Ντε Γκουζμάν: «Θέλω να μείνω στον ΟΦΗ»
Ο Ολλανδός μέσος μίλησε για τον ΟΦΗ των πλέι άουτ, τη δική του παρουσία και το μέλλον του στην κρητική ομάδα
Αναλυτικά όσα είπε στο σάιτ gazzetta.gr:
Όταν συμφωνούσες με τον ΟΦΗ, είχες στο μυαλό σου ότι θα έφτανε η στιγμή που η ομάδα θα πάλευε για την παραμονή;
«Δεν το περίμενα ποτέ με βάση τις πληροφορίες που είχα. Η ομάδα είχε παίξει στην Ευρώπη. Ήταν μια σκληρή χρονιά για όλους μας. Είδατε όμως όλοι την ποιότητα του ΟΦΗ στο τέλος. Είμαστε όλοι χαρούμενοι και θέλουμε να ξεχάσουμε τη χρονιά αυτή. Μείναμε ενωμένοι, όλοι έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό. Είχαμε πολλούς τραυματισμούς και σε συνδυασμό με τον κορονοϊό έφτασαν τα πράγματα σε αυτό το σημείο».
Τι άλλαξε ο Νίκος Νιόπλιας και φτάσατε σε αποτελέσματα που κράτησαν τον ΟΦΗ στην κατηγορία;
«Τον κ. Σίμο τον σεβόμασταν, κι αυτός το ίδιο εμάς. Δεν ήταν καλά τα αποτελέσματα που είχε η ομάδα. Αυτό που μπορώ να πω ότι άλλαξε ήταν τα αποτελέσματα. Ίσως ήμασταν λίγο πιο ενεργητικοί στην προπόνηση».
Θα ήθελες να μείνεις στον ΟΦΗ και τη νέα σεζόν; Το συμβόλαιο που είχες υπογράψει ήταν μονοετούς διάρκειας...
«Δεν έχω μιλήσει ακόμη με την ομάδα. Δεν είναι σίγουρο τίποτα. Το πιο σημαντικό ήταν να μείνει στην κατηγορία ο ΟΦΗ και το καταφέραμε. Από εκεί και πέρα, θέλω να πω ότι είμαι χαρούμενος στον ΟΦΗ και θα ήθελα να μείνω και τη νέα σεζόν. Ήμουν σημαντικός για την ομάδα και αυτό με κάνει να αισθάνομαι ωραία».
Θεωρείς ότι αν δεν είχες να αντιμετωπίσεις εφέτος τραυματισμούς, δεν θα έμπαινε ο ΟΦΗ σε αυτήν την ψυχοφθόρα διαδικασία;
«Οι τραυματισμοί πάντα μπορούν να φέρουν τα πάνω κάτω στην καριέρα ενός ποδοσφαιριστή. Στο τέλος της σεζόν επέστρεψα για τα καλά, στο πιο κρίσιμο σημείο. Ήμουν 100% υγιής, έβαλα τρία γκολ στη σειρά και το συναίσθημα ήταν υπέροχο».
Πώς σου φάνηκε η ζωή στο Ηράκλειο αυτούς τους μήνες και ο ΟΦΗ ως κλαμπ;
«Είναι ωραία πόλη το Ηράκλειο. Βέβαια δεν είδα πολλά πράγματα λόγω του κορονοϊού, όμως αφοσιώθηκα στο ποδόσφαιρο. Είχα πολύ χρόνο να συγκεντρωθώ και να δουλέψω. Ο ΟΦΗ είναι ομάδα που βλέπω ότι έχει όρεξη και διάθεση να μεγαλώσει. Βλέπω όραμα στο κλαμπ».
Είναι αλήθεια ότι πριν από τον ΟΦΗ σκεφτόσουν να παίξεις στο Ντουμπάι;
«Ναι, αλήθεια είναι. Αλλά μετά την επικοινωνία με τον Σαμαρά και με τον μάνατζέρ μου πήρα την απόφαση να παίξω στον ΟΦΗ. Και μετά από αυτούς τους μήνες θεωρώ ότι πήρα σωστή απόφαση».
Έχοντας παίξει σε ομάδες όπως η Φέγενορντ, η Βιγιαρεάλ, η Σουόνσι, η Νάπολι και η Άιντραχτ, βρέθηκες στα 33 σου στο Ηράκλειο για τον ΟΦΗ. Πώς είχε προκύψει το ενδιαφέρον;
«Κι εγώ δεν το περίμενα ότι θα συνέχιζα την καριέρα μου στην Ελλάδα. Μετά την επικοινωνία που είχα με τον Γιώργο Σαμαρά και με τον μάνατζέρ μου, κατάλαβα ότι άξιζε να συμφωνήσω με τον ΟΦΗ. Και χαίρομαι που τελικά συνέβαλα στην παραμονή, αν και δεν ήταν αυτός ο στόχος».
Ποια είναι η γνώμη σου για το ελληνικό ποδόσφαιρο και τον Έλληνα ποδοσφαιριστή;
«Έτυχε να βρεθώ στο αεροδρόμιο με τον Άρον Βίντερ, τον βοηθό προπονητή της Εθνικής Ελλάδας και συμφωνήσαμε ότι υπάρχει ποιότητα στους νέους στην Ελλάδα, ότι υπάρχει προοπτική. Τακτικά ίσως λείπουν κάποια πράγματα. Χρειάζεται φιλοδοξία και νοοτροπία».
