«Ρε φίλε, αυτά θέλω να ζω, να ονειρεύομαι»
Η Αθήνα έγινε... Κρήτη τα τελευταία 24ωρα. Οι χιλιάδες φίλοι του ΟΦΗ που ταξίδεψαν στην πρωτεύουσα για τον μεγάλο τελικό, ξεχύθηκαν σε πολλές περιοχές της πόλης, πριν από τον τελικό, για τις απαραίτητες βόλτες τους. Το κεντρικό σημείο συνάντησης φυσικά ήταν το Μαρούσι, το μεσημέρι του Σαββάτου, εκεί όπου η περιοχή μετατράπηκε σε... Καμίνια.
Εβλεπες Ομιλίτες, μικρούς και μεγάλους, οικογένειες και παιδιά, να ζουν το όνειρο, να απολαμβάνουν τις στιγμές, να τις καταγράφουν στο «σκληρό δίσκο» του μυαλού.
Στις κουβέντες άκουγες για τον αγώνα με τον Ολυμπιακό. «Πάμε να το πάρουμε», «έχω καλό προαίσθημα», ήταν οι ατάκες που συνέθεταν τα «πηγαδάκια». Μα οι περισσότεροι στέκονταν στο ταξίδι, σε αυτή την πορεία που έφτασε μέχρι το ΟΑΚΑ. «Ρε φίλε, αυτά θέλω να ζω, να ονειρεύομαι κι αν έρθει η κούπα, καλώς να έρθει», ήταν τα λόγια ενός φίλου του ΟΦΗ που στο τέλος της βραδιάς, γράφουν τον επίλογο. Ισως να ήταν και τίτλος βιβλίου. Ο ΟΦΗ έχει ανάγκη αυτές τις στιγμές, για τους επόμενους Ομιλίτες, για το μεγάλωμά του, έτσι όπως του αρμόζει.
Δεδομένη η πίκρα και είναι λογικό. Χάθηκε ένα ματς, χάθηκε ένας τίτλος. Αλλά δεν πρέπει να χαθεί το δικαίωμα να ονειρεύεσαι.
