Το λογότυπο του ΟΦΗ και το φάουλ της διοίκησης

20:40 | 07/08/2020

Ο Δημήτρης Καρυωτάκης σχολιάζει την αλλαγή σήματος του ΟΦΗ και ό,τι αυτή προκάλεσε

Του Δημήτρη Καρυωτάκη

Καλός πωλητής είναι εκείνος που θα καταφέρει να πουλήσει ψυγείο στους Εσκιμώους, έλεγε ένα παλιό ρητό και στον ΟΦΗ λιγάκι το ξεπέρασαν: αφού μας βομβάρδιζαν για μέρες μ’ ένα σποτάκι που μας δημιουργούσε την αίσθηση πως είτε η ομάδα άλλαζε επίπεδο μέσα από την ανάπτυξη του project και του OFILAND, είτε θ’ ακούγαμε για ένα νέο γήπεδο που αποτελεί διακαή πόθο για τον κάθε ομιλήτη, εκείνοι μας άφησαν με την πρίζα στο χέρι, αφού όχι μόνο δεν μας πούλησαν ψυγείο (σαν τους Εσκιμώους της ιστορίας) αλλά μας ξήλωσαν κι από τη βούργια που διαθέταμε, ότι πιο συμβολικό και εμβληματικό, μετά πιθανότατα από το Γεντί Κουλέ: το σήμα της ομάδας!

Στο σύγχρονο κόσμο του μάρκετιγκ και των business, δεν είναι κακό, ίσα ίσα επιβάλλεται κατά καιρούς να αλλάζεις τα λογότυπα σου, να τους δίνεις ένα πιο μοντέρνο τόνο, να τα προσαρμόζεις στις ανάγκες και τις τάσεις της αγοράς, αφού πρωταρχικό σου στόχος είναι να δημιουργήσεις ένα ευπώλητο προϊόν, που θα ανεβάζει το πρεστίζ σου, θα αυξάνει τις πωλήσεις σου και γενικότερα θα κάνει γκελ στον κόσμο (πελάτες και χορηγούς) που απευθύνεσαι.

Αυτό βέβαια προτάσσει πως πρώτα σέβεσαι την ιστορία σου, δεν πας από το σήμα - έμβλημα σε κάτι εντελώς άλλο (αν κι αυτό είναι μέσα στο παιγνίδι του μάρκετιγκ) και κυρίως απευθύνεσαι σε κάποιον που πρέπει να ξέρει τι εστί ΟΦΗ, ποια είναι η ιστορία του, η σχέση με τον κόσμο του.

Από την άλλη το σήμα της ομάδας ήταν ξεπερασμένο. Μια ασπίδα που θύμιζε άλλες ένδοξες πλην ξεπερασμένες εποχές, τότε που στο χωριό μου όταν φτιάχναμε ομάδα βάζαμε ένα τέτοιο λογότυπο με τα αρχικά του χωριού μας!

Η ανάγκη λοιπόν υπήρχε. Η ομάδα τεκμηρίωσε επαρκώς στη φιλοσοφία που ανέπτυξαν οι άνθρωποι της, τη λογική που καλούσε να υπηρετήσει το νέο σήμα της ομάδας, ωστόσο αυτό δεν τα κατάφερε στην ανάπτυξη του.

Το σήμα- λογότυπο δίχασε τον κόσμο του ΟΦΗ, κυρίως γιατί δεν αρέσει, θυμίζει άλλες ομάδες κι αυτό είναι ένα ζήτημα, αλλά το βασικό επιτρέψτε μου είναι άλλο: θέλοντας να πάει σε κάτι πολύ προχωρημένο, στηρίχθηκε σε ειδικούς της Αθήνας, χωρίς καν να αναζητήσει προτάσεις- σκέψεις - ιδέες από την τοπική αγορά, από ανθρώπους - φίλους της ομάδας, κάνοντας και τους ίδιους συμμέτοχους σε αυτό το επικοινωνιακό παιγνίδι.

Για μια ακόμη φορά, οι διοικούντες της ομάδας,στρέφουν την πλάτη τους στην τοπική κοινωνία, δείχνοντας πως δεν έχουν εμπιστοσύνη στο τοπικό δυναμικό και λειτουργώντας ως επισκέπτες- παντογνώστες που αποφασίζουν για μας, χωρίς εμάς! Δεν έχουν ούτε το αλάθητο και κυρίως θα πρέπει να ρωτάνε και τον κόσμο!

Παρότι άνθρωποι ειδικοί (ο Λεωνίδας Παπαβασιλάκης και όχι επειδή το λέω εγώ είναι κορυφαίος στο είδος του στην Ελλάδα), ωστόσο χρειάζεται να ακούνε και να απευθύνονται παντού όταν κάνουν τέτοιες αλλαγές, θυμίζω απλά όταν η Γιάννα Αγγελοπούλου θέλησε να φτιάξει το λογότυπο του Αθήνα 2004, απευθύνθηκε στον κάθε Έλληνα.

Από την άλλη παρουσίασαν κι ένα δεύτερο λογότυπο, το θρυλικό Γρύπα, μάλλον εντελώς έξω από την πεπατημένη του μάρκετιγκ (ειδικός δεν είμαι αλλά δεν έχω δει πουθενά αλλού να υπάρχει κάπου και δεύτερο σήμα, λες και είναι μπλούζα) αγνοώντας (;) πως αυτό το λογότυπο είναι το σήμα κατατεθέν του δήμου Ηρακλείου!

Σε μια στιγμή που η ομάδα θέλει άλλα πράγματα, ενόψει και της ευρωπαϊκής εξόδου, χάνεται το μομέντουμ, ελπίζουμε προσωρινά, βάζοντας τον κόσμο να ασχολείται με άλλα!

Δεν θα μπορούσα να φανταστώ τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο του Ολυμπιακού ή το Τριφύλλι του Παναθηναϊκού να αλλάζει τόσο αιφνίδια και με τέτοιες συνοπτικές διαδικασίες ( και ερήμην του κόσμου). Πολύ φοβάμαι πως η ομάδα θα « πουλάει» το νέο σήμα στην αγορά και στο γήπεδο θα αναρτά ο κόσμος το προηγούμενο!

Σκόρπιες σκέψεις από κάποιον που, αγαπά τον ΟΦΗ, δεν πολυπιστεύει στα σήματα και τις σημαίες, αλλά κυρίως στην ψυχή που βγάζει ο καθένας στο γήπεδο που επιλέγει να παίζει. Όμως μπάλα είναι πάνω απ’ όλα συναίσθημα κι εκεί η λογική της διοίκησης έβαλε με τέτοιο τρόπο το χέρι της, ώστε να υπάρχει φάουλ! Κι εδώ δεν υπάρχει VAR...