Ω Νέιρα… Ω μάτια μου!

08:15 | 21/08/2023

Δεν ήταν απλώς μία νίκη. Το τρίποντο του ΟΦΗ επί του Άρη έχει πολλαπλή αξία - Του Δημήτρη Καρυωτάκη.

Γράφει ο Δημήτρης Καρυωτάκης

Δεν ξέρω αν ήταν το ματς της τετραετίας για τον ΟΦΗ, αλλά αναμφισβήτητα ήταν το πιο σπουδαίο ματς στην εποχή του Μπούση από εκείνο πια το μακρινό με τον Πλατανιά!

Απίστευτα συναισθήματα, βόλτες από τον παράδεισο στην κόλαση λες κι ήταν αστικό λεωφορείο που ανεβοκατέβαινε την Κνωσσού και μια νίκη μα τι νίκη απέναντι στην ομάδα που αποτελεί το απόλυτο βαρόμετρο για τον ΟΦΗ.

Ο Αρης δεν είναι ό,τι κι ό,τι. Είναι μια μεγάλη ομάδα που το έδειξε και χθες, που κατόρθωσε στην εποχή του Καρυπίδη να μπει σφήνα στο BIG 4 του ποδοσφαίρου μας, μεγαλώνοντας, με ένα ανεξήγητο τρόπο τα budget του τα τελευταία χρόνια κι εξασφαλίζοντας στάνταρ το ευρωπαϊκό εισιτήριο. Αυτόν τον Αρη πρέπει να υπερβείς για να κάνεις ευρωπαϊκά όνειρα. Είναι ακριβώς στο μπόι σου. Αν μπορείς περνάς από πάνω του, αλλιώς θυμίζει αδιάβατο βουνό. Θυμηθείτε μόνο πως τη χρονιά του Σίμου που η ομάδα βγήκε Ευρώπη ήταν η μοναδική χρονιά που τον κερδίσαμε και μετά περνούσε σαν τρένο από το Ηράκλειο.

Αυτόν τον Αρη λοιπόν κερδίσαμε χθες σε ένα επικό ματς που θα το μνημονεύουν όσοι βρέθηκαν στο γήπεδο. Κι ήταν πολλοί κι ήταν ζεστοί οι φίλοι του ΟΦΗ που έσπρωξαν την ομάδα όταν βρέθηκε στα σκοινιά, αυτό ήταν άλλωστε το Γιεντί Κουλέ, και θα ήταν κρίμα κι άδικο να έφευγαν πικραμένοι από το γήπεδο.

Μα όλα κρέμονταν σε μια κλωστή, όσο απείχε το φάουλ του Πάλμα να βρει τα δίχτυα αντί του δοκαριού… αλλά έτσι είναι η μπάλα ! Μα ποιος θα θυμάται το δοκάρι του Πάλμα, όταν θα μνημονεύει το συγκεκριμένο ματς που φέρνει τη σφραγίδα του μάγου Νέιρα! Είναι θα έλεγε κανείς καρμικά τα γκολ του Αργεντινού όταν κρίνουν ένα ματς, να αποτελούν σημείο αναφοράς για την ομάδα. Θυμηθείτε πέρσι το γκολ στη νίκη - ορόσημο με το Λεβαδειακό που σήμανε την ανάσταση της ομάδας και χτες το γκολ που σε βάζει με το δεξί στην πρεμιέρα, για πρώτη φορά από το μακρινό 2014… τόσο σπουδαίο τόσο σημαντικό ! Ίσως αδικείται ο Νέιρα να παίζει μόνο 15 λεπτά, ίσως θα έπρεπε να ξαναδεί τη διαχείριση του ο κόουτς.

Κανείς επίσης δεν θα θυμάται (εκτός ίσως από τον Νταμπράουσκας που οφείλει να δει τι δεν πήγε καλά στο πιο μεγάλο μέρος του παιγνιδιού) πως ο ΟΦΗ δεν ήταν τόσο καλός όσο έπρεπε. Πως ο Μπάκιτς κι ο Τοράλ ήταν εκτός κλίματος αγώνα και πως καθυστέρησαν να βγούνε με αποτέλεσμα να φαίνεται πως στο κέντρο ο Αρης έπαιζε με παίκτες παραπάνω. Όλοι επίσης θα έχουμε ξεχάσει πως ειδικά στο πρώτο ημίχρονο δεν μπορούσαμε να χτίσουμε παιγνίδι κι αυτό γινόταν μόνο με δυνατά γεμίσματα του Μανδά. Κι όπως κανείς δεν θα θυμάται πως το 2-0 έγινε 2-2 και παραλίγο να γίνει και 2-3, γιατί στο τέλος μέτρησε κι αυτό θα μείνει στη μνήμη μας το buzzer beater του Νέιρα.

Ο ΟΦΗ δεν είναι ακόμα έτοιμος και δεν θα μπορούσε να είναι κι έπαιζε απέναντι σε μια ομάδα που είχε τέσσερα ματς στα πόδια της κι επίσης ένα club που πάντα μας έβαζε δύσκολα, ειδικά εδώ στο Ηράκλειο. Γι’ αυτό και το τρίποντο έχει πολλαπλή αξία: μπήκες με το δεξί στο πρωτάθλημα, με τον τρόπο που ήλθε ξαναχτίζεις το μύθο της έδρας σου, κρατάς ζεστούς τους φίλους της ομάδας που δημιούργησαν μια απίστευτη ατμόσφαιρα και λες με το καλημέρα πως ΝΑΙ ο στόχος της εξάδας είναι εφικτός και πραγματοποιήσιμος.

Και βέβαια μια νίκη απέναντι σε μια μεγάλη ομάδα έχει πάντα άλλη γεύση ειδικά όταν έρχεται στις καθυστερήσεις. Προέκυψαν αγωνιστικά ζητήματα, θα τα δει ο Λιθουανός, αλλά ο ΟΦΗ, συνεχίζοντας στο mood των Ευρωπαίων ΑΕΚ, ΠΑΟ και Ολυμπιακού, πήρε αυτό που ήθελε, όπως κι εκείνοι στις καθυστερήσεις… το λες και θεϊκό σημάδι!