ΟΦΗ - Άρης: Δύο διαφορετικοί κόσμοι

Το παιχνίδι της Δευτέρας στο «Βικελίδης» πέραν από το αγωνιστικό και βαθμολογικό ενδιαφέρον έχει και άλλα στοιχεία που το κάνουν ενδιαφέρον. Στοιχεία που προέρχονται από τη σύγκριση μερίδας κόσμου του ΟΦΗ που βλέπει την άνοδο του Άρη απέναντι στη δική τους ομάδα.

Πόσο άδικο αυτό για ολάκερο τον οργανισμό του ΟΦΗ, πόσο άδικο να μπαίνει η κρητική ομάδα στην ίδια ζυγαριά με ένα σύλλογο που τα τελευταία χρόνια όσο ανεβαίνει αγωνιστικά (και ανεβαίνει, τούτο είναι αδιαμφισβήτητο) τόσο πέφτει στα μάτια του ποδοσφαιρικού κόσμου με ευθύνη της διοίκησής του.

Δεν είναι η υπόθεση του Ρόουζ που προέκυψε τις τελευταίες ημέρες, είναι η γενικότερη εικόνα μίας ιστορικής ομάδας, πληγωμένης με ευθύνη του επικεφαλής που έχει μοναδικό στόχο να κερδίσει μόνιμη θέση στα ψηλά πατώματα με οποιοδήποτε κόστος. Μέχρι που προκύπτουν τα -6 και προσγειώνεται απότομα.

Τι δουλειά έχει μία μερίδα των φιλάθλων του ΟΦΗ να συγκρίνουν την ομάδα τους με τον Άρη; Πού ακριβώς να συγκριθεί; Πώς γίνεται να μπαίνει ως μονάδα μέτρησης οι μεταγραφές μίας ομάδας και όχι η συνολική της παρουσία, το αποτύπωμα και ο χαρακτήρας της μέσα στο ίδιο το ποδόσφαιρο; Ο ΟΦΗ σε τι να συγκριθεί με τους Θεσσαλονικείς; Η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα, που λέει και το τραγούδι.

Ο Όμιλος είναι σύλλογος χωρίς σκιές, χωρίς φωνές, χωρίς υπόνοιες, με καθαρό κούτελο (και ξέρετε πόσο σημαντικό είναι αυτό για μία ιστορική ομάδα σαν τον ΟΦΗ που ταλαιπωρήθηκε στο παρελθόν), με ανθρώπους μέσα από το ποδόσφαιρο, ανεξάρτητους, που λατρεύουν το άθλημα και δουλεύουν πάνω σε αυτό, γι' αυτό.

Ο ΟΦΗ αδίκως έχει μπει σε μία ιδιότυπη σύγκριση με τους Θεσσαλονικείς επειδή ανέβηκαν μαζί από τη δεύτερη κατηγορία. Τι έκανε ο ένας από τότε που προβιβάστηκε και τι έκανε ο άλλος. Θέλετε να τα βάλουμε κάτω και να δούμε; Πιστεύετε ότι υπερτερεί κάπου ο Άρης; Εκτός αν αυτοί που γκρινιάζουν για τον ΟΦΗ θα ήθελαν να υποστηρίζουν μία ομάδα υπό το φόβο να αποδειχθεί φωτοβολίδα, με κατά καιρούς «καμπανίδια» όπως το πρόσφατο -6, με τον τρόμο μη σκάσει άλλη τιμωρία και με την υπόλοιπη ποδοσφαιρική Ελλάδα να τους δείχνει με το δάχτυλο.

Ο ΟΦΗ πάλεψε για την ανεξαρτησία του με κόστος. Έφτασε στον πάτο του βαρελιού, αλλά με καθαρό κούτελο. Αυτός ο Άρης παραμένει σε σαθρά θεμέλια δίχως σταθερό και σίγουρο μέλλον. Δουλεύει μόνο πάνω στο τώρα, ό,τι φάμε κι ό,τι πιούμε, ουχί στο αύριο και στην κληρονομιά για τα επόμενα χρόνια.

Ο ΟΦΗ βρήκε ιδιοκτήτη. Έχει γίνει μαγαζί-γωνία που φέρνει ολάκερο Λυσάνδρου για CEO. Έχει κοινωνικό πρόσωπο, συγκεκριμένη ταυτότητα, πλάνο για ανάπτυξη, μεγαλώνει μέρα με τη μέρα σε όλα τα επίπεδα, βρήκε οικονομική σταθερότητα, μα πάνω απ' όλα είναι ανεξάρτητος. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που τον αναγνωρίζει ολόκληρη η Ελλάδα, αλλά ακόμα δεν έχει καταφέρει να κερδίσει την αναγνώριση όλων των φιλάθλων του!

Όσες μεταγραφές κι αν κάνει ο Άρης και όσες πορείες πρωταθλητισμού, όσους Σάντε Σίλβα κι αν πάει να πάρει, προτού τελικά καταλήξουν στη Νότιγχαμ, η σταθερότητα δεν μπαίνει στο κάδρο σε σύγκριση με την κρητική ομάδα. Δικαιολογημένη η ανυπομονησία των φίλων του ΟΦΗ να μεγαλώσει αγωνιστικά ο σύλλογος και να σταθεροποιηθεί στις πρώτες θέσεις, αλλά να είναι σίγουροι πως όταν αυτό γίνει θα γίνει πάνω σε σταθερή τροχιά, χωρίς σκιές και χωρίς ημερομηνία λήξης. Και -πάνω απ' όλα- χωρίς σπρώξιμο.

Ο κόσμος του ΟΦΗ δεν έχει την υπομονή μέχρι να δει αποτελέσματα και μπαίνει σε μία άδικη διαδικασία αποδόμησης της προσπάθειας σε κάθε λάθος των επικεφαλής (ναι έχουν γίνει αρκετά την τελευταία τριετία, αλλά αυτό είναι μία άλλη κουβέντα). Σεβαστή η επιθυμία των οπαδών να δουν έναν μεγάλο ΟΦΗ που δεν θα παλεύει για τη σωτηρία του, αλλά αυτή είναι μία ανεξάρτητη κουβέντα δίχως σε αυτή να μπαίνει ο Άρης. Ανεξάρτητη όπως ανεξάρτητος είναι ο ΟΦΗ του Μπούση.

Για να τελειώνουμε, ο ΟΦΗ πρέπει να κοιτάζει μόνο τον ΟΦΗ και ό,τι παθήματα του άφησε το παρελθόν του. Δεν είναι δουλειά του κόσμου του το τι κάνει ο Άρης, πόσο μάλλον να αποτελεί μέσω σύγκρισης η συγκεκριμένη ομάδα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

«Κρας τεστ» για τον ΟΦΗ

Τι δεν θέλει να δει ο Νιόπλιας στο «Βικελίδης»