Nίκος Αλέφαντος: Η αυτοβιογραφία του και οι περιπέτειες στην Κρήτη

Στο βιβλίο "Από την φτώχεια στην αναγνώριση", το οποίο κυκλοφόρησε το 1985, ένα ολόκληρο κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στο πέρασμα του ιδιόρρυθμου τεχνικού από την Κρήτη.

Οι περιπέτειες του στον ΟΦΗ ''πιάνουν'' επτά από - τις συνολικά - 141 σελίδες. Κάποιες από αυτές, περιέγραψε σε συνέντευξη του στο Livetalks, ο πρώην πρόεδρος της κρητικής ομάδας, Νίκος Δουλουφάκης.

Γνωστά κι άγνωστα γεγονότα, ίντριγκες, συγκρούσεις, διάλογοι και παρασκήνια, μέσα απ’ την... πένα του Νίκου Αλέφαντου:

- Ο άνθρωπος που τον πίστεψε και “ δεν δίστασε να τα βάλει με όλη την Κρήτη”

- Οι μεταγραφές

- Ο γκολτζής Παπαδόπουλος και τα εισιτήρια που “ πουλιόντουσαν στην μαύρη αγορά”

- Η αρχική δυσπιστία και τα δάκρυα στο αεροδρόμιο

- Η προετοιμασία στο Οροπέδιο Λασιθίου

- Το νικηφόρο ματς με τον ΠΑΟΚ στο Ρέθυμνο, που άλλαξε την πορεία του ΟΦΗ

- Η “αντιπολίτευση”, το “πραξικόπημα” και το επεισόδιο με τον Βλάχο

- Το χαμένο πέναλτι του Καραΐσκου, η ρήξη και η απόλυση

Καλή ανάγνωση...

''Θα σε πάρω στην Κρήτη''

''Η Κρήτη ήταν για μένα η πρώτη ομάδα που δούλεψα από την αρχή στην Α’ εθνική. Όλα ξεκίνησαν από τον Μανώλη τον Δρεττάκη, ένα φίλο από τα Εξάρχεια που με πίστευε. Αυτός είναι μόνιμος κάτοικος Αθηνών, τ’ αδέλφια του είναι κάτω στην Κρήτη. Μ’ έβλεπε από τότε που βρισκόμουνα στο Ρουφ και με πίστεψε. Μου λέει λοιπόν ο Δρεττάκης. Θα σε πάρω στην Κρήτη. Όταν ανέβηκε ο ΟΦΗ στην Α’ εθνική, ήταν προπονητής ο Γιάννης ο Ζαφειρόπουλος. Πώς θα με φέρει όμως στην Κρήτη ο Δρεττάκης; Θυμάμαι θέλανε να πάρουν ξένο προπονητή. Ο Δρεττάκης δεν δίστασε να τα βάλει με όλη την Κρήτη. Παίρνουμε το καράβι εγώ, ο Διαμαντόπουλος και ο Δρεττάκης και πάμε κάτω, κατ’ ευθείαν στο σπίτι του προέδρου. Τα λέμε, με βλέπουνε, γίνεται συμβούλιο, με ξαναβλέπουνε, και ξεκινάμε. Στις μεταγραφές με ακούσανε. Θυμάμαι τις κάναμε όπως στην περίπτωση του Πανιωνίου. Ο Δρεττάκης αρχηγός. Πήραμε λοιπόν τον Βλάχο, τον Παμπουλή, τον Καραΐσκο και τον Ρέλλη, που ήταν προσωπική μου μεταγραφή. Εγώ τον είχα πιστέψει. Ο Ρέλλης άφησε εποχή στο Ηράκλειο, αν και τον είχαμε πάρει σαν τσόντα. Θυμάμαι που είχε φύγει από τον Φωστήρα και πήγε στον Πανιώνιο, όπου απέτυχε, μετά στην Αμερική τραβιότανε ενάμιση χρόνο, ώσπου ήρθε και με βρήκε. Τον δοκίμασα στον Άγιο Κοσμά και τον πήρα. Ο Ρέλλης λοιπόν ήταν στον ΟΦΗ ο καλύτερος παίκτης. Πήραμε και δύο Γιουγκοσλάβους, Ιβάντα και Κοκλέκοβιτς. Ο Κοκλέκοβιτς είχε την ατυχία να χτυπήσει στα πρώτα ματς.

