Ο ΟΦΗ «φωνάζει» για λύσεις
Ο Μανόλης Γρηγοράκης κάνει τον απολογισμό του ΟΦΗ από τα φιλικά της Ολλανδίας.
Ο ΟΦΗ μπαίνει στο τρίτο και τελευταίο στάδιο της καλοκαιρινής προετοιμασίας με την υποχρέωση να καλύψει αγωνιστικά και μεταγραφικά κενά του περασμένου χειμώνα. Κενά που η σειρά των αγώνων που προέκυψε από την κλήρωση του νέου πρωταθλήματος επιβάλλει να καλυφθούν άμεσα, ώστε να δοθεί η δυνατότητα στον Νιόπλια να πάει στο «Βικελίδης» με ένα γκρουπ βασικών παικτών συμβατό με τους στόχους ενός κανονικού ΟΦΗ και όχι μιας ομάδας σαν αυτή που στη σεζόν που τελείωσε κλήθηκε -δικαίως- να δώσει μάχη παραμονής στην κατηγορία.
Αν οποιαδήποτε αναφορά στο φινάλε της περσινής κανονικής περιόδου μας κάνει να αισθανόμαστε άβολα, ας πάμε στην αρχή της προπέρσινης. Το πρόγραμμα της πρεμιέρας έστελνε και τότε τον ΟΦΗ να παίξει εκτός με τον Άρη σε ένα ματς για απαιτητικούς. Το πρώτο ημίχρονο εκείνου του αγώνα ήταν στην πραγματικότητα η πρώτη επίδειξη του ΟΦΗ της νέας εποχής και ταυτόχρονα η πρώτη ένδειξη ότι κάτι καλό και κυρίως κάτι διαφορετικό έγινε στην προετοιμασία της Ολλανδίας.
Τι είχε τότε ο ΟΦΗ και δεν έχει τώρα; Τους τρεις παίκτες γύρω από τους οποίους έχτισε το παιχνίδι που δεν αρκεί να θέλεις να παίξεις, πρέπει και να μπορείς: τον Τσιλιανίδη, τον Σεμέντο και τον Φιγκεϊρέντο. Το πόσο σημαντικοί ήταν αυτοί οι παίκτες για τον ΟΦΗ και το ποδόσφαιρο που θέλει να υποστηρίξει φάνηκε όταν για διαφορετικούς λόγους τους έχασε. Το πόσο σημαντική είναι η απουσία τους φαίνεται ακόμη - οι κινήσεις που έγιναν για εξτρέμ δεν φαίνεται με πρώτη ματιά να ανταποκρίνονται στις υψηλές απαιτήσεις των συγκεκριμένων θέσεων, ενώ η κίνηση για σέντερ φορ που θα μπορεί να κάνει αυτό που προς το παρόν δεν μπορεί ο Καστάνιος -δηλαδή τη διαφορά- δεν έχει ακόμα γίνει. Κι αν έγινε δεν έχει ακόμη τελεσφορήσει.
Ο Νιόπλιας στα φιλικά της Ολλανδίας δεν είδε μόνο αυτά που ήθελε να δει, είδε και αυτά που δεν ήθελε. Είδε μια ομάδα που προσπαθεί να παίξει γρήγορα, να αμυνθεί σωστά και να επιτεθεί σωστότερα, να πιέσει τον αντίπαλο, να διαχειριστεί την πίεση του αντιπάλου, να ανταποκριθεί σε κάθε συνθήκη που δημιουργεί το ματς. Άλλοτε τα κατάφερνε, άλλοτε όχι, αλλού τα κατάφερνε, αλλού όχι.
Αν πρέπει να μπει ένα πρόσημο σε όλ’ αυτά, είναι έστω και οριακά αρνητικό. Αν κερδίζει κάτι ο ΟΦΗ στο μεσοαμυντικό κομμάτι, το χάνει στο μεσοεπιθετικό. Οι εξτρέμ είτε αργούν είτε φλυαρούν, οι κεντρικοί μέσοι είτε φλυαρούν είτε τραυματίζονται, ο φορ τρέχει για να βρει μπάλες που σπάνια φτάνουν σε αυτόν και το πρόβλημα ένα εικοσαήμερο πριν από την πρεμιέρα φωνάζει για επείγουσες λύσεις. Όχι λύσεις τύπου Ουές ή Σελίμοβιτς στο 6, Νοικοκυράκη στο 10, Σαρδινέρο στο 9, λύσεις κανονικές.
Ο Νιόπλιας ξέρει ότι η καλή δουλειά φαίνεται από την προετοιμασία και η καλή προετοιμασία από τις μεταγραφές. Αυτή η ισορροπία θα μπορούσε να εγγυηθεί ένα καλό αποτέλεσμα. Για αρχή μια ισοπαλία με έστω ένα καλό ημίχρονο στην πρεμιέρα του Χαριλάου και μετά βλέπουμε.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Ένας Ιρανός, ο νέος προπονητής φυσικής κατάστασης του ΟΦΗ
