Ουσία ναι, επιπολαιότητα όχι…

Ατόπημα βέβαια, με την κυριολεξία της λέξης, δεν υπάρχει, αν και για τον (όχι άδικα) απαιτητικό φίλαθλο του Ομίλου, μπορεί να χαρακτηρισθεί έτσι το ότι η αγαπημένη του ομάδα δεν παίζει εντυπωσιακό ποδόσφαιρο, όπως έκανε στα δύο τελευταία ματς, με Πανσερραϊκό και Αναγέννηση Καρδίτσας. Ναι, ούτε στο ένα, αλλά ούτε στο άλλο παιχνίδι έλαμψε με την αγωνιστική του παρουσία ο ΟΦΗ. Και στα δύο όμως νίκησε και αυτό είναι πολύ πιο σημαντικό με την εξέλιξη που έχει το πρωτάθλημα. 

Προφανώς βέβαια, άλλο είναι το να μην εντυπωσιάζεις και άλλο το να κάνεις λάθη τα οποία θα μπορούσαν να είναι μοιραία, όπως αυτά που έγιναν κόντρα στους Θεσσαλούς. Στο ένα της φάσης του 27’ χρειάσθηκε την τελευταία στιγμή η παρέμβαση Νάστου για να γυρίσει η μπάλα με σιγουριά στον Στρέζο και στην άλλη το κάθετο δοκάρι, μισή ώρα αργότερα. Αυτές ήταν και οι δύο πλέον επικίνδυνες στιγμές των φιλοξενούμενων, οι οποίες ήταν όμως ικανές να κάνουν τη ζημιά. 

Αμφότερες οι φάσεις προήλθαν από επιπόλαια λάθη τα οποία θα μπορούσαν να είχαν αποβεί μοιραία και να στοίχιζαν βαθμούς, η σημαντικότητα των οποίων είναι τόσο μεγάλη από τούδε και στο εξής. Οπότε ναι, ζητούμενο είναι η νίκη, ακόμα και αν δεν έρχεται μέσα από καλό ποδόσφαιρο, αρκεί αυτό το… όχι καλό ποδόσφαιρο να μην έχει μέσα επιπολαιότητες. 

Φυσικά στον αγώνα με τους Θεσσαλούς ο ΟΦΗ δεν είχε μόνο αρνητικά, ίσα ίσα. Έδειξε στοιχεία τα οποία θα του χρειαστούν για τη συνέχεια, όπως είναι η ζωντάνια, η διάθεση, ο ρυθμός και το πάθος. Έδειξε πως μπορούν να καλύπτονται προβλήματα της τελευταίας στιγμής, όπως η απουσία Μονιάκη, την οποία κάλυψε με επιτυχία ο Μπολάκης, σε μια άγνωστη για αυτόν θέση. 

Εξάλλου είναι δεδομένο πως η ομάδα διαθέτει ποιότητα, παρά τις αποχωρήσεις του Γενάρη. Χρειάζεται όμως και μια σταθερότητα και καθαρό μυαλό σε όλη τη διάρκεια των αναμετρήσεών της, γιατί αν συνεχίζονται ανάλογα λάθη, την επόμενη φορά μπορεί να αποβούν μοιραία…