Όταν η διαιτησία σου βγάζει τη γλώσσα, της την κόβεις

19:36 | 05/11/2020

Το παιχνίδι δεν παίζεται πια (μόνο) στο γήπεδο. Αυτό στον ΟΦΗ πρέπει να το έχουν καταλάβει. Του Μανόλη Γρηγοράκη

Ο ορισμός του διαιτητή Παπαδόπουλου στο ματς του ΟΦΗ με τον Ολυμπιακό, με νωπό ακόμα το αίμα από τη σφαγή στην Τρίπολη είναι ένα μήνυμα στο οποίο το κλαμπ με κάποιον τρόπο πρέπει να απαντήσει.

Προφανώς όχι επιστρατεύοντας τη ρητορική ή την αισθητική των ανακοινώσεων Κούγια, των δηλώσεων Μπέου και των διαρροών Καραπαπά, αλλά πάντως με κάποιον τρόπο. Προφανώς θεσμικό και χωρίς απαραίτητα να παρεκκλίνει από το γενικό κανόνα συμπεριφοράς του κλαμπ απέναντι σε αυτό που λέγεται διαιτησία, αλλά πάντως ευθύ και αυστηρό.

Όταν η διαιτησία σου βγάζει τόσο κοροϊδευτικά τη γλώσσα έχεις δυο επιλογές: ή της τη βγάζεις κι εσύ ή της την κόβεις. Υπάρχει και μια τρίτη: κάνεις και τα δυο μαζί.

Ο (έτσι κι αλλιώς κακός) διαιτητής Παπαδόπουλος συμπεριφέρεται στον ΟΦΗ με το κόμπλεξ... απατημένου συζύγου και αυτό δεν είναι πρόβλημα μόνο του ίδιου - έπρεπε να είναι και των προϊσταμένων του. Έπρεπε φυσικά να είναι και του ΟΦΗ πρόβλημα. Πρόβλημα για δίκαιη και άμεση λύση - ο ΟΦΗ δεν είναι πια η ομάδα που αγκομαχούσε να βγάλει τη χρονιά και γινόταν (μέσα ή έξω από το γήπεδο) παιχνίδι στα χέρια του κάθε μικρού ή μεγάλου απατεώνα. Είναι η ομάδα ενός ισχυρού και ανεξάρτητου ιδιοκτήτη, ο οποίος ό,τι σκουπίδι βρήκε στο δρόμο του από το παρελθόν το μάζεψε και το πέταξε - η έκβαση των κρίσιμων δικαστικών υποθέσεων στις οποίες ενεπλάκη (όχι με δική της ευθύνη) η νέα ΠΑΕ είναι ένα παράδειγμα.

Η διαιτησία σε ένα πρωτάθλημα σαν το ελληνικό μπορεί να κάνει τα πάντα, ακόμα και να σε καταστρέψει. Είναι ένας θεσμός βουτηγμένος στη διαφθορά και ως τέτοιον πρέπει να τον αντιμετωπίζει κάθε κλαμπ, πολύ περισσότερο ένα κλαμπ σαν τον ΟΦΗ που πήρε το ρίσκο να επενδύσει στο κανονικό ποδόσφαιρο και χρειάζεται προστασία - όχι πιθανότατα από τους ποδοσφαιρικούς θεσμούς και σίγουρα όχι από την ΚΕΔ του κάθε Κλάτενμπεργκ.

Μόνο ο ίδιος ο ΟΦΗ θα προστατεύσει τον εαυτό του: η διοίκησή του και ο κόσμος του, η απουσία του οποίου από το γήπεδο είναι βούτυρο στο ψωμί του κάθε Κλάτενμπεργκ και του κάθε Παπαδόπουλου.

Έτσι κι αλλιώς όμως το παιχνίδι δεν παίζεται πια (μόνο) στο γήπεδο. Αυτό στον ΟΦΗ πρέπει να το έχουν καταλάβει, δεν είναι χτεσινοί στο ποδόσφαιρο. Ας παίξουν τη μπάλα τους.