Η φιέστα, η κόντρα και η ανάγκη για ομοψυχία!
Ας κλείσει τώρα το κακό σπυρί, για πάμε σε μια ομαλή-κανονική και ήρεμη χρονιά. Του Δ. Καρυωτάκη
Γράφει ο Δημήτρης Καρυωτάκης
Ο ΟΦΗ γιορτάζει την ερχόμενη Δευτέρα το μοναδικό εγχώριο τίτλο του πριν από 34 χρόνια και υπό κανονικές συνθήκες θα ήταν μια φιέστα που όχι μόνο θα ξυπνούσε μνήμες από εκείνη τη μαγική βραδιά αλλά θα νοηματοδοτούσε και το πέρασμα στην νέα εποχή, με την ομάδα να ξαναγίνεται ανταγωνιστική, υγειής και ελκυστική πρώτα στον κόσμο της και κατόπιν και στους υπόλοιπους.
Μια γιορτή όμως που θα τα έχει όλα ταινία, πρόσωπα αγαπημένα, κλίμα γιορτής και μνήμης, αλλά δεν θα 'χει οπαδούς, τουλάχιστον τους οργανωμένους, με δική τους απόφαση.
Είναι αλήθεια πως ο ΟΦΗ βγαίνει από μια δύσκολη σεζόν. Μια χρονιά που σώθηκε στις λεπτομέρειες, με λάθη, παλινωδίες και αγωνιστικά εγκλήματα και με την πανδημία να δημιουργεί ένα χάσμα ανάμεσα στον κόσμο και την ομάδα.
Είναι αλήθεια επίσης πως η χρονιά δεν ξεκίνησε καλά. Η αλλαγή του σήματος στην ομάδα αποπροσανατόλισε τον οργανισμό του ΟΦΗ, όσο κι αν κάποιοι δεν κατανοούν τη ζημιά που έγινε, και σπατάλησαν πολύτιμο κεφάλαιο που με αίμα και κόπο έχτισε η ομάδα το προηγούμενο χρονικό διάστημα με την πορεία και την ευρωπαϊκή έξοδο.
Η χρονιά έκλεισε όπως έκλεισε, η σεζόν μπορεί να σώθηκε αλλά τα τραύματα έμειναν με την πληγή κάθε φορά που κάτι χαλά τον κόσμο με την ηγεσία του, να θυμίζει σε όλους πως είναι ακόμα, ζωντανή, ανεπούλωτη και ικανή να αιμορραγήσει ξανά!
Δεν ξέρω τι ακριβώς έχει χαλάσει τους οργανωμένους του ΟΦΗ και δεν δίνουν το παρόν στην εκδήλωση της Δευτέρας. Ίσως όπως ακούγεται να δυσαρεστήθηκαν που προσκλήθηκαν τελευταίοι. Δεν μπορώ κάν να φανταστώ πως δράσεις επικοινωνίας (όπως για παράδειγμα η συμβολική κίνηση στήριξης των ΛΟΑΤΚΙ έπαιξαν ρόλο) της ΠΑΕ ΟΦΗ κάνουν τους οργανωμένους να… τσινούν.
Υποθέτω πως μπορεί να μην φταίει η αλλαγή του σήματος, αλλά πιθανότατα είναι από τα ζητήματα που λειτουργούν ως αγκάθια στην ομαλοποίηση της σχέσης κόσμου - ομάδας. Ίσως γενικά να έχουν ξενερώσει με τον τρόπο που λειτουργεί η ομάδα (ένας τρόπος που εν πολλοίς παραπέμπει σε ευρωπαϊκά club, αλλά συχνά αποτυπώνεται αποστεωμένος και αποκομμένος από το μαζικό οπαδικό κίνημα).
Πιθανότατα να ήθελε να στείλει κι ένα μήνυμα για τη νέα χρονιά, πως να μην θεωρηθεί ο κόσμος δεδομένος και πως η ασυλία… τέλος, ΑΛΛΑ. Υπάρχει ένα μεγάλο αλλά σ’ όλα αυτά που δεν θα πρέπει να παραβλέπουν και όλοι όσοι αγαπούν την ομάδα (και βεβαίως πρώτα απ’ όλους οι οργανωμένοι που βρέξει λιάσει, τις περισσότερες φορές από το υστέρημα τους, έδιναν το παρόν κι αποτελούσαν το βασικό στήριγμα όταν πολλοί λάκιζαν ή σφύριζαν αδιάφορα).
Στις μεγάλες στιγμές, θετικές ή αρνητικές όλοι μαζί δίνουν το παρόν. Δεν χωρούν μικροψυχίες και ψευτοδιλήμματα. Σ’ αυτές τις στιγμές που αναμοχλεύεις το παρελθόν για να πάρεις φόρα για το μέλλον, δεν χωρούν παιδιαρίσματα, τσιριμόνιες, και…μανισμένοι!
Δεν είμαστε τόσοι πολλοί, ούτε έχουμε ζήσει τόσες απέραντες χαρές (όπως εκείνη η μοναδική της κατάκτησης του κυπέλλου) για να τις γιορτάζουμε χώρια. Δεν περισσεύει κανείς για να μην δίνει το παρόν στη μεγάλη στιγμή της γιορτής. Κι επειδή αυτό δημιουργεί κι ένα κακό προμήνυμα για τη σεζόν που αρχίζει σε λίγο καιρό, με την επιστροφή του κόσμου του ΟΦΗ να αποτελεί την καλύτερη και πιο ηχηρή μεταγραφή της ομάδας, ας κλείσει τώρα το κακό σπυρί, για πάμε σε μια ομαλή-κανονική και ήρεμη χρονιά.
Δεν χρειάζεται κλίμα «βεντέτας» και αντιπαράθεσης που μόνο κακό τελικά θα κάνει στον ίδιο τον οργανισμό της ομάδας. Ας αναλογιστούν τις ευθύνες τους και οι οργανωμένοι αλλά και η διοίκηση. Γιατί εν τέλει όλοι και όλα θα κριθούν!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
«Όχι» των συνδέσμων στην πρόσκληση για το ντοκιμαντέρ του '87
Ένας άλλος ΟΦΗ, ένα άλλο «Γεντί Κουλέ»
