«Που πας με τον Σίμο;»
Ο ΟΦΗ χρειαζόταν ένα ματς για να «συστηθεί» στην ποδοσφαιρική Ελλάδα και να σταματήσει η ισοπέδωση. Και ήρθε το ιδανικό.
Το σπουδαίο διπλό του Ομίλου επί του Παναθηναϊκού είχε τη δική του ξεχωριστή σημασία για πολλούς λόγους, εκτός του ψυχολογικού. Μα περισσότερο για το αγωνιστικό και για τη δουλειά που έγινε το καλοκαίρι στην κρητική ομάδα ώστε να αποκτήσει μία συγκεκριμένη ποδοσφαιρική ταυτότητα.
«Πού πας με τον Σίμο;», ήταν η αντίδραση πολλών όταν γνωστοποιήθηκε ότι αναλαμβάνει την τεχνική ηγεσία του ΟΦΗ. Ένα αρχικό μούδιασμα, μία απορία, αλλά και μία συγκρατημένη κριτική ως ένδειξη εμπιστοσύνης στον Γιάννη Σαμαρά. «Κάτσε να δούμε πρώτα...», ήταν ουσιαστικά η αντίδραση των φιλάθλων. Από τη μέρα της πρόσληψης έως το εντυπωσιακό 1-3 επί του Παναθηναϊκού, μεσολάβησε μία σκληρή και άκρως επαγγελματική δουλειά στην Ολλανδία, με πολλά φιλικά και πολλή «μελέτη» των ποδοσφαιριστών στον τρόπο που θέλει ο Σίμος να βλέπει τον ΟΦΗ στο γήπεδο.
Για τον κόσμο αυτό δεν σήμαινε κάτι. Διάβαζε για ήττες στα φιλικά, διάβαζε για έναν ΟΦΗ που είναι καλός μεσοεπιθετικά, ήρθε και η αναζήτηση του περιβόητου στόπερ και τα θρίλερ που ακολούθησαν κι άρχισε να βγαίνει στην επιφάνεια μία σχετική γκρίνια και αμφισβήτηση. Καμία έκπληξη, κλασικό ελληνικό φαινόμενο.
Το 1-1 επί του Άρη στην πρεμιέρα «έκλεισε» πολλά στόματα. Ηταν το δείγμα ότι στον ΟΦΗ όχι μόνο δουλεύουν, αλλά δουλεύουν σοβαρά και επαγγελματικά, με στοχοπροσήλωση και χωρίς πανικό επειδή δεν ήρθε ο Σαλίμι ή ο Γιακουμάκης. Ο πανικός ήταν για τον κόσμο και μερίδα δημοσιογράφων που θεωρούσαν ότι όλη η χρονιά και όλο το έργο που προσπαθεί να δημιουργήσει η ομάδα «κρέμεται» από έναν Σαλίμι ή από έναν Λαφράνς. Λες και αν δεν έρθουν θα διαλυθεί το οικοδόμημα. Αλλά είπαμε, έτσι είναι το dna του φιλάθλου.
Και μη νομίζετε ότι όλο αυτό ίσχυε μόνο εδώ κάτω στην Κρήτη. Στην Αθήνα να δείτε από τους ουδέτερους. «Μα, τον Σίμο, ρε;» η αντίδρασή τους. Δεν αναρωτήθηκαν για το πώς και το γιατί, δεν ρώτησαν να μάθουν για τη δουλειά που γίνεται, δεν φρόντισαν να πληροφορηθούν γι' αυτό που δημιουργείται. Και σε συνδυασμό με τον... μικρό πανικό που δημιουργήθηκε λόγω του «ναυαγίου» με τον Σαλίμι, δημιουργήθηκε γι' αυτούς μία αίσθηση ότι ο ΟΦΗ πάει για... διάλυση.
Ο ΟΦΗ, λοιπόν, χρειαζόταν κάτι για να τον δει όλη η Ελλάδα. Για να δει ότι υπάρχει, ότι είναι δυνατός και ότι έχει κάνει άλματα μπροστά σε σχέση με πέρυσι. Ο ΟΦΗ χρειαζόταν μία «διαφήμιση». Ένα ματς με το οποίο θα συστηθεί σε όλο το ποδοσφαιρικό κοινό της Ελλάδας.
Και ήρθε το ιδανικό. Αντίπαλος ο Παναθηναϊκός, εμφατικό διπλό, εξαιρετική εμφάνιση. Και ξάφνου, όλη η Ελλάδα θέλει να ρωτήσει για να μάθει για τον ΟΦΗ. Και ξάφνου οι ίδιοι οι φίλαθλοι του ΟΦΗ, ακόμα και αυτοί που γκρίνιαζαν και δημιουργούσαν καταστάσεις πανικού γιατί δεν αποκτήθηκε στόπερ, ξύπνησαν το πρωί της Κυριακής με χαμόγελα αισιοδοξίας και ενθουσιασμού. Τώρα πια δεν ρωτούν: «Μα, τον Σίμο, ρε;». Τώρα πια λένε: «Είδες ο Σίμος;»
Και κάτι για υστερόγραφο: Όταν έρθουν τα στραβά αποτελέσματα (γιατί κάποια στιγμή θα έρθουν κι αυτά) προφανώς θα υπάρξει η αντίπερα όχθη, οι λεγόμενοι «είδες που στα 'λεγα;». Το παραπάνω κείμενο δεν αποτελεί απάντηση προς... γκρινιάρηδες και προπονητές της εξέδρας ούτε σημαίνει ότι με δύο θετικά αποτελέσματα όλα είναι καλώς καμωμένα στον ΟΦΗ. Είναι απλά... οδηγίες χρήσεως για μία χαλαρότερη αντιμετώπιση των πραγμάτων. Δεν χρειάζεται βιασύνη στην κριτική και καταστάσεις... πανικού. Ο ΟΦΗ τώρα χτίζεται, τώρα μαθαίνει τώρα (ξανα)μεγαλώνει.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Σχόλιο Δημήτρη Πιτσουλάκης: Η μαγκιά του ΟΦΗ
Άνοιξε «διπλό» λογαριασμό ο Μάνος
