Οι καλύτερες μέρες που πρέπει να έρθουν

08:34 | 31/05/2021

Ρόστερ που θα ικανοποιεί τις επιταγές του προπονητή είναι μία καλή αρχή. Γράφει ο Μανόλης Γρηγοράκης

Η αποχώρηση των πρώτων πέντε στον ΟΦΗ σηματοδοτεί την έναρξη της επιχείρησης για τη δημιουργία ενός ρόστερ που θα ικανοποιεί τις επιταγές του προπονητή κι αυτό είναι μια καλή αρχή. Μια ομάδα που σέβεται τις επιταγές του προπονητή της, σέβεται και τον ίδιο.

Ο Νιόπλιας ανήκει στην κατηγορία των προπονητών που μπορεί να ζητήσει κάτι και να γίνει, οι δε Σαμαράδες ανήκουν στην κατηγορία των παραγόντων που μπορούν να το κάνουν να γίνει. Είναι ένα σχήμα ποδοσφαιρανθρώπων που μπορεί να αποδώσει. Και πρέπει να αποδώσει.

Ο ΟΦΗ ξόδεψε αρκετούς μήνες προσπαθώντας να φέρει σε ένα λογαριασμό το αγωνιστικό με το διοικητικό κομμάτι, δεν υπάρχει άλλος καιρός για χάσιμο. Ο Νιόπλιας ξέρει ότι οι Σαμαράδες θα κάνουν αυτό που θέλει και όχι απαραίτητα αυτό που θέλουν - άσε που είναι πολύ πιθανό να θέλουν ακριβώς τα ίδια, δηλαδή τους ίδιους. Αυτούς που θα έρθουν για να αντικαταστήσουν όχι τόσο εκείνους που έφυγαν όσο αυτούς που δεν ήρθαν ποτέ - παίκτες δηλαδή που τη νέα περίοδο θα κληθούν να σηκώσουν βάρος το οποίο αποδεδειγμένα μπορούν να αντέξουν οι πλάτες τους. Να γίνουν στελέχη μιας ομάδας που θα κληθεί, σε συνθήκες σχετικής κανονικότητας πλέον, να αποκαταστήσει το γόητρό της μετά τη σχεδόν καταστροφική φετινή σεζόν, να πατήσει γερά στη νέα εποχή και, επιτέλους, να μην κοιτάξει ποτέ ξανά πίσω.

Οι παίκτες που ήδη έφυγαν ανήκουν στην κατηγορία αυτών που θα έφευγαν ούτως ή άλλως. Ακόμα κι ο Σακόρ, που περίμενε τα πλέι άουτ για να παίξει τη μπάλα της ζωής του στο Ηράκλειο, δεν επρόκειτο να μείνει. Κανένα πρόβλημα εφόσον έρθει κάποιος καλύτερός του - αυτό ισχύει για όλους, ακόμα και για τους επόμενους που θα χαιρετήσουν.

Ήδη από τη διαδικασία των πλέι άουτ και υπό την καθοδήγηση του Νιόπλια ο ΟΦΗ έκανε κάποια βηματάκια προς την κανονικότητα. Τι σημαίνει κανονικότητα για μια ομάδα σαν τον ΟΦΗ της νέας εποχής; Ό,τι περίπου σήμαινε και την παλιά: να κερδίζει στο Γεντί Κουλέ και να μη χάνει έξω. Να παίζει τη μπάλα και τα ρέστα του. Να κοιτάει πάντα πάνω και ποτέ κάτω. Να έχει παίκτες με την Κρήτη στην καρδιά και όχι μόνο στη φανέλα. Και φυσικά όχι μόνο τέτοιους - δεν παίζεται ποδόσφαιρο απαιτήσεων μόνο με την καρδιά.

Σε ένα ρόστερ αυστηρά 26 παικτών δεν περισσεύει κανείς - όλοι είναι εν δυνάμει βασικοί. Τώρα δεν ήταν - πώς θα μπορούσε άλλωστε σε ένα ρόστερ 30+ παικτών, πολλοί από τους οποίους είναι τραυματίες, ανέτοιμοι ή ανεπαρκείς.

Οι Σαμαράδες έχουν πολλή δουλειά αυτό το καλοκαίρι και το ξέρουν. Έχουν ευθύνη κι υποχρέωση να απαλλάξουν οριστικά την ομάδα απ’ όσα και όσους την ταλαιπώρησαν φέτος μέσα στο γήπεδο. Έχουν ευθύνη κι υποχρέωση να φέρουν στον ΟΦΗ παίκτες που θα κουμπώσουν αμέσως όχι μόνο με την ποδοσφαιρική φιλοσοφία της ομάδας, αλλά και με τις απαιτήσεις του κοινού της, μέρος του οποίου θα είναι, εκτός απροόπτου, παρών του χρόνου στο γήπεδο. Θα βλέπει και θα κρίνει (και) δια ζώσης και όχι από απόσταση όπως συνέβαινε φέτος, με τα γνωστά αποτελέσματα.

Οι προϋποθέσεις είναι ξεκάθαρα καλύτερες - το φινάλε της χρονιάς τις έκανε τέτοιες: ο εμφατικός τρόπος με τον οποίο επετεύχθη η παραμονή της ομάδας, η παραμονή του Νιόπλια, η -μεγάλη- μεταγραφή του Λυσσάνδρου, τα έργα στο ΒΑΚ και στο Γεντί Κουλέ, η -επίσημη- έναρξη της συζήτησης για νέο γήπεδο. Το καλύτερο φινάλε της χειρότερης χρονιάς. Η καλύτερη αρχή για τις καλύτερες μέρες που πρέπει να έρθουν. Και οι καλύτερες μέρες θα έρθουν με καλύτερους παίκτες. Ή τους παίκτες που θα παίζουν καλύτερα μαζί, όπως λέει κι ο Νιόπλιας όταν του ζητάνε τον ορισμό της καλύτερης ομάδας. Εδώ θα είμαστε να τους υποδεχτούμε - όχι απαραίτητα στο αεροδρόμιο.