Ο ΟΦΗ του μπάρμπεκιου ξινίζει τον Ελληνα της μιζέριας
Ο ΟΦΗ είναι μακριά από τα ελληνικά στερεότυπα και τον μίζερο Ελληνα. Από την καθημερινότητα μέχρι τις εμπορικές συμφωνίες του. Γράφει ο Σταύρος Καραΐνδρος.
Στα πηγαδάκια που σχηματίστηκαν στην εκδήλωση της Πέμπτης για την παρουσίαση της εμπορικής συνεργασίας του ΟΦΗ με την Τράπεζα Πειραιώς, ακούστηκε και αυτό: «Το έχεις ξαναδεί αυτό; Ο ΟΦΗ να παλεύει για τη σωτηρία και να γίνονται μπάρμπεκιου και να κλείνονται τέτοιες συμφωνίες».
Η αλήθεια είναι ότι το συγκεκριμένο σχόλιο, το οποίο ειρήσθω εν παρόδω δεν έγινε κακοπροαίρετα, αλλά ακριβώς ήθελε να τονίσει τα νέα ήθη κι έθιμα στην κρητική ομάδα, έχει μεγάλη δόση αλήθειας.
Ο ΟΦΗ ζει σαν οργανισμός ανεξάρτητα από το ποδοσφαιρικό τμήμα. Και δεν λειτουργεί βάσει αυτού και των επιτυχιών του. Το... ελληνικό συνήθειο θα ήθελε τον ΟΦΗ μέσα στη μιζέρια, τη μεμψιμοιρία, το άγχος, την αγωνία. Με παίκτες «κλεισμένους σε γυάλα» μέχρι να επιτευχθεί ο εφετινός στόχος.
Το μπάρμπεκιου του Μπούση, για παράδειγμα, είναι κάτι «ξένο» για την Ελλάδα. Είναι πιο πολύ Αμερικάνικο. Οχι φυσικά το μπάρμπεκιου αυτό καθ'αυτό, αλλά το χρονικό σημείο. Για τον Ελληνα που γουστάρει να μεγαλοποιεί τις καταστάσεις και να δίνει τραγικό τόνο, το μπάρμπεκιου ήταν ίσως υπερβολή. Οχι φυσικά για τον Μπούση που έχει μάθει αλλιώς και έχει ζήσει σε πιο πολιτισμένο (και ψύχραιμο) περιβάλλον.
Ολα αυτά είναι μικρά κομμάτια που συνθέτουν το παζλ του εφετινού ΟΦΗ. Των νέων δεδομένων. Σε πολλούς κάνουν εντύπωση, αλλά θα πρέπει να συνηθίσουν. Οντως είναι περίεργο να βλέπεις μία ομάδα να προσπαθεί να κάνει το αυτονόητο, ένα μπάρμπεκιου βρε αδερφέ για να περάσουν όλοι καλά, αλλά είναι ακόμα πιο περίεργο, ή για να το θέσουμε καλύτερα, ασυνήθιστο, να βλέπεις μία ομάδα να κλείνει εμπορικές συμφωνίες με «κολοσσούς» χωρίς πρώτα να περιμένει πως θα καταλήξει η εφετινή χρονιά.
Το κέρδος από αυτές τις συμφωνίες δεν είναι μόνο το πρακτικό κομμάτι, αλλά και το γεγονός ότι δείχνει ξεκάθαρα την πρόθεση του Μιχάλη Μπούση να «χτίσει» σιγά-σιγά, με υπομονή και επιμονή, έναν μεγάλο ΟΦΗ. Ανεξάρτητο, οικονομικά δυνατό, με ποδοσφαιρικό πολιτισμό, μακριά από την ελληνική πραγματικότητα.
Ολα αυτά έρχονται σε σύγκριση με ό,τι προέκυψε για το περίφημο ΟΦΗ-Αιγινιακός. Ο τωρινός ΟΦΗ της υγείας με τον ΟΦΗ όπου βρέθηκε στον προεδρικό θώκο του ένας «περαστικός» που το μόνο που ήθελε ήταν η προσωπική του προβολή, τα likes στο facebook και να προσθέσει στο «βιογραφικό» του ότι υπήρξε παράγοντας της κρητικής ομάδας. Εις βάρος της ιστορίας της ίδιας της ομάδας. Aνθρωποι που δεν θα περνούσαν ούτε έξω από το Γεντί Κουλέ θέλησαν να καπηλευτούν το μέγεθος του ΟΦΗ.
Αυτά προς γνώση και συμμόρφωση για την όποια αντιπολίτευση στον τωρινό ΟΦΗ. Εξάλλου το ζοφερό παρελθόν είναι πρόσφατο.