Έσπασε την επιγονατίδα του κι έμεινε έξω όλη την περίοδο. Πήρα και τον Μαράκη με 100 χιλιάδες και τον Μαραγκάκη. Κι έπαιξα μ’ αυτούς όλο το χρόνο. Πιάσαμε – πρώτη χρονιά- την 5η θέση. Η έκπληξη. Κι έβγαλα και πρώτο σκόρερ αυτή την περίοδο τον Δημήτρη τον Παπαδόπουλο. Έκανε 23 γκολ μαζί με τον Θανάση Ιντζόγλου. Παίξαμε εκπληκτικό ποδόσφαιρο. Κάναμε 60 γκολ. Δώσαμε την καλύτερη μπάλα που είχε παίξει η Κρήτη. Όλοι οι παίκτες πιάσανε. Τα εισιτήρια πουλιόντουσαν στην μαύρη αγορά. Κάτι πρωτοφανές για την Κρήτη.

''Θα τους κάνω να αποθεώσουν και τον Αλέφαντο''

Κι όμως στο Ηράκλειο κανείς δεν πίστευε απ’ την αρχή στην αξία μου. Δεν θα ξεχάσω ένα περιστατικό. Όταν κατέβηκα την πρώτη φορά στο αεροδρόμιο βρίσκονταν 2.000 κόσμος, που αποθέωναν τους νεομεταγραφέντες. Σε μένα σημασία. Έκατσα σε μια γωνιά με το βαλιτσάκι μου, που είχα τα ρούχα και παρακολουθούσα που αποθέωναν Παμπουλή, Βλάχο, κλπ. Τους σήκωναν στα χέρια. Εκείνη τη στιγμή είπα μέσα μου: Αδικία Νίκο, αλλά εσύ κι ο Θεός το ξέρετε. Θα τους κάνουν να αποθεώσουν και τον Αλέφαντο. Δάκρυσα. Τελικά, με πλησιάζει ένας τύπος: “Ο κύριος Αλέφαντος;” “Ναι”, του λέω. Μου πρότεινε να πάμε να πιούμε ένα καφέ. Ήταν ο πρώτος που μου έδωσε σημασία. Η αρχή είχε γίνει. Την άλλη μέρα άρχισα προετοιμασία στο Ψυχρό. Τρομερή δουλειά. Μόλις έμαθε ο κόσμος ότι “κάτι γίνεται” άρχισαν να’ ρχονται χίλιοι, δυο χιλιάδες άνθρωποι επάνω στο βουνό, χαμός. Αρχίζουνε τα φιλικά παιγνίδια, εκπληκτικές εμφανίσεις. Και μετά με τον Άρη. Θυμάμαι ότι τότε στη διοίκηση είχανε κάνει μία σκέψη: Θα δούμε πώς θα πάει στην αρχή, κι αν δεν μας κάνει θα τον αποζημιώσουμε είκοσι μέρες δουλειά και θα δούμε τι θα κάνουμε.

''Τα πρώτα σύννεφα''

Μετά από είκοσι μέρες, με κυνηγούσαν από πίσω να υπογράψω συμβόλαιο. Καλά, την άλλη βδομάδα, τους έλεγα. Με πήραν τσουβαλάτο στο συμβούλιο να υπογράψω. Βέβαια, δεν άργησαν να έρθουν τα πρώτα σύννεφα στις σχέσεις μου με τον ΟΦΗ, εξ’ αιτίας της στάσης ορισμένων παραγόντων. Κι εδώ οι παράγοντες. Στη διοίκηση βρίσκονταν άνθρωποι μεροκαματιάρηδες, αλλά απ’ έξω έβραζε ο τόπος. Υπήρχε άνθρωπος έτοιμος ν’ αλλάξει τον αρχηγό και να πάρει την καρέκλα. Τους παράγγειλα μέσω του ταμία που μου στείλανε, να μην ασχολούνται με μένα. Θα βαδίσουμε όπως είμαστε – πάει και τελείωσε. Τελικά κάνανε τον πόλεμο αλλά δεν τον κέρδισαν. Δεν μπόρεσαν να διώξουν τον Δρεττάκη από γενικό αρχηγό.

