Μία συναρπαστική ιστορία

19:40 | 20/09/2021

Τι ήταν συναρπαστικό και τι δεν ήταν σε μία από τις πιο ωραίες βραδιές στο «Γεντί Κουλέ». Γράφει ο Μανόλης Γρηγοράκης

Το τελευταίο τέταρτο του αγώνα με την ΑΕΚ στο Γεντί Κουλέ θα μείνει στην ιστορία όχι σαν κάτι που δεν έχει ξαναγίνει, αλλά σαν αυτό που πραγματικά ήταν: μια κατάθεση καρδιάς και ψυχής, ένα εκρηκτικό μείγμα ποδοσφαιρικής και οπαδικής μαγείας, μια στιγμή Ιστορίας από 'κείνες που έφτιαξαν το μύθο αυτού του γηπέδου.

Η βουτιά του Νέιρα στη φάση του πρώτου γκολ δεν ήταν μόνο στη μπάλα, ήταν και στο παρελθόν μιας ομάδας που στην ακμή της έκανε αποτελέσματα σαν το χτεσινό ένα κομμάτι της ρουτίνας της - μια εντός έδρας ισοπαλία με την ΑΕΚ δεν ήταν κάτι τόσο συγκλονιστικό ώστε να μνημονεύεται πέραν της επομένης του αγώνα. Όμως, καμία ισοπαλία με την ΑΕΚ εκείνα τα μεγάλα χρόνια δεν ήταν τόσο μεγάλη σαν τη χτεσινή.

Υπήρξαν τότε ισοπαλίες με την ΑΕΚ που ήταν σαν ήττες, δεν υπήρξε καμία που ήταν σαν νίκη. Σαν τη χτεσινή δηλαδή. Καμία ομάδα δεν είναι εύκολο να γυρίσει από το 0-3 σε διάστημα ενός τετάρτου και μάλιστα του τελευταίου τετάρτου του αγώνα. Και ναι, η ΑΕΚ έπαιζε με παίκτη λιγότερο, αλλά είναι η πιο ποιοτική μεσοεπιθετικά ΑΕΚ των τελευταίων ετών - απόδειξη ότι τα δύο από τα τρία γκολ της με παίκτη λιγότερο τα πέτυχε.

Είναι μια κουβέντα που έτσι κι αλλιώς πρέπει να κάνει ο Νιόπλιας με τους παίκτες και τους συνεργάτες του, γιατί έτσι πρέπει να κάνουν οι σοβαροί προπονητές στις σοβαρές ομάδες. Να μην αφήνουν μια συναρπαστική ιστορία σαν αυτή του χτεσινού ματς να χαλάσει την πνευματική ισορροπία της ομάδας. Όλες οι συναρπαστικές ιστορίες έχουν αυτό τον κίνδυνο, γι' αυτό καλύτερα να τις διηγούνται οι οπαδοί - οι ποδοσφαιριστές και οι προπονητές έχουν άλλη δουλειά.

Προτού ο ΟΦΗ φτάσει στο συναρπαστικό 3-3 είχε περάσει από το ταπεινωτικό 0-3. Παίζοντας με παίκτη παραπάνω. Δεν υπάρχει τίποτα συναρπαστικό σε όλο αυτό. Το ζητούμενο για έναν προπονητή -πολύ περισσότερο για έναν προπονητή με τη σοβαρότητα του Νιόπλια- δεν είναι πώς θα γυρίσει ένα ματς από το 0-3 απέναντι σε μεγάλο αντίπαλο, διότι αυτό δεν θα συμβεί περισσότερες από μια-δυο φορές. Το ζητούμενο είναι να μη μένεις πίσω με τρία και μάλιστα εύκολα γκολ, σαν αυτά δηλαδή που δέχτηκε χτες η άμυνα του ΟΦΗ. Η ίδια άμυνα που στο αμέσως προηγούμενο ματς, παίζοντας απέναντι σε μια επίσης ποιοτική μεσοεπιθετικά ομάδα δεν δέχτηκε όχι γκολ, ούτε φάση.

Ήξερε ο Νιόπλιας ότι έπαιρνε αμυντικό ρίσκο με τη χρησιμοποίηση στην αρχική ενδεκάδα του Λάμπρου αντί του συνεπέστερου τακτικά Φαν Ντάινεν, αλλά ήξερε επίσης ότι τα ντέρμπι παίζονται και στην επίθεση, όχι μόνο στην άμυνα. Το ρίσκο δεν του βγήκε, αλλά τουλάχιστον βγήκε ο Λιβάι Γκαρσία. Πλάκα πλάκα την έκανε τη δουλειά του αμυντικά ο Λάμπρου που προκάλεσε την αποβολή, αν σκόραρε με τη θεαματική λόμπα λίγο μετά θα την έκανε και επιθετικά. Και θα άλλαζε όχι μόνο το σκορ, αλλά και το ματς. Δεν έγινε τότε το 1-1, το σκορ και το ματς έμεινε το ίδιο και ο Τσούμπερ στο φινάλε του ημιχρόνου το έκανε χειρότερο.

Ο Νιόπλιας πήγε στα αποδυτήρια κουβαλώντας αναγκαστικά το βάρος όχι μόνο της ευθύνης για το 0-2, αλλά και της υποχρέωσης να το γυρίσει. Οι γρήγορες αλλαγές έκαναν τον ΟΦΗ καλύτερο στην επίθεση, αλλά στην άμυνα ένα λάθος σαν αυτό του Νέιρα ήταν αρκετό να φέρει την καταστροφή. Το 0-3 δημιούργησε στους περισσότερους μέσα στο τερέν την εντύπωση ότι το ματς έληξε, ο Μιλόγεβιτς άρχισε τις αλλαγές του με τον Μάνταλο, ο Νιόπλιας τις τελείωσε με τον Γρίβα. Και εκεί που τελείωσαν οι αλλαγές του ΟΦΗ άρχισε ο Νέιρα. Κι εκεί που άρχισε ο Νέιρα, άρχισε και το Γεντί Κουλέ. Κι εκεί που άρχισαν όλ' αυτά, τελείωσε η ΑΕΚ. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

Η ιστορία του τελευταίου τετάρτου, μια από τις πιο συναρπαστικές ιστορίες που θα αφήσει πίσω του ο Νιόπλιας και θα διηγούνται με δέος όσοι την έζησαν.