Μεγάλη ομάδα, σε μικρή κατηγορία…

Κάπου εδώ θα μπορούσε να είχε ολοκληρωθεί η αναφορά στον αγώνα της Πάτρας όμως καλό είναι να βλέπουμε και πιο βαθιά κάποια πράγματα. Στην Αγυιά αναμετρήθηκαν δύο από τις πιο ιστορικές ομάδες της επαρχίας, ή της περιφέρειας για το… politically correct. 

Αμφότερες σημείο αναφοράς στις πόλεις τους, με την Παναχαϊκή να έχει στον αγώνα αυτό την ύστατη, ή από τις τελευταίες ευκαιρίες για την άνοδο, αν και δεν έχει θέσει «ανοικτά» κανείς από την ομάδα τον συγκεκριμένο στόχο, ενώ ο ΟΦΗ από την πλευρά του να έχει ένα βαθμολογικό όχι μαξιλαράκι, αλλά… αερόσακο ασφαλείας. 

Παρά ταύτα με το που ξεκίνησε ο αγώνας είδαμε τη μια ομάδα, τη γηπεδούχο, να έχει φορτωμένες τις πλάτες της με ένα βάρος το οποίο δεν μπορούσε να σηκώσει, σε αντίθεση με τον αντίπαλό της. Για τους παίκτες του ΟΦΗ η αναμέτρηση ήταν όπως έδειξαν, «μια ακόμα μέρα στη δουλειά», κάτι που παρουσιάζει με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο, πως τόσο η αγωνιστική τους αξία, όσο κυρίως η νοοτροπία, δεν είναι για αυτή την κατηγορία. 

Απέδειξαν όσο πιο εμφαντικά γινόταν πως η κατηγορία είναι μικρή για αυτούς, αλλά μέχρι να ακουστεί το σφύριγμα λήξης της αναμέτρησης η οποία θα σφραγίσει και μαθηματικά την επιστροφή τους, θα το κάνουν σε κάθε αγώνα που θα έχουν μπροστά τους. Αν αυτή η μαθηματική άνοδος έρθει 4, 5 ή και 6 αγωνιστικές πριν την αυλαία, θα φανεί στην πορεία. 

Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως τότε θα πάψει να υπάρχει στόχος. Η άνοδος θα θέλουν όλοι να συνδυαστεί και με την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Δεν παύει να είναι και αυτός ένας τίτλος. Ίσως όχι με τη βαρύτητα των μεγάλων που αρμόζουν στο όνομα και την ιστορία του ΟΦΗ, αλλά θα είναι τίτλος. Μια επιβράβευση για τους ποδοσφαιριστές και την προσπάθειά τους, αγωνιστική και μη, χωρίς την οποία δεν θα είχε γίνει τίποτα… 

sourgias@capitano.gr