Ο μοναδικός τρόπος του Ντιέγκο

Η Λίβερπουλ, στην εποχή Κλόπ, μέχρι το βράδυ της περασμένης Τετάρτης, ήταν αήττητη στο «Άνφιλντ» σε παιχνίδι για το Τσάμπιονς Λιγκ, ενώ αγνοούσε την ήττα στο «σπίτι» της για περισσότερα από 50 ματς και παραπάνω από ένα χρόνο. Όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν, αφού οι «Κόκκινοι» τέθηκαν αντιμέτωποι με τον άνθρωπο που κανείς δεν θέλει να βρει απέναντί του σε νοκ άουτ αναμέτρηση, τον Ντιέγκο Σιμεόνε. Ο Τσόλο αφού επικράτησε εις διπλούν κόντρα στους πρωταθλητές Ευρώπης, δείχνει ότι ο απώτερος στόχος του είναι να διαδεχθεί τον… θρόνο τους.

Μετά την χειμερινή διακοπή της Πρέμιερ Λιγκ, η ομάδα του Κλοπ εμφανίστηκε διαφορετική, κάνοντας τη λεγόμενη, στην ποδοσφαιρική διάλεκτο, «κοιλιά». Όμως από την ημέρα της κλήρωσης συνιστούσε το φαβορί για την πρόκριση. Ακόμα και έπειτα από την ήττα με 1-0 στην Μαδρίτη.

Για τον Τσόλο βέβαια, αυτές είναι οι περιστάσεις στις οποίες αναδεικνύονται, μεγαλειωδώς, οι προπονητικές του ικανότητες, λειτουργώντας πάντα καλύτερα όταν έχει τον ρόλο του αουτσάιντερ.

Το πλάνο στο ''Άνφιλντ''

Ο Σιμεόνε είχε την ευκαιρία, μετά το παιχνίδι στο «Μετροπολιτάνο», να διαπιστώσει τις αδυναμίες της Λίβερπουλ. Αυτή, εξάλλου, η προσέγγιση αποτελεί προσφιλής τακτική του Τσόλο. Να επικεντρώνεται στα προβλήματα του προσεχούς αντιπάλου και να δομεί το αγωνιστικό του πλάνο βάσει αυτού.

Το παράδοξο, εν προκειμένω, είναι πως το συγκρότημα του Κλοπ, στη ρεβάνς με τους «Ροχιμπλάνκος», πραγματοποίησε εξαιρετική εμφάνιση, έχοντας συντριπτική κατοχή ενώ έχασε σωρεία ευκαιριών. Ασφαλώς αυτή η εξέλιξη δεν επηρέασε στο ελάχιστο την σκέψη του 49χρονου τεχνικού.

Ο Αργεντίνος αρέσκεται όσο κανείς άλλος να αφήνει την μπάλα στον αντίπαλο και να απειλεί με ταχύτατες αντεπιθέσεις με όσο το δυνατόν λιγότερες μεταβιβάσεις. Πέραν τούτου, το δυνατό του χαρτί, έγκειται στην άριστη διαχείριση τέτοιων παιχνιδιών εν μέσω του αγώνα.

Σίγουρα, έχει σημασία το πλάνο που θα έχει εκ των προτέρων, εκπονήσει στο πλαίσιο της προετοιμασίας της ομάδας, ωστόσο για τον Σιμεόνε, ο τρόπος που αντιλαμβάνεται τις απαιτήσεις ενός αγώνα, κατά την διάρκειά του και η άμεση παρέμβασή του, είναι τα στοιχεία που τον κάνουν να ξεχωρίζει.

Όπως έχει συμβεί πολλές φορές, με πλήθος άλλων προπονητών, στο κομμάτι αυτό, έτσι και τον Γερμανό τεχνικό τον νίκησε κατά κράτος, ενεργώντας έγκαιρα και καθοριστικά. Βλέποντας την ομάδα του να ξεμένει από δυνάμεις, έκανε την αλλαγή που έμελλε να του δώσει, εν τέλει, την πρόκριση. Έβγαλε τον κουρασμένο και, μονίμως δυσαρεστημένο, Ντιέγκο Κόστα και πέρασε στο παιχνίδι τον Μάρκος Γιορέντε. Έναν ταλαντούχο 25χρονο μέσο, βγαλμένο από τις ακαδημίες της μισητής συμπολίτισσας, Ρεάλ και με οικογενειακή προέλευση από το περιβάλλον της «Βασίλισσας», καθώς έχει συγγενική σχέση με τον θρύλο των «Μπλάνκος», Πάκο Χέντο.

