Μη πυροβολείτε τον πιανίστα
Φταίει ο Σίμος; Ο Σταύρος Καραΐνδρος γράφει για όσα του καταλογίζονται
«Πριν πεις ή γράψεις οτιδήποτε πάρε μία βαθιά ανάσα, μέτρα έως το δέκα και μετά ξανασκέψου το». Δεν είναι ρήση από κανένα κινέζικο βιβλίο ή από αυτά τα χαρτιάκια στα εστιατόρια. Κάποιος το έχει πει, έχει χαθεί στα βάθη του χρόνου το ποιος, είναι όμως η σημαντικότερη συμβουλή για τέτοιες περιπτώσεις. Και ο αποκλεισμός του ΟΦΗ είναι μία τέτοια.
Όχι έως το δέκα, κρατήσου μία μέρα. Κι αν πάλι θεωρείς τα ίδια, οκ. Αλλά πάντα η δεύτερη σκέψη χωρίς την αδρεναλίνη ενός αγώνα είναι πιο χρήσιμη από την πρώτη αντίδραση λίγα λεπτά μετά τη λήξη.
Αυτό, δηλαδή, που έγινε μετά το τέλος του αγώνα του ΟΦΗ με τον Απόλλωνα Λεμεσού και τη γενικότερη κριτική που ασκήθηκε στον Γιώργο Σίμο. Και είναι η κριτική του ανεμιστήρα, όποιον πάρει ο Χάρος δηλαδή, χωρίς επιχειρήματα, να 'χαμε να λέγαμε και να 'χαμε να πούμε, που έλεγε και μια ψυχή. Να φύγει ο Σίμος. Γιατί; Γιατί έτσι. Εμπεριστατωμένη ποδοσφαιρική κριτική. Και προέρχεται από μερίδα φιλάθλων που τον αποθέωσαν ή... κρύφτηκαν, στις περσινές επιτυχίες.
Ο Σίμος δεν ήταν στον πάγκο όταν ο ΟΦΗ έπαιξε δύο φορές τον πρωταθλητή Ολυμπιακό στα γήπεδο Καραϊσκάκη και είχε τη μεγαλύτερη κατοχή από οποιαδήποτε άλλη ομάδα που πέρασε πέρυσι από εκεί; Ο Σίμος δεν ήταν στον πάγκο όταν ο ΟΦΗ έγινε το λεγόμενο case study, που λέμε και στο χωριό μου, για το ποδόσφαιρο που παίζει και τον αγωνιστικό προσανατολισμό μέσα στο γήπεδο; Ο Σίμος δεν ήταν στον πάγκο όταν ο ΟΦΗ επικρατούσε της Λαμίας και «σφράγιζε» την ευρωπαϊκή έξοδο μετά από 20 χρόνια;
Ναι, για να μην αφήνουμε απ' έξω τους «δικηγόρους του διαβόλου», ο Σίμος ήταν επίσης στα 10 ματς των πλέι οφ δίχως νίκη, ο Σίμος ήταν στο 1-1 με τον Παναιτωλικό, ο Σίμος ήταν και το βράδυ της Πέμπτης στον ευρωπαϊκό αποκλεισμό από τον Απόλλωνα Λεμεσού. Φτάνουν, όμως, αυτά για να μπαίνει κάποιος στο «κάδρο» και να ανοίγει θέμα συζήτησης για το αν κάνει για τον ΟΦΗ;
Προφανώς και όχι. Κάποιος κρίνεται στη διάρκειά του και μόνο σε αυτή. Αν η διάρκεια φέρει αποτελέσματα και επιθυμητό ποδόσφαιρο τότε δεν τίθεται θέμα συζήτησης. Αν η διάρκεια έχει σκαμπανεβάσματα τότε χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση και εκεί κρίνεται από τους αρμόδιους. Επί της ουσίας, αυτό είναι το πρώτο... σκαμπανέβασμα του ΟΦΗ επί Σίμου και επί της νέας εποχής.
