Όχι άλλο κάρβουνο!
Στη θέση του Νίκου Κούρκουλου βάλτε όποιον θέλετε. Για τον ΟΦΗ είναι η σκηνή αυτή, εκείνη η κραυγή. Γράφει ο Σταύρος Καραΐνδρος.
Ο Κούρκουλος περιγράφει όσα διαδραματίστηκαν στο μηχανοστάσιο. Η κάμερα κάνει κοντινό. Οι φλέβες πετάγονται από τον λαιμό του. Σηκώνεται όρθιος και κραυγάζει. Η σκηνή φτάνει στο αποκορύφωμά της: «Τι κάνετε μωρέ; Σταματήστε το κάρβουνο, όχι άλλο κάρβουνο!»
Ενα από τα πιο χαρακτηριστικά στιγμιότυπα από το "Ορατότης Μηδέν" του Νίκου Φώσκολου. Στη θέση του αείμνηστου ηθοποιού βάλτε όποιον θέλετε. Εναν οπαδό του ΟΦΗ, τον Βέρα, τον Μπούση, τον Φερέιρα. Για όλους είναι η σκηνή αυτή, για όλους η κραυγή του Κούρκουλου «Όχι άλλο κάρβουνο».
Στο πρώτο 45λεπτο του αγώνα με τη Λαμία ο Ομιλος κάνει μία από τις πιο γεμάτες εφετινές του εμφανίσεις. Προσέξτε, όχι μία από τις καλύτερες, αλλά μία από τις πιο γεμάτες. Εκανε 5 τελικές, όσες δεν είχε κάνει μαζί σε κανέναν άλλο προηγούμενο αγώνα. Η μία δεν χάνεται. Ο Βαζ απέναντι στο άδειο τέρμα έχει μία επιλογή, πάντως όχι αυτή που επέλεξε. Πλασέ μικρού παιδιού, αδύναμο, ο τερματοφύλακας της Λαμίας έχει χάσει τη φάση και για να καταλάβετε πόσο άψυχο ήταν το πλασέ, πρόλαβε και γύρισε και μπλόκαρε την μπάλα πριν περάσει τη γραμμή!
Είναι η τελευταία ευκαιρία του ΟΦΗ στο πρώτο ημίχρονο. Θα μπορούσε να «κλειδώσει» τη νίκη με αυτή την εμφάνιση, το παραδέχθηκε και ο Χάβος. «Θα μπορούσε να είναι 2-0», είπε ο άνθρωπος που μάλλον πρέπει να ανάψει μία λαμπάδα για αυτό που έκανε ο ΟΦΗ. Τι έκανε; Εβγαλε τα μάτια του με τα ίδια του τα χέρια. Πέρασε από το λαιμό του τη θηλιά.
Το παιχνίδι ήταν τελικός. Το ήξεραν και οι πέτρες αυτό. Και για τη Λαμία ήταν ένα σημαντικό ματς, αλλά το σερί που ακολουθεί στη συνέχεια δεν την άγχωνε για την έκβαση της αναμέτρησης στο Γεντί Κουλέ. Τα κατάφερε, όμως, πήρε το διπλό και μπορεί να σκέφτεται με άνεση το μέλλον. Σε αντίθεση με τον ΟΦΗ που μπορεί να μην έχει πέσει ακόμα, αλλά βάσει της ψυχολογίας, της γκίνιας, αλλά και της ανικανότητας, πότε θα προλάβει να ανατρέψει την κατάσταση;
Πάρτε για παράδειγμα τη Λαμία. Δεν έχει καμία σούπερ συγκομιδή στα εκτός έδρας παιχνίδια, στα έξι τελευταία δεν είχε πετύχει ούτε ένα γκολ(!) -τα έβαλε μαζεμένα στον ΟΦΗ- αλλά όλο και «τσιμπάει» βαθμούς.
Ο ΟΦΗ τι κάνει; Βάζει δύσκολα στον ίδιο του τον εαυτό. Παιχνίδια που πρέπει να κερδίζει όχι απλά δεν τα κερδίζει, αλλά τα χάνει! Τρία γκολ σε 45 λεπτά και μάλιστα στην έδρα σου είναι κατόρθωμα. Το 0-1 τον «πλήγωσε», το 0-2 -το οποίο ειρήσθω εν παρόδω ήρθε από στημένο, έτσι για να μην ξεχνιόμαστε σχετικά με τις παθογένειες αυτής της ομάδας- τον «σκότωσε». Το 0-3 είναι όπως λέει και το τραγούδι «σκότωσες έναν πεθαμένο».
Ο ΟΦΗ κινδυνεύει. Από χαζομάρες. Και είναι αδιανόητο αν στο τέλος της χρονιάς δεν σωθεί. Θα είναι αδιανόητο να γυρίζει τον χρόνο πίσω και να μετρά τις χαμένες ευκαιρίες του αγώνα με τη Λαμία, τα λάθη του πρώτου γύρου, τους πεταμένους βαθμούς στην έδρα του. Αλλά, θα μου πείτε, αδιανόητο δεν είναι που δεν κέρδισε αυτό το ματς μετά από αυτό το πρώτο ημίχρονο;
Και τώρα τι; Δεήσεις για τη συνέχεια. Προσευχές για να συνεχίσει με εμφανίσεις σαν κι αυτές του πρώτου σαρανταπενταλέπτου, αλλά να τα βάζει. Τόσο απλά. Κι αν τα βάζει θα έρθει η ψυχολογία, θα έρθουν οι βαθμοί και θα έρθει και η σωτηρία. Αλλιώς θα έρχονται τα υπογλώσσια...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Χάβος: «Θα μπορούσε να είναι 2-0...»
Η στιγμή της αποχώρησης των παικτών του ΟΦΗ