Ο Σιμεόνε τον επέλεξε για να αναπληρώσει το τεράστιο κενό που άφησε ο Ρόδρι, με την μετακόμισή του, τον περασμένο καλοκαίρι, στο Μάντσεστερ για λογαριασμό της Σίτι και συμφώνησε στο να καταβληθούν τα 40 εκατομμύρια που όριζε η ρήτρα αποδέσμευσης. Ίσως γιατί βλέπει σε εκείνον ομοιότητες με το δικό του στιλ ως ποδοσφαιριστής. Έναν δυναμικό μέσο, με περίσσιο πάθος, έντονο αργεντίνικο ταμπεραμέντο αλλά, παράλληλα και εξαιρετική τεχνική κατάρτιση.

Γεγονός που αποδεικνύεται από τον τρόπο με τον οποίο πέτυχε τα γκολ και βέβαια την κάθετη στον, νεοεισελθόντα, Μοράτα για το 2-3. Εξίσου επιτυχημένη αλλαγή για τον προπονητή της Ατλέτικο.

Ο φύλακας - άγγελος του

Σαφώς σε διαφορετική περίπτωση, ο Γιορέντε, με δυο γκολ και μια ασίστ, θα είχε εξασφαλισμένο τον τίτλο του MVP, όμως ο εν λόγω τίτλος προοριζόταν για τον Γιαν Όμπλακ, ο οποίος με τις σπουδαίες επεμβάσεις του, σίγουρα χαρακτηρίζεται «φύλακας άγγελος» για την Ατλέτικο και αναπόφευκτα ήταν ο πολυτιμότερος παίκτης στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Πολλώ δε μάλλον για τον Τσόλο, ο οποίος στη συνέχεια του έπλεξε το εγκώμιο κάνοντας τον παραλληλισμό με την επίδραση που έχει ο Μέσι στους αγώνες της Μπαρτσελόνα.

Ο 27χρονος Σλοβένος γκολκίπερ έδειξε με την εμφάνισή του γιατί θεωρείται από πολλούς, αν όχι ο κορυφαίος,σίγουρα ένας από τους καλύτερους τερματοφύλακες αυτή την στιγμή στον κόσμο.Χρειάστηκε βέβαια και η συμβολή της τύχης, η οποία όπως φάνηκε, στο δοκάρι των γηπεδούχων, ήταν με το μέρος του Τσόλο. Μόνο και μόνο, για να καταγραφεί η στιγμή που τρέχει προς την πλευρά των φιλάθλων, πλημμυρισμένος από χαρά.Όπως κάνει πάντα. Τους ενθαρρύνει, τους ξεσηκώνει, πανηγυρίζει μαζί τους, τους αποθεώνει. Σαν άλλος οργανωτής της κερκίδας. Το ίδιο ακριβώς που κάνει και με τους ποδοσφαιριστές του. Τους εμπνέει, τους προστατεύει, τους υποστηρίζει, μεταδίδοντάς τους το πάθος και την ενέργειά του και εκείνοι με την σειρά τους, ανταποδίδουν, δίνοντας το μέγιστο των δυνατοτήτων τους.

Ο μοναδικός τρόπος του ''Τσόλο''

«Μέσα από τον τρόπο που ζει και βιώνει το ποδόσφαιρο και τις στιγμές του, είναι ξεκάθαρο πως ζει τα πάντα έντονα και με πάθος. Έτσι έχει μάθει, αυτός είναι ο χαρακτήρας του. Το καταλαβαίνεις ακόμα κι αν δουλέψεις μονάχα για μια ημέρα δίπλα του. Καταφέρνει να περάσει στους ποδοσφαιριστές του τη νοοτροπία που θέλει, όχι μόνο με λόγια ενθαρρυντικά και με επίκληση στο συναίσθημα, αλλά με τις πράξεις του», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Αγκουστίν Αγιάλα, με τον οποίο συνυπήρξαν στην Εστουδιάντες.

Οι παίκτες του μάχονται με κάθε τρόπο για τον προπονητή τους. Στον βαθμό που μόνο ο Σιμεόνε μπορεί να το καταφέρει. Γιατί ο Τσόλο, έχει τον δικό του, μοναδικό, τρόπο.