Πέρυσι η χρονιά έκλεισε με θετικό πρόσημο ό,τι και να λέγεται. Πρώτη σεζόν του περιβόητου πρότζεκτ, πρώτη σεζόν της κανονικότητας με καθολική αποθέωση από την ποδοσφαιρική Ελλάδα και έξοδο στην Ευρώπη. Εκτός αν, για όποιον πιστεύει το αντίθετο, περιμένατε ο ΟΦΗ να πάει «τρένο» σε ένα πρωτάθλημα που απέναντί του είχε Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ, τον Άρη με περισσότερες εναλλακτικές και ένα «κλικ» πιο πάνω στην ποιότητα και την ΑΕΚ. Ακόμα κι έτσι, ο ΟΦΗ έπαιξε το καλύτερο ποδόσφαιρο μετά το λεγόμενο «Big-4», καλύτερο ακόμα και από τον... πολυδιαφημισμένο Άρη.
Άρα, η πρώτη κρίση είναι τώρα. Η πρώτη ανησυχητική «καμπύλη» στο «καρδιογράφημα» του ΟΦΗ. Τώρα είναι τα δύσκολα και ανεβαίνει το επίπεδο τόσο για τον Σίμο, που καλείται να βρει λύση στο πρόβλημα, όσο και για τους επικεφαλής που καλούνται να προχωρήσουν πιο γρήγορα τον μεταγραφικό σχεδιασμό για να κλείσουν και τα τελευταία κενά ώστε να δουλευτεί μία ομάδα με τις αντικειμενικές, ελέω κορωνοϊού, δυσκολίες που αντιμετωπίζουν άπαντες.
Αυτός είναι και ο σημαντικός αστερίσκος που πρέπει να μπαίνει σε κάθε συζήτηση για τις εφετινές δυνατότητες του ΟΦΗ. Ο αστερίσκος ενός καλοκαιριού που έφερε τη διαφοροποίηση ως προς τους μεταγραφικούς στόχους. Για ρίξτε μια ματιά γύρω σας. Ο πρωταθλητής Ολυμπιακός, ας πούμε, τώρα ουσιαστικά κινείται δυναμικά στο «παζάρι» και κλείνει τα κενά. Ο ΠΑΟΚ προχωρά στα προκριματικά του Champions League και ταυτόχρονα προχωρά και στις μεταγραφές. Η ΑΕΚ που φαινομενικά έχει τις περισσότερες ελλείψεις τώρα φαίνεται ότι φορτσάρει. Όλες αυτές οι ομάδες μπορεί να μην μπαίνουν πλάι στον ΟΦΗ όσον αφορά στη δυναμικότητα, αλλά όλες αυτές οι ομάδες έχουν μπροστά τους (ή είχαν πίσω τους, όπως ο ΠΑΟΚ) υποχρεώσεις σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Και ο ΟΦΗ άργησε στις μεταγραφές. Δεδομένο αυτό. Αυτή, όμως, είναι μία διαφορετική συζήτηση. Και ο Γιώργος Σίμος δεν κρίνεται βάσει αυτού, αλλά βάσει της διαχείρισης του υλικού που έχει στα χέρια του ή, για να το θέσουμε καλύτερα, που είχε στα χέρια του στην πρώτη σοβαρή υποχρέωση αυτή της Ευρώπης.