Το ''πραξικόπημα'' πριν από τον αγώνα με τον ΠΑΟΚ

Στον πρώτο γύρο πήγαμε κούτσα – κούτσα. Μέσα νίκες, έξω ήττες. Θυμάμαι, που κατέβηκε ο ΠΑΟΚ. Δυο χρόνια αήττητος και πρωταθλητής με τον Λόραντ, που αργότερα έδιωξε ο Παντελάκης. Το γήπεδό μας τιμωρημένο. Θα παίζαμε στο Ρέθυμνο. Ο ΠΑΟΚ με τη μεγάλη ομάδα τότε. Με τον Κούδα, τον Φορτούλα, τον Γούναρη, Ιωσηφίδη, Πέλιο, Φουντουκίδη, Αποστολίδη, Σαράφη, Τερζανίδη, Κεραμανίδη, Γκουερίνο. Ομαδάρα. Μεγάλη ομάδα. Μεγάλο πρόβλημα όμως για μένα δεν ήταν τόσο ο ΠΑΟΚ, όσο το πραξικόπημα που μου έγινε. Παραμονές του αγώνα, βγαίνει ο Παμπουλής και ζητάει λεφτά. Ενώ είχε συμφωνήσει να παίρνει τα χρήματα της μεταγραφής του σε τακτικές ημερομηνίες, ξαφνικά τα ήθελε μπροστά. Παράλληλα, ήρθε και ζήτησε κι ο Βλάχος. Αυτός, είχε τιμωρηθεί στον Πάτρα τέσσερις αγωνιστικές και μου ζητούσε τα πριμ για να παίξει. Κάποιοι τους έβαλαν απ έξω να μου χαλάσουν την ομάδα. Παρασκήνιο. Φτάσαμε στο σημείο να μας στέλνουν τελεσίγραφα. Το πριμ ήταν είκοσι χιλιάρικα. Καλώ τον Παμπουλή ιδιαιτέρως και του λέω: Είναι να πάρω μέχρι τέλος της σαιζόν 200.000. Εγώ να πάρω 180.000 και μ’ αυτές θα ζήσει η οικογένειά μου. Πάρε τις 20.000 από μένα.

Όχι, δεν τις θέλω από σένα. Μα ο πρόεδρος δεν μπορεί να στα δώσει, εγώ είμαι υπεύθυνος. Αν τα πάρεις απ’ τον πρόεδρο θα δημιουργηθεί κακό προηγούμενο. Πάρτα από μένα να μη γίνει κατάσταση. Δεν με συμφέρει να έρθω σε κόντρα με σένα γιατί είσαι καλός παίκτης. Αν μαλώσω μαζί σου θα χάσω τη δουλειά μου. Σε παρακαλώ πάρε τις 20.000. “Όχι, τις θέλω απ’ τον πρόεδρο”. Τελικά δεν άντεξα. Έδωσα μάχη. Αυτοί είχαν ένα δημοσιογράφο στην Κρήτη, που τον βάζανε να με πάρει στο τηλέφωνο και να μου πει: Αν χάσεις αύριο, θα βγω στον κόσμο και θα πω ότι πούλησες το παιγνίδι στον ΠΑΟΚ. Έγινα έξω φρενών. Ο Καραΐσκος και οι Κρητικοί ποδοσφαιριστές κράτησαν στάση αντρίκια δίπλα μου. Μόνο αυτοί που είχα πάρει εγώ είχαν γυρίσει: ο Ρέλλης, ο Παμπουλής και ο Βλάχος. Μετά γύρισε και ο Μαράκης. Μαζί τους. Είχανε πέσει επάνω μου, α χάσει η ομάδα, να διώξουν εμένα, να μπούνε μέσα και να πάρουν την διοίκηση. Τραγικά πράγματα. Εγώ όλα αυτά τα θεωρούσα ανέντιμα. Άσε που μου είχαν τάξει ότι θα πάρουν κι ένα διαμέρισμα 500.000, που θα εξοφλούσα σε δέκα χρόνια – πενήντα χιλιάρικα το χρόνο. Τα’ χασα. Βρε, δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Πρέπει να συνεχίσω μ’ αυτούς τους ανθρώπους τους φτωχούς, που ξεκίνησα. Μάχη. Αυτοί προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να πάρουν τη διοίκηση. Μάλιστα έπιασαν το Ρέλλη και του είπαν ότι είχε πάρει λίγα λεφτά στη μεταγραφή του 300.000. Οι άλλοι πήραν περισσότερα. Πήγαν στην Τράπεζα λοιπόν, και του μάζεψαν άλλες 150.000, ονομαστικά. Όμως, τον Ρέλλη δεν τον ήθελαν στην Κρήτη, λόγω κακού πρότερου βίου. Τον πήγα εγώ προσωπικά. Πώς θα έπαιρνε τα ίδια με τους άλλους που τους ήθελε όλο το Ηράκλειο; Ο Βλάχος στον Παναθηναϊκό, κι ο Παμπουλής ήταν θηρία. Μου τα γυρίσανε. Θόλωσα. Έφτασα στο σημείο να χτυπήσω τον Βλάχο στο ξενοδοχείο, την ώρα που ερχόταν ο Δουλουφάκης, ο μετέπειτα πρόεδρος. Είχε έρθει κι ο Πατεράκης. Ο Βλάχος έφυγε απ’ το ξενοδοχείο, πήγε και κοιμήθηκε αλλού.

