Ο ΟΦΗ χρειάζεται κι άλλες τέτοιες βραδιές!
Η βραδιά στο Κηποθέατρο ξύπνησε μνήμες και τη φλόγα που έχει ανάγκη η οικογένεια του ΟΦΗ. Του Δ. Καρυωτάκη
Γράφει ο Δημήτρης Καρυωτάκης
Δεν ξέρω αν ήταν μαγική ή ονειρική η βραδιά στο κηποθέατρο, αλλά ξύπνησε μνήμες, άναψε ξανά εκείνο το κεράκι που τόσο πολύ έχει ανάγκη η οικογένεια του ΟΦΗ, για να ελπίσει πως μπορεί να ξαναζήσει αυτές τις μοναδικές στιγμές!
Δεν θα μείνουμε στο περιτύλιγμα, στο ντοκιμαντέρ αυτό καθαυτό. Και ενστάσεις μπορεί να βρεθούν, όπως για παράδειγμα γιατί δεν υπήρξε μια αναφορά στην πορεία του κυπέλλου ή στο γεγονός πως δεν μίλησαν κι άλλοι που έπρεπε να μιλήσουν. Άλλωστε δεν είμαστε μόνο προπονητές της εξέδρας αλλά και σκηνοθέτες ή δημοσιογράφοι - ευρενητές του… κηποθεάτρου όλοι μας, καθώς η πλειονότητα όσων βρέθηκε στη βραδιά μνήμης, είχε ζήσει την ιστορική στιγμή και με κάποιο τρόπο (η κατάκτηση του κυπέλου) αποτελεί μέρος και της δίκης τους ιστορίας.
Όμως αν μείνουμε σ’ αυτό κινδυνεύουμε να χάσουμε το δάσος του ΟΦΗ, δηλαδή το παρόν και κυρίως το μέλλον της ομάδας.
Και το κέρδος της βραδιάς βραδιά είναι να μάθουμε από το παρελθόν μας, να αναμοχλεύσουμε πως μια μικρή επαρχιακή ομάδα, ψήλωσε μέσα σε μια νυχτιά και τι έφερε εκείνη τη μεγάλη στιγμή που ο ΟΦΗ μπήκε στις λιγοστές και περιζήτητες ομάδες που κατέχουν τίτλους στη χώρα μας.
Ήταν καταρχήν ένας φυσικός ηγέτης που μπορεί να μη βρισκόταν στο προσκήνιο και στα φώτα της δημοσιότητας, αλλά έδινε το παρόν τότε που έπρεπε και κυρίως με τον τρόπο που άρμοζε, για να γίνει ο ΟΦΗ η μεγάλη επαρχιακή (και όχι μόνο από τον τελικό του ‘87 πια) ομάδα που αποτελούσε το καμάρι της Κρήτης. Για πρώτη φορά είναι αλήθεια πως είδαμε πλάνα με τον συμμετέχοντα και πανηγυρίζοντα Θεόδωρο Βαρδινογιάννη, τα παιδιά του και αυτό το βιντεοσκοπημένο υλικό από τα χέρια της συζύγου του Γιάννη Σαμαρά, αποτέλεσε το πιο ενδιαφέρον μέρος της ταινίας.
Είδαμε παίκτες, τεχνική ηγεσία, διοίκηση (που « έτρεχε» τα θέματα της ομάδας κατ εντολήν του αείμνηστου Θεόδωρα), να είναι εκεί τη στιγμή που πρέπει. Είδαμε τον κόσμο να εμπνέεται από την ομάδα και να παίρνει δύναμη αλλά και να την ανταποδίδει στο πολλαπλάσιο, κάνοντας το ΟΑΚΑ ένα μεγάλο Γιεντί Κουλέ τη βραδιά της 21ης Ιουνίου του 87. Και βέβαια έναν εμπνευσμένο προπονητή που χωρίς την παρουσία του, τίποτα δεν θα έγραφε η ιστορία, διότι ακόμα και στο ποδόσφαιρο η ιστορία γράφεται από παρέες!
Ο Γκέραρντ υπήρξε το σημείο αναφοράς σε αυτή την ονειρική διαδρομή των 15 χρόνων και δεν χρειαζόταν κανένα ντοκιμαντέρ για να μας το θυμίσει. Ωστόσο μάθαμε μικρό-ιστορίες, ακούσαμε συμβάντα που ίσως έχουν κι εκείνα τη θέση τους στο μεγάλο επίτευγμα που έγραψε τη λαμπρή ιστορία του ΟΦΗ. Όπως για παράδειγμα για το Σηφάκη που ήξερε από καιρό πως θα παίξει στον αγώνα, αλλά και για το γεγονός πως προοριζόταν να γίνει αλλαγή αν το παιγνίδι έφτανε στα πέναλτυ, αλλά η πορεία του παιγνιδιού - ευτυχώς- ανέτρεψε την αρχική σκέψη. Πολλές ιστορίες αντιφατικές μεταξύ τους, αλλά τι θα ήταν το ποδόσφαιρο χωρίς αυτές τις μικρές ανατροπές που του δίνουν νόημα και αλατοπίπερο.
Αυτό πάντως που μένει είναι πως με ομόνοια, ομοψυχία, σθένος, αυταπάρνηση και μπόλικη… τρέλα ανατράπηκε η λογική, έχασε αυτή η μαγική παρέα του Χατζηπαναγή τον τίτλο και το τρόπαιο κατηφόρισε στο Ηράκλειο.
Ο ΟΦΗ λοιπόν έκανε το καθήκον του. Τίμησε αυτούς που έπρεπε, έστω και με χρονοκαθυστέρηση και έβγαλε και μια εξωστρέφεια που τόσο είχε ανάγκη. Ήταν μια εικόνα που πληγώθηκε τη χρονιά που έφυγε. Κόπηκαν οι δεσμοί κόσμου- ομάδας που τόσο πολύ της έδιναν δύναμη όλα αυτά τα χρόνια, από τη χρυσόσκονη του ΟΑΚΑ, ως τα πέτρινα χρόνια της Γ’ Εθνικής και προφανώς δεν έφταιξε μόνο η πανδημία. Ας κρατήσουμε από τη χθεσινή βραδιά, τη διάθεση της νυν διοίκησης να επικοινωνηθεί ξανά με τον κόσμο του ΟΦΗ, τις αξίες της ομάδας, και να ξαναπιάσει το κουβάρι από εκεί που κόπηκε βίαια μετά το παιγνίδι ΟΦΗ- Λαμίας 3-0, το Μάρτιο πριν την πανδημία.
Οι νυν διοικούντες είναι μέρος εκείνης της λαμπρής ιστορίας του ΟΦΗ και ξέρουν τι πρέπει να κάνουν για να ξαναζεστάνουν τον κόσμο του, που δικαίως είναι ακόμη παγωμένος. Η βραδιά του Κηποθεάτρου ελπίζουμε να είναι απλά η αρχή και πως για να διεκδικήσουμε νέες δάφνες για την ομάδα, αυτό θα γίνει όταν ο οργανισμός του ΟΦΗ, αναπτύξει σε όλα του τα επίπεδα, αντανακλαστικά - σχέσεις αλληλεπίδρασης και έμπνευσης, όπως και τότε που… ήτανε μια φορά και έμεινε για πάντα!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Ήτανε μια… όμορφη βραδιά: Το video της ΠΑΕ ΟΦΗ
Ήτανε μία φορά... 1987: Όσα δεν είδατε από τη συγκινητική βραδιά
