Τα υπέρ και τα κατά του ΟΦΗ

Γράφει ο Δημήτρης Καρυωτάκης

---

Δέκα μέρες πριν την πρεμιέρα του πρωταθλήματος είδαμε επιτέλους τον ΟΦΗ, βγάζοντας κάποια χρήσιμα συμπεράσματα για τη νέα χρονιά που έρχεται.

Δεν θαμπώσαμε από την απόδοση του, δεν τρίβαμε τα μάτια μας από όσα είδαμε, προβληματιστήκαμε αλήθεια από το δημιουργικό κομμάτι της ομάδας και το μεγάλο γρίφο για το εύκολο γκολ, που τόσο πολύ ταλαιπώρησε τον περσινό ΟΦΗ και δείχνει να είναι και πάλι άλυτος γρίφος.

Με το γεγονός πως υπήρχαν ενδεκαδάτες απουσίες (όπως υπήρχαν και από τον καλοστημένο Εργοτέλη που έδειξε πως και φέτος θάναι μια αξιοπρόσεκτη ομάδα) ο ΟΦΗ έδειξε κάποιες ανορθογραφίες.

Νούμερο 1: Ο Λουκ Καστάνιος απογοήτευσε. Απέναντι και στους όχι ιδιαίτερα πιεστικούς αμυντικούς μιας ομάδας SUPEL LEAGUE 2 δυστυχώς δείχνει να μην μπορεί να σηκώσει το βάρος της φανέλας. Αντίθετα ο Ντουρμισάι που ξεκίνησε ως πλάγιος (αφού κι εδώ η έλλειψη στο ρόστερ της ομάδας σε αναγκάζει να πειραματίζεσαι) δείχνει αν μη τι άλλο να γεμίζει την περιοχή του αντιπάλου και θα πρέπει να είναι η πρώτη σκέψη όταν κι εφόσον μπολιαστεί πλήρως με την ομάδα.

Νούμερο 2: Δημιουργικούς χάφ πήραμε - υποτίθεται πως η μεσαία γραμμή είναι η μεγάλη μας δύναμη - αλλά κάθετο παιχνίδι δεν είδαμε παρά μόνο λίγες φορές και η κίνηση των παικτών μεσοεπιθετικά δεν δημιούργησε εκείνους τους διαδρόμους που θα έφερναν τους επιθετικούς μας σε πλεονεκτική θέση. Ο Ντε Γκουζμάν με λίγα καλά κομμάτια, όαση και πάλι ο Νέιρα που όταν έχει κέφια (αλλά δεν έχει πάντα κι αυτό είναι ένα θέμα) αποτελεί κεφάλαιο και για τη φετινή ομάδα.

Νούμερο 3: Αδυναμία μας και πάλι οι πλάγιοι αμυντικοί μας, ειδικά στη θέση του αριστερού όπου ο Λυμπεράκης έδειξε πως δεν μπορεί ακόμα να γίνει βασικός κι εδώ στηρίζεσαι ακόμα στον Κοροβέση. Η αναζήτηση ενός αριστερού μπακ από την αγορά των ελευθέρων, ίσως θα έπρεπε να επανεξεταστεί. Και από τα δεξιά ο Μαρινάκης δεν βοήθησε ιδιαίτερα επιθετικά παρότι πιστώνεται το όμορφο γκολ που σημείωσε.

Νούμερο 4: Ο Γκαγιέγος. Παίκτης - προσωπικότητα, κατέχει το αντικείμενο και όταν θα επιστρέψει και ο Μεγιάδο θα απελευθερωθεί και ο ίδιος, αλλά ως τότε, Παναγιά βοήθα, διότι δεν υπάρχουν άλλες λύσεις και παίζει απελπιστικά μόνος του!

Νούμερο 5: Στο κέντρο της άμυνας ο Βούρος αναμφισβήτητα αν δεν ταλαιπωρηθεί από τραυματισμούς δείχνει να είναι ο ηγέτης. Αρχή και τέλος μαζί. Ο Πασαλίδης θέλει χρόνο αλλά είναι ποιοτικός παίκτης και βέβαια υπάρχει ο απόντας Διαμαντής, που κι εκείνος με ένα χρόνο εμπειρία στην πλάτη του, θα 'ναι καλύτερος από πέρσι. Βέβαια την άμυνα μας δεν την είδαμε να πιέζεται από τους αντιπάλους επιθετικούς… άρα το κριτήριο δεν είναι πειστικό, ας περιμένουμε την αρένα του Χαριλάου για να δούμε πόσο μετράνε.

Νούμερο 6: Ο Λάζαρος Λάμπρου. Ένας παίκτης που αξίζει για πάρτη του να πληρώσει κάποιος εισιτήριο για να πάει στο γήπεδο. Με ντρίπλα, διείσδυση, έμπνευση και ατομική ενέργεια που τόσο λείπει από το πολλές φορές μονότονο παιγνίδι της ομάδας. Θέλει χρόνο και μπορεί να γίνει ο (επιθετικός) ηγέτης της ομάδας. Καμάου: έτρεξε, είχε διάθεση, θέλει χρόνο, αλλά προσωπικά πιστεύω πως αυτή την ώρα δεν μπορεί να αποτελέσει πρώτη επιλογή.

Κοντολογίς παρότι μετά από δυο μήνες προετοιμασία και με τις ελλείψεις να δίνουν ένα άλλοθι, η ομάδα θέλει χρόνο αλλά και ένα δυο προσθήκες ακόμα. Το ευτύχημα είναι πως έχουμε ακόμα 10 μέρες, ευτυχή συγκυρία επίσης πως χθες παίξαμε μεν με κιτρινόμαυρους αλλά όχι εκείνους που θα συναντήσουμε (την ΑΕΚ) στο πρώτο επίσημο παιγνίδι στο Γεντί Κουλέ, κι ως τότε… έχει ο Θεός!

ΥΓ: Ο κόσμος του ΟΦΗ εξακολουθεί να λείπει και με την ιστορία των εμβολίων, δύσκολο τουλάχιστον στην αρχή, να ξαναδούμε το γήπεδο - έδρα όπως το ξέραμε! Και όλοι ξέρουμε πόσο αυτό κοστίζει στην ομάδα…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Παίκτη σαν τον Λάμπρου δεν είχε ο ΟΦΗ!

ΟΦΗ-Εργοτέλης 1-0: Τα highlights του φιλικού