Δύο παίκτες θέλει ακόμα ο ΟΦΗ: Τον εξτρέμ και τον 12ο
Ο Μανόλης Γρηγοράκης γράφει για την ανάγκη απόκτησης εξτρέμ και την ανάγκη να κλείσουν οι πληγές στη σχέση κόσμου - ΠΑΕ
Tο τελευταίο πριν από τα επίσημα ματς του ΟΦΗ δεν μας έκανε σοφότερους σχετικά με την πραγματική δυναμικότητα της ομάδας που στο πρωτάθλημα το οποίο επιτέλους ξεκινά θα επιδιώξει την επιστροφή στην κανονικότητα.
Η εμφάνιση του Λάμπρου συνέπεσε με την εξαφάνιση του Καστάνιος, η παρουσία του Γκαγιέγος με την απουσία του Μεγιάδο. Μια η άλλη. Ο Ντουρμισάι ίσως είναι μια κάποια λύσις, ο έτερος εξτρέμ κάτι παραπάνω: η μόνη λύσις. Εκτός αν ο Καμάου γίνει ξαφνικά ουάου, δηλαδή Τσιλιανίδης ή έστω Λάμπρου.
Ο φετινός ΟΦΗ υπερέχει ξεκάθαρα στη σύγκριση με τον περσινό, αλλά όχι και με τον προπέρσινο. Τουλάχιστον μεσοεπιθετικά. Τότε είχε παίκτες που δεν έχει τώρα. Παίκτες που έπαιρναν τις άμυνες παραμάζωμα. Σεμέντο, Τσιλιανίδη στα άκρα, Φιγκεϊρέντο και κόσμο στην κορυφή.
Το Γεντί Κουλέ δεν θέλει πολλά για να πνίξει τον αντίπαλο. Τρεις καλούς παίκτες στην επίθεση και τον δωδέκατο, τον καλύτερο. Αυτός λείπει. Έλειπε πέρσι, θα λείπει και φέτος. Οχι αυτός που ήταν στο φιλικό, ούτε εκείνος που θα είναι στα (πρώτα) επίσημα. Ο πολύς ο κόσμος, ο κόσμος του ΟΦΗ.
Η πανδημία έφερε τα πάνω κάτω και τα μέσα έξω, αλλά δεν είναι μόνον αυτή. Συνέβησαν μικρά και μεγάλα πράγματα που απομάκρυναν την ομάδα από τους οπαδούς της, μικρές ή μεγάλες πληγές έμειναν ανοιχτές - όχι πάντα με ευθύνη της μιας πλευράς.
Οι γέφυρες είναι σαν τις ομάδες: χτίζονται, δεν αγοράζονται. Η εικόνα ενός άχρωμου, άοσμου και άγευστου Γεντί Κουλέ δεν περιποιεί τιμή για τον ΟΦΗ και τον κόσμο του, το μέγεθος και τη δυναμική του. Τα πράγματα μπορούν και πρέπει να αλλάξουν. Εκ βάθρων, όπως η αλλαγή του χλοοτάπητα, που μετέτρεψε το χάλι σε χαλί. Ένα χαλί κάτω από το οποίο μπορείς να θάψεις τα προβλήματα όσο τα αποτελέσματα βοηθούν, αλλά η πρώτη «στραβή» θα τα φέρει ξανά στην επιφάνεια.
Η σχέση της ομάδας με τον κόσμο και του κόσμου με την ομάδα πρέπει να αναθεωρηθεί εκ βάθρων και να αποκατασταθεί μια και καλή. Αν χρειαστεί και με αμοιβαίες υποχωρήσεις. Η συγκυρία με την πανδημία και τα παρεπόμενά της δεν είναι ευνοϊκή, αλλά όποιος την επικαλείται για να δικαιολογήσει τη στάση του απομακρύνει το πρόβλημα από τη λύση του. Όπως, ας πούμε, κανείς δεν μπορεί να υποχρεώσει κανέναν να κάνει το εμβόλιο, έτσι και κανείς δεν μπορεί να υποχρεώσει το κλαμπ να κάνει τα στραβά μάτια στην τήρηση του πρωτοκόλλου, ρισκάροντας όχι μόνο πιθανές κυρώσεις, αλλά κυρίως επιπλέον υγειονομικές επιπτώσεις σε ένα ήδη επιβαρυμένο περιβάλλον.
Εδώ χρειάζεται κάτι παραπάνω από υποχωρήσεις: υπερβάσεις, που κανείς δεν ξέρει πόσο διατεθειμένη είναι να κάνει η μια ή η άλλη πλευρά, ή και δυο μαζί. Το πρόβλημα αυτό δεν φαίνεται προς το παρόν να έχει λύση. Αλλά ας λυθεί το πρόβλημα του εξτρέμ και βλέπουμε...
