Πώς η Ιταλία οδηγήθηκε στον όλεθρο

21:23 | 20/03/2020

Τα λάθη, οι παραλείψεις και όλα όσα οδήγησαν τους Ιταλούς να θρηνούν περισσότερους από 4.000 νεκρούς

Ο αριθμός των νεκρών στην Ιταλία είναι αδιανόητος και έχει ξεπεράσει τους 4.000. Το ερώτημα στα χείλη όλων, είναι τι πήγε στραβά. Πώς έγινε η χώρα να έχει εκτεθεί όσο καμία άλλη στην Ευρώπη στον κορωνοϊό και τις συνέπειές του;

Σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο του «ΒΗΜΑΤΟΣ», πρόκειται για την ιστορία μιας μακράς αλυσίδας λαθών και παραλείψεων, απόρροια της υποτίμησης του κινδύνου και της αδυναμίας να προβλεφθεί το τσουνάμι που ερχόταν.

Πρώτο ολέθριο λάθος, η ολιγωρία στην εξέταση του ασθενούς νούμερο ένα, ενός 28χρονου ερασιτέχνη ποδοσφαιριστή ονόματι Ματία, ο οποίος είχε έρθει σε επαφή με άνδρα που είχε επιστρέψει από την Κίνα στις 21 Ιανουαρίου. Μολονότι ο άνδρας εκείνος είχε βρεθεί αρνητικός στον ιό (κάτι που μπορεί να γίνει στα πρώτα στάδια) ήταν φορέας. Συνάντησε τον Ματία περισσότερες από δυο φορές και ο 38χρονος έχοντας πλέον κολλήσει τον Covid-19, συνέχιζε τη ζωή του, συναναστρεφόταν με κόσμο και μετακινείτο σε ολόκληρο τον ιταλικό Βορρά. Για τρεις ολόκληρες εβδομάδες, κυκλοφορούσε με άνεση, διασπείροντας τον κορωνοϊό κυριολεκτικά παντού!

Δεύτερο λάθος: ο Ματία εισέρχεται στο νοσοκομείο του Γκοντόνιο στις 18 Φεβρουαρίου. Ωστόσο επειδή στο μεταξύ οι οδηγίες από το Υπουργείο Υγείας έχουν αλλάξει ορίζοντας ότι σε τεστ θα υποβάλλονται όχι όσοι παρουσιάζουν ασυνήθιστη ή απροσδόκητη κλινική πορεία, αλλά όσοι έχουν κάποιου είδους δεσμό με την Κίνα, ο Ματία δεν κάνει το τεστ. Γυρίζει σπίτι του για να επιστρέψει δυο μέρες μετά στο νοσοκομείο, όπου μέχρι να επιβεβαιωθεί ότι νοσεί δεν λαμβάνεται κανένα περιοριστικό μέτρο.

Η λίστα των αστοχιών δεν έχει τελειωμό. Τελικά επιβεβαιώνεται ότι έχει τον κορωνοϊό. Οι νοσηλευτές της βάρδιας επιστρέφουν στα σπίτια τους πιστεύοντας ότι θα μπουν σε καραντίνα και το επόμενο πρωί καλούνται στη δουλειά. Η απόφαση επισφραγίζει έναν κύκλο αδιανόητου χάους και λάθος εκτιμήσεων.

Το νοσοκομείο του Γκοντόνιο κλείνει και η περιοχή μπαίνει σε καραντίνα. Κλείνει και ο καθεδρικός Ναός του Μιλάνου, αλλά η κυβέρνηση δεν κλείνει το μετρό ούτε η πόλη μπαίνει σε καραντίνα. Κλείνουν θέατρα και σινεμά, όχι όμως εμπορικά κέντρα!

Σύμφωνα πάντα με «ΤΟ ΒΗΜΑ», οι αρχικοί υπολογισμοί γίνονται με βάση τον οικονομικό αντίκτυπο και ο φόβος μήπως «χαλάσει» η εικόνα της χώρας στο εξωτερικό –όπως επικριτικά έγραφαν Ιταλοί αρθρογράφοι- υπερτερεί της λογικής. Υπό το βάρος της ραγδαίας αύξησης των θυμάτων, ενάμιση μήνα μετά η κυβέρνηση Κόντε θέτει 60 εκατομμύρια Ιταλούς σε καραντίνα, κάτι που δεν έχει γίνει ποτέ στα χρονικά.

Όπως διαβάζουμε στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», οι Ιταλοί πολιτικοί, ενώ η επιδημία μαινόταν, προσπαθώντας να αποτρέψουν τις ζημίες στην οικονομία και στον τουρισμό της χώρας και έχοντας την πλάνη ότι η κατάσταση ελέγχεται, έστελναν συγκεχυμένα μηνύματα. Ενας από αυτούς, ο ηγέτης του κεντροαριστερού Δημοκρατικού Κόμματος, Νικόλα Ζινγκαρέτι, δεν δίστασε να ταξιδέψει στο Μιλάνο μεσούσης της υγειονομικής κρίσης, προκειμένου να σφίξει τα χέρια των νέων, ενισχύοντας την εκλογική του βάση. Λίγες ημέρες αργότερα ανακοίνωσε ότι προσβλήθηκε από τον κορωνοϊό, όπως και πολλοί συνεργάτες του.

Ακόμα και όταν επιβλήθηκαν τα περιοριστικά μέτρα στη μετακίνηση των πολιτών στον Βορρά, ιταλικές εφημερίδες ανέφεραν ότι οι απείθαρχοι Ιταλοί δεν συμμορφώθηκαν με τις υποδείξεις και συνέχισαν να συχνάζουν σε χώρους συνάθροισης, όπως τα γυμναστήρια.

Ομως, για την κατάληξη της ιταλικής τραγωδίας κομβικό παράγοντα αποτελεί και η γήρανση του πληθυσμού. Η Ιταλία έχει τον πιο γηρασμένο πληθυσμό στην Ευρώπη. Σε ποσοστό 23% οι πολίτες της είναι μεγαλύτεροι των 65 ετών, ενώ η μέση ηλικία είναι τα 47,6 χρόνια (στις ΗΠΑ, αντιστοίχως, είναι 38,3 έτη). Τα περισσότερα θύματα της επιδημίας ήταν 80 ή 90 ετών (μέσος όρος ηλικίας των νεκρών τα 81 χρόνια) και αντιμετώπιζαν και άλλα προβλήματα υγείας.

Πλέον, η Ιταλία είναι η χώρα με τα περισσότερα νούμερα και οι απώλειες είναι τρομακτικές. Οι εικόνες με τα στρατιωτικά οχήματα να κουβαλούν τα εκατοντάδες φέρετρα θα μας στοιχειώνει. Θα είναι το στιγμιότυπο για τους ιστορικούς του μέλλοντος.

Πηγές: ΒΗΜΑ και ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