Καθώς γνωρίζεις πολύ καλά την Ολλανδία και το ποδόσφαιρό της, σε ηλικία 18-19 ετών ένας ποδοσφαιριστής ανήκει στην πρώτη ομάδα, θεωρείται σημαντικός και όχι ταλέντο. Στην Ελλάδα αυτό δεν συμβαίνει; Θεωρείς ότι πρέπει ν' αλλάξει;
«Οι νέοι ποδοσφαιριστές χρειάζονται αυτοεποίθηση. Σίγουρα δεν μπορούν όλοι να παίξουν σε υψηλό επίπεδο. Είναι σωστή η νοτοτροπία να χρησιμοποιούνται σε ανδρικό επίπεδο οι νεαροί, να είναι σημαντικοί».
Γυρίζοντας πίσω το χρόνο είσαι ευτυχισμένος με όσα πέτυχες; Θα μπορούσες να κάνεις ακόμη σπουδαιότερα πράγματα;
«Είμαι χαρούμενος με ό,τι πέτυχα. Προέρχομαι από τον Καναδά, μια χώρα που το ποδόσφαιρο δεν είναι... προτεραιότητα. Ήταν δύσκολο για εμένα. Έπρεπε να δουλέψω σκληρά, να κερδίσω τον σεβασμό και έφτασα να παίξω στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014 με την Ολλανδία. Είμαι υπερήφανος για τον εαυτό μου. Αν είχα λιγότερους τραυματισμούς, και με την τεχνολογία που υπάρχει σήμερα, σίγουρα θα μπορούσα να κάνω πιο λαμπρή καριέρα».
- ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Η «χρυσόσκονη» του Ντε Γκουζμάν
Σε ποια ομάδα θεωρείς ότι έκανες τα καλύτερά σου χρόνια;
«Με τη Σουόνσι στην Premier League. Είχαμε προπονητή τον Λάουντρουμπ, πήραμε το League Cup το 2013 και μέσα από αυτές τις εμφανίσεις κέρδισα το εισιτήριο για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014. Και με τη Νάπολι όμως πέρασα ωραία, είχα κάνει χατ τρικ σε ευρωπαϊκό αγώνα κόντρα στη Γιουνγκ Μπόις το 2014. Στη Βιγιαρεάλ μπορώ να πω ότι ήταν δύσκολα για εμένα».
Ποιος είναι ο συμπαίκτης με τον οποίο έκανες ή και συνεχίζεις να κάνεις παρέα;
«Έχω κάνει πολλούς φίλους στην καριέρα μου. Ο καλύτερος είναι ο Ντρις Μέρτενς, από τη θητεία μου στη Νάπολι. Μέναμε μαζί στο δωμάτιο, μιλούσαμε την ίδια γλώσσα. Ήμασταν φίλοι εντός και εκτός γηπέδου. Και ακόμη μιλάμε. Επίσης, θα ήθελα να αναφέρω και τον Γκονσάλο Πασιένσια, που έπαιξε και στον Ολυμπιακό. Συνυπήρξαμε μαζί στην Άιντραχτ».
Γεννήθηκες στο Σκάρμπορο του Καναδά. Ο πατέρας σου είναι από τις Φιλιππίνες, η μητέρα σου από τη Τζαμάικα και τελικά χρίστηκες διεθνής με την εθνική Ολλανδίας. Ομολογουμένως είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο όλο αυτό. Εσύ πως το βιώνεις;
«Είναι πράγματι λίγο αστείο. Είμαι... πολυπολυτισμικός. Ο αδερφός μου, που πέρασε από την Ξάνθη, άνοιξε τις πόρτες σε πολλούς Καναδούς ποδοσφαιριστές. Ήταν ο πρώτος που έπαιξε στη La Liga. Εγώ ήμουν ο πρώτος από τον Καναδά που έπαιξα στη Serie A. Το ποδόσφαιρο ήταν πάντα το πάθος μας, κι εμένα και του αδερφού μου. Βλέπαμε μπάλα στην τηλεόραση όταν ήμασταν μικροί και θέλαμε να κάνουμε τα ίδια πράγματα. Στόχος μου ήταν να πάω από μικρή ηλικία στην Ευρώπη, να βελτιωθώ και να εξελιχθώ. Και τα κατάφερα».
Ο γιος σου παίζει κι αυτός ποδόσφαιρο. Θα κάνει την ίδια καριέρα με εσένα;
«Είναι 14 ετών, παίζει κι αυτός στη μεσαία γραμμή όπως εγώ. Είναι στην U15 της Φέγενορντ μαζί με τον γιο του Ρόμπιν Φαν Πέρσι, ο οποίος προπονεί την U16. Παρότι μου λείπει πολύ, είμαι χαρούμενος που βρίσκεται εκεί. Στην Ολλανδία βρίσκεται και η κόρη μου. Ταξιδεύω διαρκώς όποτε μου δίνεται η ευκαιρία και τα βλέπω».
