ΟΦΗ και Λάρισα... βίοι αντίθετοι!

12:02 | 13/12/2020

Στο ιστορικό Αλκαζάρ δεν αγωνίστηκαν δύο ομάδες, αλλά δύο διαφορετικοί κόσμοι. Γράφει ο Δημήτρης Καρυωτάκης

Του Δημήτρη Καρυωτάκη

Είναι οι δυο κορυφαίες επαρχιακές ομάδες. Με τίτλους, με βαριά φανέλα, κόσμο και πολλά θέλω και πρέπει, που τους αναλογούν. Διέπρεψαν στη δεκαετία του ‘80, επέβαλαν το δικό τους μοντέλο ποδοσφαίρου κι έγραψαν ιστορία, τότε που για να δείξεις έναν δικό σου δρόμο, έπρεπε να υπερβείς το αχτύπητο ΠΟΚ και όλα όσα ήταν ταυτισμένα με το αποκαλούμενο ποδοσφαιρικό κατεστημένο. Μετέπειτα γνώρισαν την ποδοσφαιρική απαξίωση, αναζητώντας το restart στα κακοτράχαλα γήπεδα της Β’ και της Γ’ Εθνικής, ώσπου με χίλια βάσανα επιστρέψουν στο γυαλιστερό κόσμο της SUPER LEAGUE.

Κάπου εδώ τελειώνουν οι ομοιότητες και αρχίζουν οι χαοτικές διαφορές. Η Λάρισα αφού ταλαιπωρήθηκε απίστευτα με το πείραμα Πηλαδάκη, την AEL ARENA και τους ανύπαρκτους επενδυτές, έπεσε στα νύχια του Αλέξη Κούγια. Ο φασαριόζος της πρόεδρος, αφού άλλαξε τα ποδοσφαιρικά άρματα σαν τις απόψεις του, άνοιξε μέτωπα με ό,τι κολυμπάει, πετάει και περπατάει στο ελληνικό ποδόσφαιρο, με διαιτητές, παράγοντες, προπονητές και ποδοσφαιριστές, σκάβοντας το λάκκο για να πέσει μέσα ο ίδιος και η ομάδα του.

Από την άλλη ο ΟΦΗ, ο γνωστός μας ΟΦΗ. Με την ηρεμία και τη δύναμη που του δίνει ο (ευτυχώς διαβιών εκτός Ελλάδας) ισχυρός επενδυτής του, μ’ ένα μοντέλο που καμία άλλη ομάδα δεν ανέπτυξε, ανοίγει δρόμους, δημιουργεί πρότυπα, έχει ιδέες και οράματα, καταθέτει προτάσεις, με μοναδικό γνώμονα πως θα πάει το πολύπαθο προϊόν λίγο παρακάτω.

Στο ιστορικό Αλκαζάρ λοιπόν, δεν αγωνίστηκαν δυο ομάδες, αλλά δυο διαφορετικοί κόσμοι. Εκείνοι των κραυγών, των επαίσχυντων ανακοινώσεων, του φύγε συ- έλα συ προπονητών, της μούντας και αυτών που σε μια λέξη τα λέμε όλα στην Κρήτη: των γίβεντων!

Από την άλλη μια ομάδα, που δεν φωνάζει, δεν απειλεί, υπηρετεί το μοντέλο της και δουλεύει στο ίδιο σχέδιο, ανεξαρτήτως αποτελέσματος και εμφανίσεων.

Δες τε τώρα πως πήγαν αυτές οι δυο ομάδες στο συγκεκριμένο παιγνίδι: πληγωμένες, χαμένες και με τον κόσμο να έχει ξενερώσει και απογοητευμένο. Αναζητούσαν ένα δείγμα επιστροφής στην κανονικότητα τους, για να ξορκίσουν τους δαίμονες που κουβαλούσαν και να αποδείξουν πράγματα που ήθελαν αλλά δεν μπορούσαν.

Ο Κούγιας με τα γνωστά τερτίπια του, προσπάθησε να κάνει μπάχαλο τον αγώνα, ασχολήθηκε όσο δεν πήγαινε άλλο με το παιγνίδι με τον Παναιτωλικό, στοχοποίησε με μηνύσεις διαιτητές και προσπάθησε να φέρει το παιγνίδι στο... ύψος του. Ο ΟΦΗ, δούλεψε χαμηλόφωνα, ανέλυσε τα λάθη του και παρά τις τρομακτικές ελλείψεις του, έβγαλε, ακόμα κι έτσι μια ποδοσφαιρική υγεία! Δεν κέρδισε απλά ο ΟΦΗ, νίκησε ο κόσμος της προόδου και της επαγγελματικής εργασίας στο χώρο του ποδοσφαίρου. Επικράτησε το αύριο στο χθες, το φως στο σκοτάδι, γιατί κάθε ήττα του Κούγια, από τον οποιονδήποτε ( όχι μόνον από μας, που συχνά μας βάζει στο στόχαστρο ) δεν είναι μια απλή ήττα, αλλά μια νίκη της ανθρωπότητας, όπως έγραψε εύστοχα και ο Μανόλης Γρηγοράκης!