Το θέμα είναι η άμυνα ή ο αμυντικός;
Τα συμπεράσματα από το δυνατό φιλικό του ΟΦΗ με τον Άγιαξ. Τα δεδομένα, η γκρίνια και οι τάσεις... αυτοκαταστροφής.
Το 6-2 είναι βαρύ σκορ. Για κάποιον που δεν έχει δει το ματς. Για όποιον το έχει δει, είναι ακόμα πιο βαρύ. Το ποδοσφαιρικό οξύμωρο του πράγματος.
Ο ΟΦΗ αδίκησε τον εαυτό του κόντρα στον Άγιαξ. Γνώριζε εξ αρχής ότι το φιλικό θα είναι το πιο δυνατό που έχει δώσει έως τώρα. Ακόμα και αυτός ο Άγιαξ των πολλών αλλαγών -αλλά με βασικό τον Χούντελαρ, παρακαλώ- είναι πολλές κλάσεις πάνω από τον ΟΦΗ και από τις ελληνικές ομάδες. Άρα αυτομάτως ο Γιώργος Σίμος γνώριζε ότι θα παίξει με μία ομάδα που είναι πάνω από τον ΟΦΗ σε πολλά πράγματα. Ταχύτητα, ετοιμότητα, τακτική.
Στο πρώτο μέρος τα πήγε μια χαρά. Και πίεση είδαμε και γρήγορο πάσινγκ γκέιμ και τον ΟΦΗ να βγαίνει πολλές φορές μπροστά με αξιώσεις, να κερδίζει κλεμμένες μπάλες. Κρατάμε, δηλαδή, το μεσοεπιθετικό κομμάτι και τη δημιουργία φάσεων.
Πίσω δέχθηκε δύο γκολ στο πρώτο ημίχρονο και τέσσερα στο δεύτερο. Αν βάλουμε ως υποσημείωση ότι στο δεύτερο ο ΟΦΗ έβγαλε κούραση και έκανε αλλαγές, πέφτοντας η απόδοσή του μετά το 60' συν την γκολάρα του Σιονέ με εκτέλεση φάουλ.
Ναι, λείπει στόπερ. Είναι επιτακτική η ανάγκη να αποκτηθεί αμυντικός, το γνωρίζουν στον ΟΦΗ και κινούνται προς αυτή την πορεία. Δεν ανακαλύπτουμε την Αμερική «φωνάζοντας» για το συγκεκριμένο κενό. Είναι, όμως, το αμυντικό πρόβλημα του ΟΦΗ θέμα στόπερ ή κάτι συνολικό; Το πρώτο γκολ του Άγιαξ ήρθε από κλεμμένη μπαλιά και αντεπίθεση. Το δεύτερο γκολ εκτελέστηκε με πανομοιότυπο τρόπο. Γενικά η ολλανδική ομάδα σκόραρε όταν βρήκε τον ΟΦΗ χαλαρό στην πίεσή του. Όταν ο Όμιλος έκανε περισσότερα λάθη, δέχθηκε και περισσότερες επιθέσεις.
Άρα ένα συνολικό συμπέρασμα είναι ότι τα λάθη του ΟΦΗ έφεραν τα αμυντικά κενά, έδωσαν στον Αίαντα συνθήκες αντεπιθέσεις και διαμόρφωσαν το τελικό αποτέλεσμα.
Προσέξτε: ο ΟΦΗ στην άμυνα δεν έπαιξε με ενδεκάδα ανάγκης. Δεν είδαμε αλχημείες. Νάστος και Γιαννούλης λογίζονται ως στόπερ, άρα δεν υπάρχει κάτι το περίεργο. Για παράδειγμα, με την Έουπεν είδαμε τον Μεγιάδο κεντρικό αμυντικό, άρα εδώ είναι το παράδοξο, η λύση ανάγκης. Τη Δευτέρα, όμως, τα πράγματα ήταν διαφορετικά και πιο κανονικά.
Ουσιαστικά, δηλαδή, το να «φωνάζουμε» ότι ο ΟΦΗ θέλει στόπερ είναι μία γενικολογία. Εννοείται ότι ισχύει, εννοείται ότι ο ΟΦΗ θέλει στόπερ, αλλά το πρόβλημα είναι (και) συνολικό. Το είπε και Σίμος στις δηλώσεις του μετά το τέλος του φιλικού: «Δεν υπάρχει διαχωρισμός, όλοι παίζουν άμυνα και όλοι παίζουν επίθεση».
Αυτό που δεν θέλει ο ΟΦΗ τη δεδομένη χρονική στιγμή είναι γκρίνια. Μαζί με ανυπομονησία και αποδόμηση της δουλειάς που γίνεται στο βασικό στάδιο της προετοιμασίας. Καλά κάνει ο κόσμος και είναι απαιτητικός, καλά κάνει και «φωνάζει» γιατί είναι ο «πελάτης» και στο νόμο της αγοράς «ο πελάτης έχει πάντα δίκιο», αλλά δεν χρειάζεται ο πανικός και η καταστροφολογία.
Το πιο εύκολο για τους επικεφαλής του ΟΦΗ θα ήταν να κλείσουν φιλικά με... μπυραρίες. Να έρχονται «βροχή» τα 3-0, 5-0, 7-1 και όλα καλά. Ομαδάρα, πετάμε, φέρτε μας την Μπαρτσελόνα, να μας βαράει και ο ήλιος στην παραλία το κατακαλόκαιρο και όλα καλά. Ο ΟΦΗ, όμως, το πάει εξ αρχής στα δύσκολα. Φιλικά με δυνατή ένταση, φιλικά με δυνατές ομάδες και κανονικές συνθήκες. Γιατί έτσι βλέπεις τις αρετές και τις αδυναμίες σου. Έτσι βλέπεις στην πράξη αυτά που «χτίζεις». Ακόμα κι αν έρχονται αποτελέσματα σαν το 6-2.
Το ημερολόγιο γράφει 22 Ιουλίου. Η ήττα από τον Αγιαξ σε 1-2 μήνες θα είναι απλά μία αναζήτηση στο google. Τότε θα κριθεί ο ΟΦΗ. Όταν μπει στα επίσημα, στα κανονικά που λέμε. Όταν δούμε τον κανονικό ΟΦΗ. Μέχρι τότε, υπομονή. Και όχι τάσεις αυτοκαταστροφής. Από δαύτες «χόρτασε» τα τελευταία χρόνια ο σύλλογος.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Τρομερή η παρουσία του κόσμου του ΟΦΗ στο φιλικό με τον Άγιαξ
