Ακόμα δεν έχουμε δει τον κανονικό ΟΦΗ
Μία ομάδα με καινούργιο προπονητή, δίχως να έχει ολοκληρώσει τις μεταγραφές της, αλλά και αρκετή γκρίνια.
Σε έναν όμορφο κόσμο, αγγελικά πλασμένο, τα αποτελέσματα των φιλικών αγώνων των ομάδων που βρίσκονται σε περίοδο προετοιμασίας θα έπρεπε να είναι ένα απλό «μονόστηλο», για να χρησιμοποιήσουμε όρο εφημερίδας. Ούτε αναλύσεις ούτε κριτικές, απλά το σκορ δίχως συνοδευτικά επίθετικό «καλός», «βελτιωμένος», «θέλει δουλειά», «ακόμα είναι αρχή» κτλ.
Ο ΟΦΗ την Παρασκευή έδωσε το τρίτο του φιλικό στη διάρκεια του βασικού σταδίου της προετοιμασίας και αντιμετώπισε την πιο δυνατή ομάδα έως τώρα. Είναι η Έουπεν πιο δυνατή από την Άντερλεχτ; Αυτή η Έουπεν που έπαιξε με τον ΟΦΗ είναι πιο δυνατή από την Άντερλεχτ που, επίσης, έπαιξε με τον ΟΦΗ. Η μία ομάδα έβαλε τους βασικούς μία εβδομάδα πριν αρχίσει το πρωτάθλημα, η άλλη προτίμησε τις λεγόμενες «ρεζέρβες».
Μόνο που δεν κανένα από τα δύο φιλικά, συν αυτό με την Μπέρσοτ, δεν είδαμε τον κανονικό ΟΦΗ. Τον ολοκληρωμένο. Μία ομάδα που δεν έχει τελειώσει με τις μεταγραφές, ειδικά αυτές που χαρακτηρίζονται ως επιτακτική ανάγκη για να καλύψουν τα κενά (βλέπε αμυντική), δεν μπορείς να την χαρακτηρίζεις «κανονική».
Ο Γιώργος Σίμος και όλο το επιτελείο το γνωρίζουν αυτό. Τη δεδομένη χρονική στιγμή ο νέος τεχνικός του ΟΦΗ δουλεύει πάνω στο σύστημα, στην τακτική και στην ποδοσφαιρική νοοτροπία που θέλει να περάσει στην ομάδα. Σαν μία λευκή κόλλα χαρτί που «γράφονται» οι πρώτες λέξεις. Όταν η δουλειά ολοκληρωθεί, θα έρθουν να κολλήσουν και οι υπόλοιπες μεταγραφές και τότε θα μπορούμε να μιλάμε για τον κανονικό ΟΦΗ, αυτόν που θα δούμε στα επίσημα ματς.
Μέχρι τότε ο κόσμος θα γκρινιάζει. Γιατί δεν έχει μπει στη νοοτροπία ότι αυτά τα φιλικά γίνονται για συγκεκριμένους λόγους. Το 3-1 από την Έουπεν δεν έκανε καμία ζημιά στον Όμιλο, όπως επίσης το 1-0 επί της Άντερλεχτ δεν τον έκανε ξάφνου ομαδάρα. Είναι παιχνίδια-προπονήσεις όπου οι προπονητές δοκιμάζουν πράγματα, πρόσωπα και βλέπουν καταστάσεις πάνω στο παιχνίδι.
Ο ΟΦΗ τώρα «χτίζεται». Προφανώς και θα κάνει κι άλλες μεταγραφές, προφανώς δεν γίνεται να παίζει, για παράδειγμα, ο Μεγιάδο στόπερ. Αλλά οι μεταγραφές δεν θα ορίσουν το σύστημα και την ποδοσφαιρική ταυτότητα της ομάδας, αλλά θα έρθουν να συμπληρώσουν το ρόστερ και τα αγωνιστικά κενά. Μέχρι τότε πάντα οι φίλαθλοι θα είναι απαιτητικοί και... καταστροφολόγοι, πάντα θα υπάρχει η ελληνική νοοτροπία της ισοπέδωσης, πάντα θα υπάρχει η ανυπομονησία. Και επιστρέφουμε στην πρώτη παράγραφο, αυτή με τα «μονόστηλα». Σε έναν ιδεατό κόσμο δεν θα υπήρχαν ούτε live ούτε αρθρογραφίες ούτε αναλύσεις. Για να μπορεί ο εκάστοτε προπονητής να κάνει τη δουλειά του με ηρεμία χωρίς να αισθάνεται την πίεση και το άγχος ενός οπαδού που κάνει συνεχώς refresh για να μάθει την επόμενη μεταγραφή.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