Ακόμα και να βάλουμε στην εξίσωση την όποια απειρία του Έλληνα προπονητή (η οποία, επί προσωπικού, δεν θεωρώ ότι υφίσταται, εκτός αν θεωρείτε ότι η συμμετοχή στο Youth Champions League, για παράδειγμα, σου δίνει λιγότερη εμπειρία από τη συμμετοχή στην... τρομερή Super League των πολύπειρων προπονητών σαν τον Πογιάτος), δεν φτάνει για να γιγαντωθεί η αντίδραση των... αντιφρονούντων του Σίμου. Και πέρυσι άπειρος δεν ήταν όταν έβαλε τον ΟΦΗ στα πλέι οφ και τον έβγαλε στην Ευρώπη; Δική του δεν ήταν η ομάδα που γνώρισε την αποθέωση;
Εν κατακλείδι, επειδή αυτή φαντάζει ως ατέρμονη συζήτηση με μπαλάκι του τένις τα όποια επιχειρήματα ένθεν και ένθεν, ο Σίμος και γενικότερα ο οργανισμός που λέγεται ΟΦΗ χρειάζεται χρόνο. Και προφανώς η εφετινή χρονιά δεν θα κριθεί από μία ισοπαλία με τον Παναιτωλικό, από έναν ευρωπαϊκό αποκλεισμό ή ακόμα και από μία νέα γκέλα με τη Λαμία. Η χρονιά κρίνεται σε βάθος χρόνου. Αν στην πορεία αυτού του χρόνου μέχρι το τελικό ταμείο οι επικεφαλής κρίνουν ότι χρειάζονται αλλαγές, αυτοί έχουν το μαχαίρι αυτοί έχουν και το καρπούζι. Και να είστε σίγουροι ότι θα αποφασίσουν ποδοσφαιρικά, ουχί βάσει... παλμού οπαδών.
Το να μπαίνει, όμως, τώρα στην εξίσωση του εφετινού ΟΦΗ οι δυνατότητες του Γιώργου Σίμου (ασχέτως αν έχει ευθύνες στη διαχείριση του αγώνας της Πέμπτης) είναι άδικο όχι μόνο για τη χρονική περίοδο που γίνεται, αλλά κυρίως για τον Έλληνα προπονητή. Έχει το δικαίωμα της ένστασης, όπως λένε και στις αμερικάνικες ταινίες, να δουλέψει τον ΟΦΗ όταν ολοκληρωθεί το ρόστερ. Πότε θα ολοκληρωθεί ή γιατί δεν ολοκληρώθηκε, έστω σε θέσεις-κλειδιά, έως τώρα, ναι αυτό είναι ένα σημαντικό θέμα συζήτησης. Με τον αστερίσκο που αναφέραμε παραπάνω.
Πάντως, το ότι στην καθημερινότητα του ΟΦΗ έχουν μπει τέτοιου είδους θέματα είναι ακόμη ένα σημάδι επιστροφής στο μέγεθος που του αναλογεί. Επιστροφής στην κανονικότητα. Και επειδή, όπως έχει τονίσει πολλές φορές ο Γιάννης Σαμαράς, στόχος είναι ο ΟΦΗ να ανεβαίνει κάθε χρόνο όλο και πιο πάνω, τότε ανάλογη θα είναι και η κριτική που θα ασκείται. Υγεία λέγεται αυτό. Κι αυτό έλειπε πολλά χρόνια από τη συγκεκριμένη ομάδα.
ΥΓ: Και κάτι ακόμη: Στην ευρωπαϊκή του πορεία τα τελευταία 5 χρόνια ο Απόλλων Λεμεσού έχει κερδίσει εντός έδρας, μεταξύ άλλων, Λάτσιο, Νις, Βασιλεία, έχει πάρει διπλό με Λέγκια, Μαρσέιγ, ισοπαλία με Έβερτον. Όταν βρίσκονται αντιμέτωπες δύο (σχεδόν) ισοδύναμες ομάδες, αυτό παίζει το ρόλο του. Ο ΟΦΗ τώρα έρχεται στην ευρωπαϊκή καθημερινότητα, ο Απόλλων έχει «περπατήσει» ήδη το δικό του μονοπάτι. Αυτά ως προς τα περί «βατών κληρώσεων» κτλ, αλλά και ως προς τον καθορισμό των απαιτήσεων κυρίως από τους φιλάθλους. Για να είναι πιο ομαλή η προσγείωση. Μάθημα για το μέλλον.
