Ο στόχος της παραμονής του ΟΦΗ και του Νιόπλια

Tελείωσε στον ΟΦΗ η Μεγάλη Εβδομάδα και άρχισε η μεγαλύτερη. Οι «τελικοί» δεν σταμάτησαν με το διπλό στο Αλκαζάρ, υπάρχουν ακόμα δυο ματς-(θρι)πόιντς για να κλείσει η χειρότερη χρονιά με τον καλύτερο τρόπο.

Η Λαμία για τον Νιόπλια είναι κάτι παραπάνω από απλός αντίπαλος: είναι η ομάδα που προκάλεσε κάποτε την αποκαθήλωσή του από τον πάγκο του ΟΦΗ, του στέρησε τη δυνατότητα να χτίσει ήδη από το 2017 ένα προπονητικό σερί που θα παραπέμπει στον Ευγένιο και -το χειρότερο- τον στιγμάτισε με μια αποτυχία να την πιούν στο ποτήρι οι Πολεμαρχάκηδες αυτού του τόπου, δηλαδή όλοι εκείνοι οι παράγοντες της συμφοράς που μία ανεξήγητη κατάρα έφερνε κάθε τόσο στο δρόμο του ΟΦΗ. Όσο σκληρό και άδικο ήταν τότε για τον Νιόπλια να χάσει από τον Τεννέ, άλλο τόσο σκληρό και άδικο θα είναι να μη νικήσει τώρα τον Γρηγορίου.

Αν ο προπονητής του ΟΦΗ χρωστάει μια απάντηση δεν είναι στον (κάθε) προπονητή της (κάθε) Λαμίας, ούτε φυσικά στον κάθε Πολεμαρχάκη. Είναι πρώτα απ’ όλα στον εαυτό του και στην ομάδα της (ποδοσφαιρικής) ζωής του. Δεν είναι κάτι που άφησε κάποτε στη μέση και τώρα πρέπει να το τελειώσει, είναι αυτό που στην πραγματικότητα ποτέ δεν άρχισε: να δουλέψει σε έναν ΟΦΗ με κανονική ιδιοκτησία, κανονική διοίκηση, κανονικούς ποδοσφαιριστές, κανονικούς (ποδοσφαιρ)ανθρώπους - με τα καλά τους και τα κακά τους, τα σωστά τους και τα λάθη τους.

Ένα «διπλό» το Σάββατο στη Λαμία θα φέρει τον ΟΦΗ πιο κοντά στο στόχο, που φυσικά δεν είναι η παραμονή στη Σούπερλιγκ - ποτέ δεν ήταν και ποτέ δεν θα είναι η παραμονή στη Σούπερλιγκ στόχος για τον ΟΦΗ.

Ο στόχος είναι η παραμονή του Νιόπλια σε ρόλο προπονητή - μια κανονική ομάδα θέλει κανονικό προπονητή και ο Νιόπλιας είναι αυτό και κάτι πολύ πιο πάνω απ’ αυτό: ο μόνος προπονητής που δικαιούται να δοκιμάσει ό,τι κανείς μέχρι τώρα δεν διανοήθηκε στον ΟΦΗ: να βαδίσει στο τεντωμένο σκοινί που άφησε φεύγοντας ο Γκέραρντ. Αν τον αντέξει το σκοινί θα φανεί στο χειροκρότημα - ούτε στη Λαμία ούτε με τον Παναιτωλικό.