Τι έδειξε ο ΟΦΗ του Νταμπράουσκας και τι περιμένουμε

08:12 | 31/10/2022

O Δημήτρης Καρυωτάκης βρέθηκε στο «Βικελίδης» και καταγράφει όσα είδε από τον ΟΦΗ του Βάλντας Νταμπράουσκας.

Γράφει ο Δημήτρης Καρυωτάκης

Πήγαμε για το ντεμπούτο του Νταμπράουσκας. Πήγαμε στο Κλεάνθης Βικελίδης για να δούμε ένα σημάδι ζωής. Γιατί δεν αναζητούσαμε ένα φωτάκι στο τούνελ μα κι αυτό το ίδιο το τούνελ που το είχαμε χάσει από την αρχή της χρονιάς και μάταια το ψάχναμε από το πρώτο κιόλας παιγνίδι στο Περιστέρι. Και την Κυριακή τα είδαμε όλα!

Έναν ΟΦΗ - επιτέλους - με σχέδιο. Με αρχή κι ευχάριστο τέλος. Με πλάνο στην πίεση του Άρη. Με παίκτες που ίδρωσαν από το 1’ κι ως το 94’. Με μια ομάδα που βγήκε για να κερδίσει, ακόμα κι όταν η πίεση αυξανόταν από την πλευρά του Άρη. Μ’ έναν προπονητή που έδειξε πως δεν φοβάται να ρισκάρει ακόμα κι όταν το γήπεδο έγερνε προς την εστία του Μανδά. Έναν ΟΦΗ δηλαδή που έδειξε κανονική ομάδα!

Με έναν τερματοφύλακα που όταν χρειάστηκε ήταν εκεί. Με έναν Διαμαντή, ίσως στο καλύτερο παιχνίδι της καριέρας του στον ΟΦΗ. Ατσάλινος, αλάνθαστος, πολλές φορές έδειχνε πως έπαιζε και για το Βούρο, που υπήρχαν στιγμές πως ταλαιπωρήθηκε κάποιες φορές από τους επιθετικούς του Άρη.

Με τον Τοράλ, τον αγαπημένο μας Τοράλ να δείχνει πόσο σπουδαίος ζωγράφος της μπάλας είναι και που με το γκολ πιστοποίησε ότι δεν είναι μόνο ο διευθυντής ορχήστρας αλλά και δεινός εκτελεστής. Με τον Περέα, κυρίως, αλλά και τον Ντιουσέ να κόβουν χιλιόμετρα και να προσφέρουν τα μέγιστα. Με το Μεγιάδο εμφανώς ανεβασμένο, χωρίς την πίεση του Γεντί Κουλέ αλλά και πάλι με κάποια αβίαστα λάθη. Κι αυτά τα λάθη ήταν που λίγο έλειψε να κοστίσουν στον ΟΦΗ του Χαριλάου.

Με τον Γκερέρο που μπορεί να μην σκόραρε, αλλά σίγουρα έτρεξε, τον αισθάνθηκε η άμυνα του Άρη, έχασε την ευκαιρία στο 14’ αλλά κι έβγαλε την όμορφη ασίστ στο γκολ του συμπατριώτη του.

Βέβαια ο ΟΦΗ είχε και αρκετές ανορθογραφίες. Με πρώτη εκείνη του Τζού που δείχνει πως δεν μπορεί να βοηθήσει παρότι οι ευκαιρίες του δίνονται. Επίσης υπήρχαν κενά σε αρκετά διαστήματα, αλλά… έλεος σε μια ομάδα που ήταν το απόλυτο κενό, το να βρίσκεις απλά κενά διαστήματα, δεν ήταν βήματα αλλά άλματα. Και για να μην γελιέστε! Ο Άρης ήταν καλός στο παιχνίδι του. Και πιεστικός και με ευκαιρίες και μ’ ένα γήπεδο παρότι δεν ήταν γεμάτο να τον σπρώχνει από την αρχή ως το τέλος. Και γι’ αυτό έχει αξία για τον ΟΦΗ η χθεσινοβραδινή βελτίωση.

Ναι δεν έγιναν θαύματα, αλλά εκτιμώ πως ήταν το καλύτερο παιχνίδι του φετινού ΟΦΗ, γιατί είχε διάρκεια έβγαλε φάσεις και πιέστηκε από μια ποιοτική ομάδα που βρέθηκε σε καλή βραδιά.

Βέβαια να μην πέσουμε στην παγίδα πως άλλαξαν όλα μέσα σε μια βραδιά. Πως έγινε κάτι σπουδαίο ο ΟΦΗ. Θέλει ακόμα και χρόνο και παίκτες και αυτή την ώρα δεν διαθέτει ούτε το ένα ούτε το άλλο. Και το Σάββατο με τον Ιωνικό είναι ένα άλλο παιχνίδι. Κι ένα ματς χωρίς αύριο.

Και θα κλείσω με κάτι με τον προπονητή: Δεν μπορώ να τον κρίνω από το πρώτο ματς, ωστόσο τις διαθέσεις του τις έδειξε. Και δεν παρέταξε την ομάδα με... πούλμαν και ρίσκαρε με Ντουρμισάι και Θεοδοσουλάκη όταν ο οποιοσδήποτε άλλος θα έβαζε αμυντικούς. Και η ομάδα έδειξε να συνέρχεται. Α και κάτι ακόμα: κανονικές δηλώσεις μετά το τέλος του αγώνα. Αναλυτικός, διάφανος στη σκέψη του και με ξεκάθαρο πλάνο. Ο ΟΦΗ κι εμείς μαζί του μπορούμε να περιμένουμε καλύτερες μέρες!