Φέρτε έναν Τσιλιανίδη και έναν Σεμέντο!

Το ότι ο ΟΦΗ πουλάει τους πρώτους σκόρερ του δεν είναι κακό - αν δεν ήταν οι πρώτοι σκόρερ του δεν θα τους πουλούσε. Το κακό είναι ότι δεν τους αντικαθιστά. Πέρσι αντί του Φιγκεϊρέντο αποκτήθηκε ο Γιάννου που φεύγει χωρίς να κάνει σεφτέ και φέτος αντί των Σταρτζεον-Σαρδινέρο δεν αποκτήθηκε -ακόμα- κανείς.

Στα εξτρέμ ο ΟΦΗ έχει μείνει με τον Καμάου που εσχάτως παίζει και (δεύτερος) φορ, τον Φαν Ντάινεν που είναι φορ και τον Γρίβα που είναι πότε εξτρέμ και πότε φορ. Ο μόνος εξτρέμ-εξτρέμ που έχει αυτή την ώρα ο ΟΦΗ συνεχίζει να αναρρώνει από τον τραυματισμό του - όταν με το καλό επανέλθει ενδέχεται να είναι η μεταγραφή της χρονιάς: ο ένας και μοναδικός Τσιλιανίδης. Ενάμιση σχεδόν χρόνο μετά το σοκ του χιαστού εξακολουθεί να είναι -με όλη τη σημασία της λέξης- αναντικατάστατος.

Ο Στάρτζεον ή ο Σαρδινέρο που κλήθηκαν στο ξεκίνημα της περσινής σεζόν να τον αντικαταστήσουν είτε από τη μια είτε από την άλλη πλευρά έδωσαν γκολ, όχι όμως και την ποιότητα στο μεσοεπιθετικό κομμάτι που θα καθιστούσε τον ΟΦΗ ασυναγώνιστο μεσοεπιθετικά όπως συνέβαινε όταν ο Τσίλια έκανε πάρτι στη μια πλευρά και ο Σεμέντο στην άλλη. Άλλωστε τα γκολ που σκόραραν ο Στάρτζεον και ο Σάρδι ήταν από θέση πρώτου ή δεύτερου φορ και όχι εξτρέμ. Αν έχεις εξτρέμ που σκοράρουν από τη θέση τους μισή ντουζίνα γκολ τη σεζόν έκαστος, είσαι ευτυχισμένος. Κι αν έχεις φορ που σκοράρει μια ντουζίνα γκολ και πάνω, όπως συνέβαινε με τον Φιγκεϊρέντο, είσαι τρισευτυχισμένος. Πού το πας, πού το φέρνεις, πάντα σε αυτή την τριάδα καταλήγεις: Τσιλιανίδης-Σεμέντο-Φιγκεϊρέντο. Με τρεις τέτοιους παίκτες στις τρεις θέσεις της επίθεσης και Γκαγιέγος-Τοράλ-ντε Γκουζμάν (ή Νέιρα ή Ναμπί) στις τρεις του κέντρου, το 4-3-3 του Νιόπλια θα είναι να το πιεις στο ποτήρι. Χωρίς την πρώτη τριάδα μπορεί να μην είναι καν 4-3-3, μπορεί να είναι 3-5-2.

Σαν αυτό που ελλείψει ικανών στο ένας εναντίον ενός εξτρέμ αναγκαζόταν, με τα γνωστά αποτελέσματα, να παίζει πέρσι ο Σίμος, σαν αυτό που θα αναγκαστεί να παίξει φέτος ο Νιόπλιας αν ούτε τώρα λυθεί οριστικά το πρόβλημα στις πτέρυγες. Και διάολε, αν είναι τόσο δύσκολο (που εύκολο δεν είναι) να βρεις πλαϊνούς σαν τον Τσιλιανίδη και τον Σεμέντο, δεν μπορεί να είναι το ίδιο δύσκολο να βρεις αντί-Στάρτζεον και αντί-Σαρδινέρο. Άσε που έπρεπε ήδη να τους είχες βρει - οι συνεχείς αναβολές της πρεμιέρας του πρωταθλήματος ούτε ρουσφέτι στον Γιώργο Σαμαρά να ήταν.

Δυο μέρες έως την εκπνοή της (κανονικής) μεταγραφικής περιόδου και ο Νιόπλιας δεν έχει δυο από τις βασικότερες μονάδες στο σύστημα που αγαπά να παίζει (το 4-3-3). Φαρέτρα χωρίς τα βέλη. Είναι κρίμα κι άδικο γιατί κατά τ’ άλλα το ρόστερ, με τις τελευταίες προσθήκες του Γκαγιέγος και του Ντουρμισάι, είναι και σχετικά πλήρες και αρκούντως ποιοτικό. Δυο μέρες μόνο έμειναν για να καλυφθούν τα κενά, όχι -ξαναλέω- αυτά που άφησαν φεύγοντας τώρα ο Στάρτζεον και ο Σαρδινέρο, αλλά εκείνα που άφησαν πέρσι ο Τσιλιανιδης και ο Σεμέντο. Δυο μέρες μόνο...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Ένας ΟΦΗ που θέλει να πάει... στα άκρα