Έτσι όπως τα κάναμε, ας τα λουστούμε

Μετά το στραπάτσο της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ, αλλά και τον καλοκαιρινό αποκλεισμό του ΟΦΗ και του Άρη, οι ελπίδες του ελληνικού ποδοσφαίρου έχουν πέσει στις πλάτες του Ολυμπιακού. Όχι ότι οι Πειραιώτες τα έχουν πάει καλύτερα, αλλά τουλάχιστον διατηρούν ελπίδες να συνεχίσουν στην Ευρώπη, στο Europa League συγκεκριμένα και το 2020, παραμένοντας ωστόσο και αυτοί σε χαμηλές πτήσεις.

Η Ελλάδα παραμένει στα χαμηλά πατώματα της βαθμολογίας, κινδυνεύει πλέον και από τους διώκτες, προσπαθούμε να σώσουμε ό,τι σώζεται και ταυτόχρονα αντιμετωπίζουμε μία ιδιότυπη μοιρολατρία για την κατάντια του ελληνικού ποδοσφαίρου και τον κατήφορο.

Το ποιος φταίει και έχει έρθει η κατρακύλα δεν είναι θέμα του ενός ούτε θέμα της τελευταίας χρονικής περιόδου. Είναι θέμα γενικότερο και δείχνει τη δυναμική του ελληνικού πρωταθλήματος. Οταν η ΑΕΚ, για παράδειγμα, παθαίνει το ένα στραπάτσο μετά το άλλο, όταν ο ΠΑΟΚ δεν καταφέρει να πάρει κάτι από την Ομόνοια σε δύο παιχνίδια, όταν ο Άρης αποκλείεται από κάποια Κόλος και όταν ο ΟΦΗ στην επιστροφή του στην Ευρώπη είναι κατώτερος των περιστάσεων, δεν μας φταίνε οι άλλοι.

Το οξύμωρο, βέβαια, είναι ότι πολλοί εξακολουθούν να θεωρούν τις ελληνικές ομάδες φαβορί στους ευρωπαϊκούς αγώνες. Όπως φαβορί ήταν για πολλούς ο ΟΦΗ, για παράδειγμα, απέναντι στον Απόλλωνα Λεμεσού δίχως βέβαια καμία εμπεριστατωμένη άποψη επ' αυτού. Μάλιστα, όποιος έλεγε το αντίθετο (και το φυσιολογικό βάσει ευρωπαϊκής παρουσίας του Απόλλωνα τα τελευταία χρόνια που φέρνει και την ανάλογη εμπειρία) γινόταν ο κακός της υπόθεσης. Ευτυχώς οι άνθρωποι της κρητικής ομάδας δεν ανήκαν σε αυτή την κατηγορία κρατώντας χαμηλούς τόνους.

Φαβορί η ΑΕΚ με την Μπράγκα. Από πού κι ως πού; Επειδή είναι η Μπράγκα και δεν είναι ας πούμε η Πόρτο ή η Μπενφίκα; Αυτή η Μπράγκα, για να ξέρετε, στο ελληνικό πρωτάθλημα θα χτυπούσε άνετα το πρωτάθλημα. Αντίθετα με τις ελληνικές ομάδες που στην Ευρώπη συνήθως χτυπάνε το κεφάλι τους στον τοίχο.

Δεν ξέρω αν το έχετε χωνέψει, είναι νωρίς ακόμα, αλλά όταν το συνειδητοποιήσετε ίσως να σας πέσει βαρύ, αλλά του χρόνου η Ελλάδα δεν θα έχει εκπρόσωπο στο Europa League και ταυτόχρονα χάνει μία θέση στην Ευρώπη.

Ο πρωταθλητής θα παίξει στον 1ο προκριματικό γύρο του Champions League, ενώ πλέον θα έχουμε το «φρούτο» του Conference, ουσιαστικά μία δεύτερη κατηγορία στην Ευρώπη κάτι σαν «τιμωρία» για τις ομάδες που είναι χαμηλά στη βαθμολογία της UEFA. Γιατί μόνο σαν τιμωρία μπορείς να το δεις όλο αυτό που ξεγυμνώνει την κατάντια του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Αν κάποιος άτυχος σε όλο αυτό είναι ο ΟΦΗ, ο οποίος επέστρεψε δυναμικά στην ελίτ του ελληνικού ποδοσφαίρου, αλλά βρίσκει μπροστά του όλες τις παθογένειες μαζεμένες και τα παραλειπόμενα αυτών. Τον πήρε η μπάλα φέτος.

Άτυχο είναι συνολικά και το ελληνικό ποδόσφαιρο. Αυτό έχουμε, αυτό δημιουργήσαμε, αυτό «καμαρώνουμε». Με τη λογική «πρώτοι στο χωριό» πάμε με μαθηματική ακρίβεια στο «τελευταίοι στην Ευρώπη».

Ομάδες με πρότζεκτ που έχουν ημερομηνία λήξης, με αλλαγές πλάνων και ποδοσφαιριστών σαν τα πουκάμισα, ακόμα και με επιλογή διοργανώσεων, βάζοντας σε πρώτη μοίρα το ελληνικό πρωτάθλημα από την Ευρώπη.

Προς τι η μοιρολατρία λοιπόν; Γιατί αυτή η μεμψιμοιρία; Έτσι όπως τα κάναμε, καλά να πάθουμε. Φτου και από την αρχή για την άνοδο. Μπορούμε; Το μέλλον θα δείξει. Ιδού η Ρόδος, που λένε...