Όταν την ιστορία την κρίνουν οι... ξεχασμένοι

20:52 | 28/11/2021

Η επανεμφάνιση του Τσιλιανίδη, η επιστροφή του ξεχασμένου Γιάννου και η 4η θέση. Γράφει ο Δημήτρης Καρυωτάκης.

Γράφει ο Δημήτρης Καρυωτάκης

Κανείς δεν θα θυμάται σε λίγες εβδομάδες τον αγώνα ΟΦΗ- Ιωνικός, μα όλοι θα το… μνημονεύουν στην οικονομία του πρωταθλήματος, καθώς σ’ ένα κομβικό σημείο, χωρίς να «θαμπώσεις» από απόδοση, έκανες το τρία στα τρία και τους κοιτάς όλους από τον τέταρτο όροφο του πρωταθλήματος!

Κι όμως ήταν ένα ματς για να μην το ξεχάσεις, όχι τόσο για τις σπουδαίες φάσεις ή την λαμπρή απόδοση της ομάδας, αλλά κυρίως για τις στιγμές που κάνουν αυτό το άθλημα ξεχωριστό!

Πρώτα και κυρία για την επανεμφάνιση του Κοσμά Τσιλιανίδη, για την αύρα που έδωσε στην ομάδα, για την ατσάλινη θέληση να ξεπεράσει το διπλό τραυματισμό του και να δείξει πόσο έλλειψε από τον περσινό ΟΦΗ. Για το ζεστό χειροκρότημα και την αποθέωση από τον κόσμο, για το κλάμα του παίκτη που οι περισσότεροι δεν πιστεύαμε πως θα τον ξαναδούμε στο γήπεδο, μα εκείνος ήταν εδώ και μας έδειξε πως παρότι δεν είναι ένας παίκτης γέννημα - θρέμμα της ομάδας, δέθηκε μαζί της, έγινε σημαιοφόρος της και δίκαια ο αγαπημένος της εξέδρας.

Ο άλλος ήταν ο Αποστόλης Γιάννου. Ένας παίκτης στα αζήτητα! Ξεχασμένος από συμπαίκτες και φιλάθλους, ( όχι όμως και από τον κόουτς) ήλθε από τον πάγκο, και με το πέναλτι που κέρδισε, έδωσε την ευκαιρία στο Λάμπρου να σπάσει το ρόδι και να φέρει ένα ανέλπιστο τρίποντο έτσι όπως εξελισσόταν το ματς. Δεν έγινε ο σούπερ ντούπερ παίκτης ο Γιάννου επειδή κέρδισε ένα πέναλτι. Αλλά πάλεψε, ίδρωσε τη φανέλα, έδωσε μάχες και κυρίως έδειξε πως δεν ξέχασε την μπάλα και ειδικά όταν έχεις ένδεια επιθετικών, δεν απαξιώνεις περιουσιακό σου στοιχείο, όταν μπορείς να το εκμεταλλευθείς και να τον έχεις ζεστό! Αυτά κρατάμε από το παιγνίδι, προφανώς τους τρεις πόντους και το γεγονός πως όταν παίρνεις ματς που δεν έχεις καλή απόδοση, τότε μπορεί να ελπίζεις βάσιμα πως τα πράγματα πάνε κατ ευχήν! Το θυμόμαστε αυτό κι από τον προπέρσινη ευρωπαϊκή χρονιά!

Κέρδισες μια ομάδα που… φτύνουν αίμα όλοι για να την κερδίσουν και πας άνετος στο πιο «εύκολο» παιγνίδι της χρονιάς, εκείνο με τον Ολυμπιακό, που κανείς δεν θα σου πει τίποτε αν το χάσεις, αλλά αν το κερδίσεις… γράφεις ιστορία! Χωρίς άγχος, πιθανότατα και πάλι τέταρτος αν χάσεις και με το βλέμμα στο διπλό στη Ριζούπολη!

Και μια κουβέντα για τον κόουτς: ναι χάρις στις κινήσεις του στο β´ ημίχρονο βάλαμε τον Ιωνικό στην περιοχή του και ήλθε εντέλει το τρίποντο, δικαιώθηκε κι από το υψηλό ρίσκο που πήρε με Τσιλιανίδη και Γιάννου, αλλά η είσοδος του Ντε Γκουζμάν στο αρχικό σχήμα (που υποθέτω εξυπηρετεί ισορροπίες εντός αποδυτηρίων) μπέρδεψε την ομάδα, έχασε σε αγωνιστικότητα και ρυθμό και έριξε στον κουβά έναν βασικό ποδοσφαιρικό κανόνα: ομάδα που κερδίζει (και αποδίδει περίφημα στο Πανθεσσαλικό) δεν αλλάζει! Κι αυτό ο Νιόπλιας το ξέρει καλύτερα απ’ όλους μας. Τέλος καλό όλα καλά… αφού το αποτέλεσμα μας έκανε όλους μάγκες!