''Είπα στους παίκτες μου: αν δεν παίξετε μπάλα, θα πεθάνετε στο Ρέθυμνο''

Την άλλη μέρα, όλος ο κόσμος ήταν μαζί μου. Είπα στους παίκτες μου: αν δεν παίξετε μπάλα, θα πεθάνετε στο Ρέθυμνο. Και εγώ μαζί σας. Έτσι έπρεπε να ενεργήσω – θα τα’ χανα όλα. Κάναμε εκπληκτικό παιγνίδι. Κερδίσαμε 2-1. ήταν ένα ματς ιστορικό. Από τότε άρχισε ο ΟΦΗ την μεγάλη πορεία του. Η αντιπολίτευση χάθηκε. Κρατήσαμε μέχρι το τέλος. Όμως, με πιάσανε ο Βλάχος με τον Παμπουλή και μου είπαν ότι δεν θα’ παιζαν αν δεν χρησιμοποιούσα τον Ρέλλη. Δεν δέχτηκα. Τους ακολούθησαν και άλλοι. Έφτασα στο σημείο να πάμε στα Γιάννενα με έντεκα μόνο παίκτες. Χάσαμε στο 90’ 3-2. Κατέληξα να παίξω με τον ΠΑΟΚ εκτός έδρας και να φέρω 1-1 με δέκα Κρητικούς συν τον Καραΐσκο στην ομάδα. Τερματίσαμε στην 6η θέση. Στο τέλος, ο κόσμος με αποθέωσε, φωνάζοντας “έξω οι προδότες – ζήτω ο Αλέφαντος”.

“Τέτοιο δίκαιο κόσμο δεν έχω ξαναδεί”

Κι εγώ θυμήθηκα που δεν μου έδιναν σημασία στο αεροδρόμιο όταν πρωτοπήγα στο Ηράκλειο. Με αγάπησαν για την αξία μου. Είχα νικήσει. Δικαιώθηκα μετά από μάχη. Την άλλη χρονιά αποδέσμευσα Ρέλλη και Παμπουλή. Ο Βλάχος μόνο γλύτωσε. Πήγαμε πάλι πολύ καλά. Μέχρι τον Δεκέμβρη είμαστε στην έκτη θέση. Ώσπου και πάλι η αντιπολίτευση έκανε (σ.σ αισθητή) την παρουσία της. Έχασε ένα πέναλτι ο Καραΐσκος. Ρήξη. Θυμάμαι είχε πει: Εγώ θα χτυπήσω το πέναλτι, να κάνω ήρωα τον Αλέφαντο; Εγώ θα τον διώξω. Τον είχε βάλει η αντιπολίτευση. Χάθηκε το πέναλτι κι εγώ απολύθηκα. Πάντως κι αυτή τη χρονιά ο ΟΦΗ τερμάτισε έκτος, με διαφορά τερμάτων από τον Εθνικό. Από τότε, επανήλθα στον ΟΦΗ μετά από δύο χρόνια, όταν η ομάδα είχε περιέλθει στον Βαρδινογιάννη.

Εμένα όμως με είχε φέρει ο κόσμος. Είχε δει το δίκιο μου. Λατρεία. Τέτοιο δίκαιο κόσμο δεν έχω ξαναδεί. Με αγάπησαν γιατί έπαιζα για την Κρήτη. Τα’ δινα όλα. Στιγμές μεγάλες''