O Φώτης Κουτσουπιάς, ο ΟΦΗ και η ζωή στην Ιταλία

Τον Ιούλιο του 2022, το Capitano.gr αποκάλυπτε το σπουδαίο deal ανάμεσα σε ΟΦΗ και ΣΠΑΛ για τον 16χρονο Φώτη Κουτσουπιά. Λίγες ημέρες μετά, η ΠΑΕ επιβεβαίωνε το ρεπορτάζ και ο μικρότερος γιος του Γιώργου, Φώτης, ακολούθησε την επιλογή του αδερφού του Ηλία να αγωνιστική στην γειτονική Ιταλία

Ο Φώτης μίλησε στο κανάλι Stars Inc.11 στο youtube και αναφέρθηκε πως ζει στην Ιταλία χωρίς τους γονείς του, για την ομάδα του και τα όνειρα του:

«Η απόφασή μου να φύγω στο εξωτερικό και την Ιταλία ήταν εύκολη, από την άποψη ότι μου δόθηκε μια ευκαιρία, όπου την περίμενα καιρό και είχα δουλέψει γι' αυτό. Το δύσκολο της απόφασης ήταν όταν κατάλαβα που είμαι. Οταν έφυγε ο πατέρας μου και η μητέρα μου από την πόλη που μένω. Εκεί ήμουν ολομόναχος κι εκεί συνειδητοποίησα πως τι έχω αποφασίσει να κάνω. Οι δυσκολίες ήταν πολλές. Δεν ήξερα την γλώσσα, τους συμπαίκτες μου. Για εμένα ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που αλλάζω ομάδα. Οπότε ήταν όλα μαζί. Με βοήθησε όμως να πάρω πολλές εμπειρίες, τις οποίες δεν θα έπαιρνα αν έμενα στο Ηράκλειο και τον ΟΦΗ. Αλλά είμαι δικαιωμένος για την απόφαση αυτή γιατί και ποδοσφαιρικά έχω εξελιχθεί αλλά και ως άνθρωπος έχω ωριμάσει αρκετά».

«Το πρώτο πράγμα όταν με κάλεσαν στο τηλέφωνο ήταν δικαίωση γιατί έχω δουλέψει πάρα πολύ γι' αυτό. Ετσι ένας στόχος που είχα βάλει, πραγματοποιήθηκε. Εκείνη την ημέρα θυμάμαι ήμουν πολύ χαρούμενος, δεν είχα συνειδητοποιήσει το τι θα ακολουθήσει στο μέλλον. Είχα βγει με τους φίλους μου και το είχα γιορτάσει. Οσο πλησίαζαν οι μέρες για να πάω εκεί και να αποχαιρετήσω τους φίλους μου, την πόλη μου, την οικογένεια μου, το σχολείο μου, τα πάντα εκεί άρχιζα να προβληματιζόμουν. Τι θα γίνει... που θα πάω... Η μόνη μου βοήθεια εκεί που χαλάρωνα, δηλαδή, ήταν ότι έλεγα ότι πάω να παίξω ποδόσφαιρο, αυτό που αγαπάω».

«Για να είμαι ειλικρινής δεν ήταν τα πράγματα όπως τα φανταζόμουν. Η αλήθεια είναι ότι τα περίμενα όλα πολύ εύκολα. Στην πορεία είδα όμως ότι είχα πολλές δυσκολίες. Πλέον έμαθα όμως την γλώσσα και όλα είναι μια χαρά. Ο αδερφός μου είχε κάνει το ίδιο βήμα σε αυτή την ηλικία και περίμενα να είναι όλα πιο εύκολα, από την άποψη ότι τα έχει περάσει κι αυτός και θα μου δώσει συμβουλές, θα με βοηθήσει σε αυτό. Πράγμα που έγινε. Με βοήθησε πάρα πολύ ο αδερφός μου και η οικογένειά μου. Ηταν ότι καλύτερο μπορούσα να έχω. Αλλά δεν ήταν αρκετό. Οι δυσκολίες που περνάς πρέπει να τις αντιμετωπίζεις μόνος, χωρίς την βοήθεια των άλλων. Πράγμα που το κατάλαβα και με έκανε πιο δυνατό».

«Η μεγαλύτερη δυσκολία ήταν η μοναξιά γιατί εγώ δεν είχα ζήσει κάτι αντίστοιχο. Τους πρώτους μήνες δεν είχα επαφή με άλλα παιδιά γιατί μιλούσαν μόνο ιταλικά. Αγγλικά δεν ήξεραν. Αλλά μετά τον πρώτο μήνα ερχόμουν πιο κοντά με τους συμπαίκτες μου και κατάφερα να μάθω την γλώσσα. Το κυνηγούσα αυτό και πλέον είμαι πολύ καλύτερα. Δεν είναι ωραίο να μην ξέρεις ιταλικά. Είναι σαν να σε πνίγει κάποιος, να μην μπορείς να εκφραστείς. Είναι κάτι το οποίο δεν είναι καθόλου εύκολο. Αλλά το συνηθίζεις. Κάνεις στη αρχή υπομονή και με τον χρόνο περνάει...».

«Δεν έχω αισθανθεί άγχος ή πίεση από τον πατέρα μου. Μόνο βοήθεια, γιατί η σχέση που έχω με τον πατέρα μου δεν είναι μόνο αυτή πατέρα-γιου, είναι και σχέση αδερφού με αδερφού και κολλητού με φίλου. Αυτή είναι η σχέση που έχω. Είναι ένας δεσμός πολύ δυνατός και είμαι τυχερός που έχω κάτι τέτοιο».