο με διοίκηση... περιφερειακού!

09:34 | 21/05/2021

Αναγνώστης του Capitano.gr, γράφει για το τι προσέφερε ο Εργοτέλης στο γήπεδο όλη την χρονιά ενώ αναρωτιέται για το αν η κρητική ομάδα ήταν προετοιμασμένη για τον αγώνα της Νίκαιας

Συντάκτης John,

Η χρονιά ολοκληρώθηκε με τα όσα έγιναν στην Νίκαια και τον Εργοτέλη να μένει μόνο 20 λεπτά μακριά από την Super League 1. Βέβαια, και πριν φτάσουμε στα εξωαγωνιστικά, θα πρέπει να δούμε τι αφήνει η χρονιά αυτή σαν αποτύπωμα στο χορτάρι. Τι προσέφερε στο γήπεδο ο Εργοτέλης και αν αυτό που πήρε πίσω τον αδικεί ή όχι, αν δικαιολογεί την χρονιά ως επιτυχημένη ή όχι.

ΞΕΧΩΡΙΣΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ

Η συντριπτική πλειοψηφία των ομάδων της SL2 σε κάθε αγώνα με οδηγό την εμπειρία, την δύναμη, περιμένουν να χτυπήσουν στο λάθος, στην αντεπίθεση, στο να χαλάσουν το παιχνίδι του αντιπάλου. Καμία διάθεση για παιχνίδι με την μπάλα, για δημιουργία. Μάλιστα, όσες από αυτές, είχαν στόχο την άνοδο, με την άνεση των χρημάτων, φτιάχνουν ένα Σουπερλιγκάτο ρόστερ με έτοιμους παίκτες, που μπορούν με μία ενέργεια να κάνουν τη διαφορά. Επιλέγουν προπονητές που έχουν εμπειρία στη διαχείριση τέτοιων ρόστερ και κυρίως εμπειρία στις δύσκολες αποστολές τις κατηγορίας και έτσι βάζουν το σχέδιο σε εφαρμογή… το αποτέλεσμα μετράει.

Το σύνολο του Γ. Ταουσιάνη ξεχώρισε από τα πρώτα του παιχνίδια. Απέδειξε πως μπορείς να κάνεις τη διαφορά χωρίς πολλά χρήματα και προέδρους βγαλμένους από το Irishman. Επέλεξε να δουλέψει με τους ποδοσφαιριστές του, να χτίσει την εξέλιξη τους μέσα από την εξέλιξη του συνολικού αγωνιστικού του πλάνου. Στο παιχνίδι του, έχτιζε από χαμηλά, με μεθοδικότητα, με κάθετες μπαλιές στον άξονα που έκοβαν τον αντίπαλο στα δύο σαν καρπούζι και τον άφηναν εκτεθειμένο, με τα μπακ του να δίνουν γκολ στους παίκτες του άξονα. Προσπαθούσε να δημιουργήσει με την μπάλα στα πόδια, να παίξει ποδόσφαιρο.

μπουρσελης-εργοτελης.jpg#asset:282632

ΤΟ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ

Στην πορεία το καθαρό αγωνιστικό πλάνο που στηριζόταν στην ατομική εξέλιξη του κάθε ποδοσφαιριστή, έφερνε και την συλλογική αγωνιστική εξέλιξη, έβλεπες έναν Εργοτέλη που εκτός από τον έλεγχο του παιχνιδιού, είχε αμυντική οργάνωση και ταυτόχρονα γινόταν όλο και πιο απειλητικός.

Όπως ήταν λογικό οι αντίπαλοι αιφνιδιάστηκαν, είχαν να αντιμετωπίσουν κάτι όχι γνώριμο. Τον Εργοτέλη δεν μπορούσες να τον αντιμετωπίσεις μόνο στη δύναμη και με ατομικές ενέργειες.

Ταυτόχρονα όμως εξελισσόταν και ο βαθμός απαίτησης. Άλλη απαίτηση έχεις από μια ομάδα με Μ.Ο. ηλικίας τα 23 χρόνια που μόλις ξεκινά, άλλη από μια ομάδα που είναι στην κορυφή της βαθμολογίας και μοιράζει 6αρες.

