Νέιρα ο Θεός, Νέιρα ισχυρός, Νέιρα αθάνατος ελέησον ημάς

09:00 | 15/11/2022

Ο «μάγος» Νέιρα, τα γενέθλια του Ντουρμισάι, η αρχοντιά του κόσμου και η ελπίδα για έναν άλλον ΟΦΗ - Του Δ. Καρυωτάκη

Γράφει ο Δημήτρης Καρυωτάκης

Χρόνια βλέπω μπάλα, αν έχουν δει τα μάτια μου, ειδικά στο Γεντί Κουλέ, κι ακόμα πιο ειδικά από τον ΟΦΗ, αλλά το χθεσινοβραδινό δεν ξέρω αν το έχω ξαναδεί!

Μια ομάδα να μην μπορεί όχι να βγάλει φάση στο πρώτο ημίχρονο, αλλά να μην μπορεί καν να κατεβάσει τη μπάλα, να δέχεται γκολ από τον... επιθετικό της από τα αποδυτήρια και να δείχνει ανήμπορη κι αδύναμη για τα στοιχειώδη, με κόντρα διαιτησία. Και έρχεται ένας παίκτης στο τέλος που αποθεώθηκε σαν Θεός στην είσοδο του και να μεταμορφώνεται σε τέτοιος ένα λεπτό μετά! Απίστευτος, παίρνοντας στις πλάτες του μια ημιθανή ομάδα που κρατιόταν ως τότε στον αγώνα με τα καλαμάκια. Ναι ένας παίκτης μα τι παίκτης!

Ένας ποδοσφαιριστής που τόσο έλειψε από τον ΟΦΗ σ’ όλο τον πρώτο γύρο, με τις εμπνεύσεις του, τα γκολ του, μα ακόμα και το... τσαμπουκά του, τις... κοχόνες του όταν πρέπει και τις κάρτες του που δείχνουν ψυχή, σφυγμό, καρδιά και πίστη.

Ναι αυτός ο παίκτης έλειπε από την ομάδα και χρειάστηκαν μόλις λίγα δευτερόλεπτα από την είσοδο του για να το δείξει, λες και είχε μαγικό ραβδάκι για να μεταμορφώσει το τέρας που μέχρι τότε μας βασάνιζε σε ομάδα! Μια ομάδα που έδειχνε πνιγμένη και χαμένη κι ο δικός μας Μαραντόνα, σαν μια πριμαντόνα της μπάλας τ’ άλλαξε όλα με την είσοδο του. Γκολ αμέσως μετά, συμμετοχή και στο δεύτερο, ψυχολογία και πίστη στους υπόλοιπους ε τι άλλο να κάνει ο θαυματουργός Αργεντίνος!

Ό,τι κι αν πούμε για το υπόλοιπο ματς δεν αξίζει. Τα πε όλα και τα γράψε με την είσοδο του ο Νέιρα. Όλα τα πριν απ’ αυτόν ήταν ανορθογραφίες που ξεχάστηκαν γιατί αυτή είναι η μαγεία του ποδοσφαίρου. Να σε παίρνει από τα τάρταρα και με μια ενέργεια να σε οδηγεί στον παράδεισο.

Αξίζει να ξεχάσουμε τα δράματα που ζήσαμε στο πρώτο ημίχρονο καθώς είχαμε χρόνια να δούμε τόσο κακό ΟΦΗ, αλλά ελπίζουμε πως με τη διακοπή και τις προσθήκες θ’ αλλάξει η πορεία της ομάδας.

Τρία ακόμη πράγματα ξεχωρίσαμε:

Το πανηγύρι του κόσμου που - ποιον κέρδισε έναν από τους τελευταίους - αλλά σαν να πήρε πρωτάθλημα. Είχαμε ξεχάσει να κερδίζουμε. Είχαμε ξεχάσει να παίζουμε. Είχαμε ξεχάσει τη χαρά μιας ομάδας που σηκώνεται μετά από κάθε πέσιμο. Και ζήσαμε μετά το ματς σαν να ανακαλύπταμε τη χαρά του ποδοσφαίρου! Όλοι μια γροθιά, μια αγκαλιά κι ένα πανηγύρι σαν εκείνο το μαγικό βράδυ με τον Πλατανιά κι ας ήταν το διακύβευμα πολλαπλώς ασήμαντο, αλλά ζήσαμε την ποδοσφαιρική ανάσταση από ένα περιφερόμενο πτώμα του πρώτου ημιχρόνου. Ένας Λάζαρος που σηκώθηκε από τον τάφο, μια ομάδα ο φυσικός της ηγέτης της ξαναέδωσε υπόσταση. Ας κρατήσουμε το πανηγυρικό κλίμα και πως άναψε η φλόγα για να δείξει ο ΟΦΗ τι πραγματικά είναι!

Το δεύτερο είναι η αρχοντιά του κόσμου. Μπορεί να μη γέμισε το γήπεδο μα ήταν όλοι δίπλα στην ομάδα, τη στήριξαν από την αρχή ως το τέλος, χωρίς φωνές, χωρίς αποδοκιμασίες, χωρίς ούτε στιγμή να δείχνει σοκαρισμένος από την απελπιστική εικόνα του ΟΦΗ στο πρώτο ημίχρονο. Κι ευτυχώς αυτή η επιμονή και η στήριξη ανταμείφθηκε.

Και το τελευταίο: εκτός του προσώπου του αγώνα που ήταν αναμφισβήτητα ο Νέιρα, υπάρχει κι άλλο ένα που δείχνει πόσο απέχει η κόλαση από τον παράδεισο: Φιορίν Ντουρμισάι. Από μοιραίος έγινε ήρωας. Από αποδιοπομπαίος σε πρωταγωνιστή κι από την ταυτοποίηση του στην αθλιότητα της βραδιάς για την κρητική ομάδα, σε εκείνον που συμβολίζει πως όλα μπορεί να τα πετύχει κάποιος, ακόμα και γκολ εκείνος που έχασε όλες τις προσωπικές μονομαχίες με τον αντίπαλο του, αν έχει το (Θεό) Νέιρα στο πλάι του. Σίγουρα ο Ντούρμι θα θυμάται σε όλη του τη ζωή τα χθεσινά γενέθλια του!