Όλα μοιάζουν μαγικά και προπαντός... αμερικανικά!

16:08 | 30/09/2019

Ήταν ένα παλιό τραγούδι του Γιάννη Μαρκόπουλου, στις αρχές της δεκαετίας του ‘80, αυτό που με ειρωνικό τρόπο στηλίτευε τον ξενόφερτο αμερικανικό τρόπο ζωής, που έμπαινε με γοργούς ρυθμούς στην καθημερινότητα μας, επιχειρώντας να αλλάξει τρόπους και συνήθειες ετών!

Του Δημήτρη Καρυωτάκη

Το τραγούδι, έκανε λόγο για τη μαζικότητα και τον καταναλωτισμό κι έριχνε στην πυρά την προσπάθεια να αμερικανοποιηθούμε, δαιμονοποιώντας κάθε τι που λοξοδρομούσε από τις παλιές καλές ελληνικές συνήθειες του συστήματος «ότι και όπως κάτσει»! Άλλωστε καθετί αμερικανικό, μετά την πτώση της χούντας, προκαλούσε αλλεργία και έδινε τροφή για safe αντίσταση, στους ευκολόπιστους και ανυποψίαστους καιρούς.

Θυμήθηκα αυτό το παλιό ηρωικό άσμα βλέποντας τη συνολική ατμόσφαιρα, που πάντα ως φίλαθλος κι όχι ως δημοσιογράφος για να εξηγούμε, συνάντησα στο Γεντί Κουλέ το απομεσήμερο της Κυριακής.

Όλα παίρνουν σιγά σιγά το δρόμο τους, για να γίνεται ένα ευχάριστο διάλειμμα από την σκληρή καθημερινότητα το ποδοσφαιρικό απόγευμα ή το απόβραδο... αναλόγως! Και μπάλα και πολιτισμός και ψυχαγωγία... γίνεται; Εμ κατά πως βλέπουμε γίνεται.

Αν ήθελε κανείς να το περιγράψει θα’χε δυο λέξεις: ΥΓΕΙΑ και ΜΑΓΕΙΑ!

Υγεία γιατί πάνω απ’ όλα βλέπουμε κάτι, κι είναι σημαντικό αυτό και μας ευχαριστεί.
Θέαμα, σασπένς, ωραίες ενέργειες και βέβαια... γκολ! Χωρίς την μπάλα στο πλεκτό δεν υπάρχει ποδοσφαιρικό θέαμα και ευχαρίστηση, όλα τ’ άλλα είναι περιτύλιγμα. Ταλαντούχοι ποδοσφαιριστές, φαντεζί ενέργειες, παιγνίδι χωρίς σκοπιμότητα και... αναστεναγμούς, ήταν τόσοι αυτοί που υποστήκαμε τα προηγούμενα χρόνια με το τραυματικό θέαμα που πρόσφερε η ομάδα που χορτάσαμε για πολλά πολλά χρόνια.

Ένας προπονητής, σοβαρός, μετρημένος, ήρεμος, χωρίς καραγκιοζιλίκια και σόου για τις κάμερες, που ξέρεις πως θα κάνει αυτό που πρέπει, τότε που πρέπει εκπέμποντας σιγουριά για τον παίκτη αλλά και το φίλαθλο!

Δεν ξέρω, αλλά ώρες ώρες, σκέφτομαι πως η παρουσία του Γιώργου Σίμου, υπήρξε η πιο ευχάριστη... καραμπόλα για τον φετινό ΟΦΗ, καθώς δεν θα προέκυπτε αν δεν υπήρχε το γνωστό πρόβλημα με την ποδοσφαιρική βίζα του Βέρα.

Και ασφαλώς όλο το ποδοσφαιρικό STAFF που δεν φωνασκούν, δεν χουλιγκανίζουν, δεν διατυμπανίζουν πως αυτό που στήνουν εκπέμπει μια ποδοσφαιρική ΜΑΓΕΙΑ, που αρχίζει σιγά σιγά να αποκτά φίλους και εκτός νησιού! Από τους Σαμαράδες και τον Πουρσανίδη, μέχρι τον Παπαβασιλάκη και τον Βογιατζάκη, δεν εκπέμπουν οπαδισμό και φανατίλα, σεμνά και ταπεινά είναι στοχοπροσηλωμένοι στο πλάνο, μέρος ενός παζλ, υπηρέτες του project, με πρωταγωνιστή τη δουλειά τους.

Κι ένα γήπεδο - εκκλησία: δεν είχε ασχήμιες και βρισιές, δεν έπεσαν κροτίδες και δυναμιτάκια για να φοβίσουν τον αντίπαλο, δεν υπήρχαν εμετικά συνθήματα και αντιαισθητικά πανό, το δέος και ο φόβος ερχόταν μόνο από την ποδοσφαιρική πανδαισία ( του β´ημιχρόνου μόνον... αλλά αρκούσε) όλα έβγαζαν ΥΓΕΙΑ και ΜΑΓΕΙΑ μαζί!

Κι όλα αυτά φέρνουν φαρδιά πλατιά την υπογραφή του Μιχάλη Μπούση, για αυτό και η... αμερικανιά στον τίτλο του κειμένου: μπήκε μπροστά και ρίσκαρε. Είχε πλάνο με αρχή, μέση και τέλος. Εμπιστεύθηκε ανθρώπους και σχέδια. Τους δίνει ότι ζητάνε και δεν δείχνει να κάνει εκπτώσεις στο φιλόδοξο σχέδιο του. Αμερικανάκι δηλαδή με τα όλα του! Δεν παλεύει... χύμα στο κύμα. Όχι βλέποντας ( πολλούς ακούοντας) και κάνοντας. Δεν κάνει τον πρόεδρο για τα πρωτοσέλιδα. Μιλά λίγο και όταν πρέπει και δείχνει να απολαμβάνει ως την τελευταία ρουφηξιά το κρητικό όνειρο στο οποίο επένδυσε!

* Μοναδική... μουντζούρα, η παρουσία του κόσμου, που θα’ πρεπε, είναι αλήθεια, να γέμιζε το γήπεδο! Είναι αλήθεια όμως κι από την άλλη πως το αντίτιμο είναι τσουχτερό, είναι πολλά τα λεφτά για εκείνον που θέλει να πάρει τα παιδιά του και (γιατί όχι;) και τη γυναίκα του στο γήπεδο. Δεν τάχει ώστε να μπορεί να τα δίνει... ας το ξαναδούν λίγο από την ΠΑΕ, είναι κρίμα τέτοια προσπάθεια να μην αγκαλιάζεται ( στο βαθμό που θα θέλαμε ) από τον κόσμο!

Εδώ κάνανε ομάδα - μοντέλο το μέχρι πέρυσι σκορποχώρι, δεν μπορεί να μην λύσουμε το γρίφο και την... ανορθογραφία με τις τιμές των εισιτηρίων!Ας κάνει κι εκεί ο Μάικ τα μαγικά κι... αμερικάνικα του.