Εκεί μπήκε και το πρώτο δίλημμα. Συνεχίζω στο πλάνο μου ή προσαρμόζομαι στο πρέπει? Συνεχίζω να μελετάω τρόπους να γίνω πιο απειλητικός ή λέω όχι τώρα είμαι πρώτος, πάω για πρωτάθλημα, αφήνω για την ώρα την εξέλιξη και προσπαθώ να προφυλάξω αυτό που έχω?

ΕΔΕΙΧΝΕ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟΝ ΕΥΑΤΟ ΤΟΥ

Ένα δίλημμα που απαντήθηκε μάλλον συντηρητικά από το τεχνικό επιτελείο. Ναι μεν o Εργοτέλης συνέχισε να θέλει να ελέγχει το παιχνίδι, αλλά μέχρι εκεί που δεν θα έδινε χώρους στον αντίπαλο. Δηλαδή ο Εργοτέλης δημιουργούσε παιχνίδι με το μυαλό όχι στο πως θα απειλήσει, αλλά πως δεν θα απειληθεί. Σαν να σταμάτησε να έχει εμπιστοσύνη στο παιχνίδι του, σε αυτό που τον έκανε να ξεχωρίσει.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν το πρώτο ημίχρονο στο τελευταίο παιχνίδι με τον Ιωνικό. Σε ένα παιχνίδι που αποκλειστικό ζητούμενο είναι η νίκη και υποψιάζεσαι ότι στο τελευταίο 20 λεπτό θα δεινοπαθήσεις με πολλούς τρόπους.

Εκεί λοιπόν το σύνολο του Ταουσιάνη επιλέγει να δώσει χώρους στον αντίπαλο, τον αφήνει να κυκλοφορήσει. Με λογική «έχω την ικανότητα να βγάλω ένα γκολ κάποια στιγμή…άρα αστούς να τρέχουν και εμείς να προσέχουμε». Επιλέγει να μην κάνει το παιχνίδι του, παρά μόνο να ελέγξει κάπως τον ρυθμό και τελικά αν κάποιος απείλησε στο πρώτο 45λεπτο αυτός ήταν ο Ιωνικός. Ο Εργοτέλης που ήθελε πάση θυσία την νίκη σε ολόκληρο 45λεπτό έβγαλε 0 σουτ εντός περιοχής!

Φαινόμενο που είχε επαναληφθεί πολλές φορές και κατά κύριο λόγο στην μεγάλη κοιλιά του Εργοτέλη στον δεύτερο γύρο, που τον έστειλε από την πρώτη θέση να παλεύει για την είσοδο στα playoff.

Σίγουρα η προσπάθεια που έκανε ο Εργοτέλης να δουλέψει, να προσπαθήσει να παίξει το δικό του παιχνίδι, χωρίς να στηρίζεται σε μπάτζετ και εξωαγωνιστικά στηρίγματα, δεν μπορεί να αναιρεθεί από τα μπερδέματα και την συντηρητικότητα που έβγαλε στο παιχνίδι του κατά τη διάρκεια του πρωταθλήματος.

5080588-1.jpg#asset:294631

ΕΝΑ ΤΑΞΙ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΤΕΛΗ

Εντάξει, όμως μέχρι το 71 ο λεπτό του παιχνιδιού στη Νίκαια ο Εργοτέλης κέρδιζε την άνοδο και δεν την έχασε μόνο από το δικό του άτολμο παιχνίδι.

Ναι, ο Εργοτέλης κατάφερε να βγάλει γκολ ξανά, σε μια γρήγορη αντεπίθεση, έφερε το παιχνίδι εκεί που ήθελε. Όμως από κει και έπειτα γυρνάμε πολλά χρόνια πίσω και βλέπουμε εικόνες σίριαλ τις δεκαετίας του 90 σε ένα επιτυχημένο σίκουελ! Μπράβοι, διαιτητές-όργανα και 20-30 άτομα μέσα στο γήπεδο σε κάθε φάση. Καμία σχέση με ποδόσφαιρο, καμία σχέση με αθλητισμό. Με διαφαινόμενο θύμα τον τίμιο μαχητή που χάνει από τον παντοδύναμο αντίπαλο όχι επειδή είναι καλύτερος του, αλλά επειδή είναι πιο ισχυρός.

