Δείξε μου την ποιότητά σου να σου πω ποιος είσαι

20:38 | 17/10/2021

Ο Μανόλης Γρηγοράκης αναλύει τη σημασία της πρώτης φετινής νίκης του ΟΦΗ.

Η πρώτη φετινή νίκη του ΟΦΗ ήρθε πιο εύκολα απ' όσο δείχνει το σκορ και πιο δύσκολα απ' όσο του άξιζε. Το 2-1 αδικεί τη συνολική επιθετική επίδοση της ομάδας του Νιόπλια, που στο Αγρίνιο είχε την ευκαιρία να καταγράψει ένα θεαματικό διπλό, απ' αυτά που εκτός των άλλων στέλνουν κι ένα μήνυμα σε φίλους και αντιπάλους - χρειάζεται κι αυτό.

Ο ΟΦΗ είναι ακόμα στο χτίσιμο, οι υψηλής ποιότητας παίκτες του είναι ακόμα σε διαδικασία επανόδου ενώ κάποιοι από τους ενεργούς αποδεικνύονται ανεπαρκείς - χαρακτηριστικό παράδειγμα ο συμπαθής και φιλότιμος Καστάνιος. Τρέχει, πιέζει τους στόπερ, κάνει μια χαρά την αμυντική δουλειά ενός σέντερ φορ, αλλά σέντερ φορ δεν είναι. Γιατί ο σέντερ φορ πρέπει πριν απ' όλα να σκοράρει ή τέλος πάντων να ξέρει πώς γίνεται. Στις τρεις περιπτώσεις που ο Ολλανδός είχε την ευκαιρία, την κλώτσησε επιδεικτικά - ειδικά στην επαναφορά μετά το δοκάρι του Ντουρμισάι η κλωτσιά θα μπορούσε να ήταν και στη καρδάρα με το γάλα αν στις γιόμες απελπισίας των γηπεδούχων στο φινάλε συνέβαινε ό,τι παθαίνει συνήθως ο ΟΦΗ σε αυτό το γήπεδο: η ζημιά της τελευταίας στιγμής.

Το γεγονός ότι ο ΟΦΗ νίκησε με ανατροπή στο Αγρίνιο προφανώς δεν (θα) είναι από τα σημαντικότερα επιτεύγματα της σεζόν, δεν (θα) είναι όμως κι από τα πιο ασήμαντα. Είναι η πρώτη νίκη και η πρώτη νίκη έχει πάντα τη σημασία της, πολύ περισσότερο από τη στιγμή που μπορεί να ακολουθηθεί κι από δεύτερη σερί - η Λαμία την επόμενη αγωνιστική στο Γεντί Κουλέ προσφέρεται.

Αν η λογική και ο ΟΦΗ συναντηθούν επιτέλους και αποφασίσουν οριστικά να συμβαδίσουν, αυτό που θα δούμε την επόμενη αγωνιστική και τις μεθεπόμενες θα είναι -ανεξαρτήτως αντιπάλου- καλύτερο όχι μόνο από 'κείνο που είδαμε στο Αγρίνιο, αλλά απ' ό,τι έχουμε δει μέχρι τώρα. Διότι παιχνίδι με παιχνίδι που θα παίρνει στα πόδια του θα είναι καλύτερος ο (παικταράς που λέγεται) Τοράλ, θα είναι πιο μάχιμος ο Ναμπί, θα είναι πιο σταθερός ο Λάμπρου (δύο προσωπικές του ενέργειες έχουν δώσει ισάριθμα γκολ-βαθμούς), θα είναι πιο ήρεμος με περισσότερες ευθύνες και ανάσες ο Νέιρα, θα είναι πιο σέντερ φορ από εξτρέμ ο Ντουρμισάι, δεν θα είναι βασικός σέντερ φορ ο Φαν Ντάινεν ή ο Καστάνιος, δεν θα είναι αριστερός μπακ ο Μπαλογιάννης (εκτός αν είναι ο επόμενος άσος που κρύβει στο μανίκι ο Νιόπλιας).

Μόνο ο Μεγιάδο δεν χρειάζεται να είναι άλλο απ' αυτό που ήταν στο Αγρίνιο, διότι στο Αγρίνιο ήταν (παρά την πολυήμερη απουσία του) ο Μεγιάδο που όλοι αγαπήσαμε. Αν υπάρχουν κάποιες σταθερές τα τελευταία χρόνια στον ΟΦΗ, ο Αργεντινός με το ξυρισμένο κεφάλι, τα κεντημένα (με τατουάζ) χέρια και τα τίμια πόδια είναι σίγουρα μια απ' αυτές. Μια άλλη είναι ο προπονητής του και ο τρόπος που διαχειρίζεται τα ματς ειδικά όταν η συνθήκη δεν είναι ευνοϊκή και η ομάδα του καλείται από νωρίς να κυνηγήσει το σκορ.

Φοβάμαι πως υπάρχει μια ακόμα σταθερά που δεν κολακεύει ούτε τον προπονητή ούτε την ομάδα: τα εύκολα γκολ σαν από καρμπόν που δέχεται χωρίς να πιέζεται ή χωρίς να απειλείται. Κι αν το να σου βάζει γκολ ένας σέντερ φορ της εθνικής Πολωνίας (ο Σφιντέρσκι) δεν είναι ντροπή, το να σε στέλνει στη σέντρα ο Καρέλης που είχε να σκοράρει από τότε που ήταν εν ενεργεία ποδοσφαιριστής, δεν είναι ντροπή, είναι αυτοταπείνωση.