Οι ζημιές του ΟΦΗ και η «παγίδα» που έπεσε ο Νιόπλιας

Τα πλέι άουτ είναι αδιάφορα για τον ΟΦΗ. Το εμπεδώσαμε. Είναι μία άχαρη διαδικασία που ο Ομιλος βρέθηκε να συμμετέχει, μία αγγαρεία που έφερε πολλά «πρέπει» ως προς την παρουσία της ομάδας και ταυτόχρονα δεν έφερε... το χαμένο κίνητρο.

Ο ΟΦΗ βρέθηκε μέσα σε λίγα 24ωρα από τη χαρά της συμμετοχής στα πλέι οφ στο ξενερωτικό συναίσθημα του "υποβιβασμού" στα πλέι άουτ. Ο Νίκος Νιόπλιας κλήθηκε να αντιμετωπίσει μία δύσκολη αποστολή μετά από αυτή της κανονικής περιόδου όπου δούλεψε για να κάνει τον Όμιλο ξανά μία κανονική ομάδα και να αποτινάξει την ηττοπάθεια. Αυτή η αποστολή, στα πλέι άουτ, είχε να κάνει με το κίνητρο που προαναφέραμε. Πώς να πείσεις τους παίκτες να τα δώσουν όλα ή τουλάχιστον να τα δώσουν σε ένα αξιοπρεπή βαθμό από τη στιγμή που η χρονιά είχε ολοκληρωθεί;

Σε αυτό το κομμάτι ο προπονητής του ΟΦΗ δεν κατάφερε να δώσει την ώθηση στους παίκτες. Το πάλεψε, έβαλε βασικούς σε κάθε ματς, κατέβασε έναν κανονικό ΟΦΗ ευελπιστώντας πως θα είναι ανταγωνιστικός και θα κάνει το καθήκον του. Ο κανονικός, όμως, ΟΦΗ μετράει 3 ήττες, όλες στο "Γεντί Κουλέ", μία ισοπαλία και μία νίκη σε 5 αγωνιστικές.

Ζημιά βαθμολογική σε αυτό δεν υπάρχει. Μόνο το ίματζ του τσαλαπάτησε με αυτά τα "χαστούκια". Ισως κάποιες φορές η εικόνα είναι πιο σημαντική ακόμα και από τη βαθμολογία και ο ΟΦΗ σε 5 παιχνίδια κατάφερε, γιατί περί κατορθώματος πρόκειται, να τη χαλάσει. Ο,τι προσπάθησε στην κανονική διάρκεια, παρουσιάζοντας ένα ανταγωνιστικό πρόσωπο, άξιο για εξάδα, το "μουτζούρωσε" με τις εμφανίσεις του στα πλέι άουτ.

Οκ, αδιάφορη διαδικασία. Και άχαρη, αναφέρθηκε και πιο πάνω. Για ποιους όμως; Είσαι παίκτης που δεν είχες μεγάλο χρόνο συμμετοχής στο πρωτάθλημα ή είχες αλλά έχασες τη θέση σου στην ενδεκάδα. Δεν πρέπει να "σκιστείς" στα πλέι άουτ για να κερδίσεις την εμπιστοσύνη του προπονητή; Πώς γίνεται, για παράδειγμα, ο Βούρος να τρέχει στο γήπεδο ακόμα και τώρα, προσπαθώντας να κάνει τη δουλειά άλλων συμπαικτών του (που στο κάτω-κάτω της γραφής δεν έχει να αποδείξει τίποτα) κι εσύ να παίζεις κάτω του μετρίου;

Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη έχει να κάνει με τον προπονητή του ΟΦΗ, ο οποίος έπεσε στη δική του την "παγίδα". Ορθώς σκέφτηκε ότι η ομάδα του οφείλει να είναι ανταγωνιστική στα πλέι άουτ κι ας μην έχει στόχο, σωστά χρησιμοποίησε τους λεγόμενους βασικούς, αλλά αυτό του γύρισε μπούμερανγκ από κάποιο σημείο και μετά.

Καλύτερα να έπαιζε κανάς πιτσιρικάς, καλύτερα να παίζουν οι λεγόμενες "ρεζέρβες". Στη μία περίπτωση ο κόσμος δεν θα είχε τις ίδιες απαιτήσεις που έχει με τους λεγόμενους "μεγάλους", στην άλλη θα βλέπαμε αν οι "παγκίτες" άξιζαν κάτι καλύτερο και είμαστε εμείς οι λάθος που τους έχουμε "κρεμάσει" με τις εμφανίσεις τους.

Αντ' αυτού, ο ΟΦΗ συνεχίζει να σέρνει ό,τι του έχει μείνει από αντοχή και ψυχολογία, παίζει για να παίζει, τσαλακώνει την εικόνα του και δίνει δικαιώματα για σκληρή κριτική μπαίνοντας στη δίνη της γκρίνιας χωρίς να την αξίζει σε τέτοιο βαθμό. Και συνάμα ο Νιόπλιας έχει βρεθεί στη δύσκολη θέση να προσπαθεί να δικαιολογήσει μία κατάσταση που μόνο ευχάριστη δεν είναι.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Η περίοδος χάριτος για τον ΟΦΗ τελειώνει μαζί με τα πλέι άουτ

Οριστικά τέλος ο Καστάνιος