Αλήθεια όμως πόσο προετοιμασμένος πήγε ο Εργοτέλης σε μια τέτοια αναμέτρηση. Αγωνιστικά τα είπαμε. Οργανωτικά?

Επιλέγεις σαν διοίκηση ένα σύγχρονο ποδοσφαιρικό μοντέλο. Στήριξη σε νέα παιδιά, δημιουργικό ποδόσφαιρο, ανάπτυξη και εξαγωγή ταλέντων. Επικεντρώνεσαι στο να φτιάχνεις διαρκώς καλύτερη ομάδα με αμιγώς αθλητικά κριτήρια. Εντάξει, όμως όλες οι ομάδες στον κόσμο που δίνουν βάρος στην ανάπτυξη του δικού της παιχνιδιού, προσπαθούν ταυτόχρονα να φτιάξουν ένα ισχυρό διοικητικό επιτελείο, το ίδιο σύγχρονο και αποτελεσματικό με το ποδόσφαιρο που θέλουν να υπηρετήσουν. Πως αλλιώς θα προστατέψεις το δημιούργημα σου, πως θα το καθιερώσεις?

Στον Εργοτέλη ποιος παίρνει αποφάσεις σχετικά με την εξέλιξη αυτής της διαδικασίας? 3 άτομα. Ένα ταξί δηλαδή, τους πάει και τους φέρνει.

Ποιος στα μέσα τις χρονιάς έπρεπε να προστατέψει το τεχνικό επιτελείο, και να το βγάλει από το δίλλημα, σκοπιμότητα ή πίστη στον σχεδιασμό μας? Αυτά τα 3 άτομα. Ποιος άλλαξε τους στόχους στη μέση της σεζόν, από το «καλύτερα από πέρσι» στο «η θέση μας είναι η SL1». Αυτά τα 3 άτομα

Ποιος όφειλε να προστατεύσει στη Νίκαια την ομάδα, χωρίς φυσικά να πέσει στο επίπεδο της δεκαετίας του 90, αλλά και δίχως να αφήσει τον Ερασιτέχνη να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά? Αυτά τα 3 άτομα.

Η ερώτηση είναι: Γιατί επιλέγεις να υπηρετήσεις ένα σύγχρονο, ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό μοντέλο με έναν ερασιτεχνικό τρόπο διοίκησης, που φέρνει σε ομάδα Περιφερειακού? Οι ίδιοι τρεις άνθρωποι είναι για το Εργοτέλη τα 10-30 στελέχη που δουλεύουν σε όλα τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά πρότζεκτ, των λίγων χρημάτων αλλά της πολλής δουλειάς. Και που εδώ που τα λέμε αυτοί οι τρεις είναι ο εξής ένας, ο κ. Τουτζάρης.

Δεν έχεις τη δυνατότητα να ξοδέψεις χρήματα όπως άλλοι, οκ αυτό είναι κατανοητό. Καθόλου κατανοητός δεν είναι ο τρόπος που προσπαθείς να προφυλάξεις, να διατηρήσεις και να ανάπτυξης το πρότζεκτ σου.

* Παρακαλώ για την δημοσίευση του άρθρου στην στήλη inbox. Σας στελνω το 7ο μου άρθρο για την στήλη σας.

Ευχαριστώ.

John

*Αν επιθυμείτε να στείλετε το σχόλιό σας ή την παρατήρησή σας για κάτι που σας απασχολεί ή αποτελεί άξιο σχολιασμού, μπορείτε να το κάνετε στο inbox του Capitano.gr στο facebook ή στο e-mail: info@capitano.gr. Tα κείμενα θα δημοσιεύονται στη σχετική στήλη "Inbox" χωρίς να δημοσιεύονται τα ονοματεπώνυμα των αναγνωστών, εκτός αν επιθυμούν οι ίδιοι.