Ποτέ ξανά!

21:08 | 23/05/2021

Από το Μάη του 2019 και τον Πλατανιά έως το Μάη του 2021: Μία διετία που τα είχε όλα. Του Μανόλη Γρηγοράκη

Τέτοιες ώρες πριν από δυο χρόνια ο ΟΦΗ προσπαθούσε να συνέλθει από το πανηγυρικό σοκ μιας χιτσκοκικής-γκρανγκινιολικής, που θα ‘λεγε κι ο Χατζηγεωργίου, παραμονής.

Στον απόηχο του σημαδιακού δεύτερου μπαράζ με τον Πλατανιά δυο λέξεις άκουγες πιο δυνατά. Τις είχες ξανακούσει και πριν από 15 χρόνια τέτοιες μέρες, μετά το -εξίσου σημαδιακό- ματς παραμονής με το Λεβαδειακό του Κομπότη στο κατάμεστο Παγκρήτιο: ποτέ ξανά. Όσοι μπορούσαν τότε να δουν λίγο μακρύτερα από τη μύτη τους δεν εφησύχαζαν, ήξεραν ότι θα συμβεί ξανά. Και συνέβη μόλις δυο χρόνια μετά. Μόνο που εκείνη τη φορά ο υποβιβασμός ήταν κάτι παραπάνω από αναπότρεπτος: λυτρωτικός! Ήταν η ευκαιρία του ΟΦΗ να απαλλαγεί οριστικά από το ιδιοκτησιακό-διοικητικό καθεστώς που τον καθήλωνε υποδουλωμένο και στιγματισμένο.

Ήταν η εποχή που ο κόσμος είχε αφήσει το γήπεδο για να βγει στους δρόμους και στις πλατείες σε αλλεπάλληλα συλλαλητήρια, σηκώνοντας στο πόδι το Ηράκλειο για λευτεριά και ανεξαρτησία. Και ήρθαν όλ’ αυτά, μαζί με το λογαριασμό - γιατί η λευτεριά κι η ανεξαρτησία έχουν κόστος, το οποίο κάθε Κρητικός που σέβεται την καταγωγή του είναι πάντα διατεθειμένος να πληρώνει.

Τα επόμενα χρόνια ο ΟΦΗ ήταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Η φθορά τον έφερε έως και τη Γ’ Εθνική, να παίζει τα ρέστα του για άνοδο με τους Φωστήρες και τις Τριγλίες Ραφήνας. Και με τον Νιόπλια προπονητή - τον κρίκο που συνδέει όλο το χτες και όλο το σήμερα αυτού του συλλόγου. Κι αν γίνει ό,τι πρέπει, θα συνδέει και όλο το αύριο. Το μάτι της βελόνας μέσα από το οποίο πέρασε τη μπάλα ο Ναμπί στην εκπνοή του μπαράζ με τον Πλατανιά ήταν στην πραγματικότητα το μάτι που έκλεινε στον ΟΦΗ η ιστορία του.

Όσοι βλέπαμε τότε λίγο μακρύτερα από τη μύτη μας δεν είχαμε πια καμία αμφιβολία: ποτέ ξανά. Δεν θα κοιτούσαμε ποτέ ξανά πίσω και κυρίως (από) κάτω. Και μόλις δυο χρόνια μετά ο διάολος το ‘κανε και κοιτάξαμε και πίσω και κυρίως (από) κάτω. Ποτέ μη λες ποτέ - αυτό η ιστορία θα έπρεπε να μας το είχε διδάξει. Ο ΟΦΗ μεγάλωσε πολύ κι απότομα και μίκρυνε άλλο τόσο μέσα στη διετία που μεσολάβησε από τον παρολίγο υποβιβασμό του Μάη του 2019. Μια διετία που τα είχε όλα: όλα τα σωστά και όλα τα λάθη. Το ποτέ και το ξανά.

Η χρονιά που σώθηκε είναι η ευκαιρία του ΟΦΗ να διαγράψει οριστικά ό,τι συνέβη και συνέβαινε ξανά και ξανά. Να πει «ποτέ ξανά» και να το εννοεί. Οι μέρες που ακολούθησαν τα διπλά σε Λάρισα και Λαμία, ο εμφατικός τρόπος με τον οποίο προέκυψε η σωτηρία, έφεραν καλές ειδήσεις, οι επόμενες ίσως φέρουν και καλύτερες. Ήδη το ΒΑΚ χτίζεται από την αρχή πάνω στα ερείπια μιας από τις χειρότερες χρονιές στην ιστορία του ΟΦΗ. Της τελευταίας. Δεν θα υπάρξει άλλη τέτοια - ούτε χρονιά ούτε ευκαιρία.