Πόσο πρότζεκτ αντέχεις;

Τι περιμένει ο ΟΦΗ από τη νέα χρονιά; Ό,τι δεν περίμενε την προηγούμενη: να παίξει πλέι οφ. Τα του 2020 δεν ήταν στο πρόγραμμα - το πρότζεκτ είχε προγραμματιστεί να αποδώσει αργότερα, αλλά στην πορεία κάτι πήγε καλά και τα (καλά) αποτελέσματα ήρθαν νωρίτερα. Εξ ου και οι απαιτήσεις. Ο ΟΦΗ της νέας κανονικής περιόδου ήταν υποχρεωμένος να ξεκινήσει από ‘κει που τελείωσε η προηγούμενη: από την 5η-6η θέση δηλαδή. Και όχι μόνο να ξεκινήσει από ‘κει, αλλά και να συνεχίσει να βρίσκεται εκεί.

Ο Α’ γύρος τον άφησε πίσω - όχι μακριά, δυο βαθμοί μόλις είναι η απόσταση, αλλά πάντως πίσω. Ο ΟΦΗ στο πρώτο μισό της τρέχουσας σεζόν εκχώρησε κομμάτια της αγωνιστικής κυριαρχίας του σε ομάδες που στο αντίστοιχο διάστημα της προηγούμενης περιόδου δεν διανοήθηκαν καν να το διεκδικήσουν. Αυτό συνέβη κυρίως στο Γεντί Κουλέ και οι ομάδες που όχι μόνο σήκωσαν μπαϊράκι αλλά και το κάρφωσαν στη σέντρα του γηπέδου ήταν ο Άρης, ο Απόλλωνας, ο Παναιτωλικός, ο Ατρόμητος. Ακόμα και ο ΠΑΣ κερδισε μάχες πριν χάσει τον πόλεμο.

Το φοβερό είναι ότι ο ΟΦΗ είχε εκτός από τις βαθμολογικές και ανθρώπινες απώλειες που δεν ήταν απώλειες πολέμου - πολλοί παίκτες τραυματίζονταν σε φιλικά και προπονήσεις. Όταν χάνεις παίκτες χάνεις και βαθμούς, ελάχιστες είναι οι ομάδες που εξαιρούνται απ’ αυτό, πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για παίκτες που προορίζονται για βασικοί έως αναντικατάστατοι. Όμως αυτή είναι η μια όψη του νομίσματος, η... καλή. Η άλλη όψη, η κακή, είναι ότι οι ομάδες με άποψη και στιλ διατηρούν την άποψη και το στιλ ακόμα και όταν δεν κερδίζουν ή και όταν χάνουν ακόμη. Χάνουν επειδή δεν τους βγαίνει αυτό που προσπαθούν να κάνουν στο γήπεδο και όχι επειδή δεν προσπαθούν να το κάνουν.

Ο ΟΦΗ της προηγούμενης (κανονικής) περιόδου δεν κέρδισε φυσικά όλα τα παιχνίδια. Σε όλα όμως έπαιξε για να κερδίσει με το στιλ του, αυτό το ωραίο στιλ που τον καθιέρωσε στη συνείδηση του ουδέτερου και το έκανε σημείο αναφοράς. Στον Α’ γύρο της νέας κανονικής περιόδου τα ωραία δεν ήταν ο κανόνας, ήταν η εξαίρεση. Και με τις εξαιρέσεις ούτε σερί χτίζονται ούτε διαφορές.

Στο Β’ γύρο της φετινής περιόδου θελουμε τον ΟΦΗ του περσινού Α’ και τον θέλουμε οπωσδήποτε και ανυπερθέτως. Το αν μπορούμε να τον έχουμε είναι ένα ερώτημα χωρίς σίγουρες απαντήσεις. Υπάρχει στη φαρέτρα του προπονητικού επιτελείου κάποιο κρυφό όπλο που θα εμφανιστεί ξαφνικά και θα κερδίσει τις μάχες και τον πόλεμο, υπάρχει στο ρεπερτόριο της διοίκησης κάποια κίνηση μεταγραφική που θα εγγυηθεί λύση στο πρόβλημα του εύκολου γκολ (σε επίθεση και άμυνα), υπάρχει με άλλα λόγια κάτι παραπάνω απ’ αυτό που κάνει ένα πρότζεκτ πετυχημένο: ο τρόπος να το καταφέρεις; Το δεύτερο μισό της σεζόν, το πρώτο μισό του 2021 θα δώσει κρίσιμες απαντήσεις σε κρίσιμα ερωτήματα, πιο κρίσιμα κι από τα παραπάνω. Όπως ας πούμε, πόσο ανθεκτικό είναι το πρότζεκτ στην πίεση του κόσμου για αποτελέσματα συμβατά με τη νέα εποχή του συλλόγου, που στην ουσία είναι η αναβίωση της παλιάς, της εποχής του Γκέραρντ; Εκείνος ήξερε πώς γίνεται, τα «παιδιά» του τώρα το μαθαίνουν.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Έλεγχος μεταγραφών: Ο MVP, οι απογοητεύσεις και τα ερωτηματικά