Όλα παίρνουν το δρόμο τους ανεπιστρεπτί!
Ο ΟΦΗ θέλει ακόμα δρόμο… αλλά βρίσκεται στο σωστό μονοπάτι. Γράφει ο Δημήτρης Καρυωτάκης
Του Δημήτρη Καρυωτάκη
Δεν ήταν ποτέ στα παιγνίδια που πρέπει να πάρεις αυτό με τον Ολυμπιακό. Για να’ μαστε ακριβείς δεν ήταν ποτέ από την εποχή του Γκέραρντ και μετά. Και για να είμαστε ακόμα πιο ακριβείς δεν ξέρω πια ομάδα μπορεί να κοντράρει στα ίσα αυτόν τον Ολυμπιακό, που σβηστός και στο ρελαντί, παρότι ο ΟΦΗ του βάλε δύσκολα στο πρώτο ημίχρονο, με επαγγελματικό τρόπο επιβεβαίωσε την ανωτερότητα του και πήρε, με την τελική εικόνα πιο εύκολα απ’ ότι περίμενε το παιγνίδι.
Τι κρατάμε απ' το σαββατιάτικπ παιγνίδι για τον ΟΦΗ; Μα ότι κρατήσαμε και στον αγώνα με τον Άρη: ένα ημίχρονο και την πίκρα πως στην πιο ζέστη και ομιλίτικη βραδιά στο Γιεντί Κουλέ, ο κόσμος έφυγε με την κρυάδα του κακού αποτελέσματος και την αναιμική εικόνα του β´ημιχρόνου!
Αλλά ας βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά για να καταλάβουμε από που ερχόμαστε και που πάμε: Ο ΟΦΗ πέρσι σώθηκε την τελευταία στιγμή, με μια χρονιά κακή - πιο κακή δεν γίνεται και φέτος τον βλέπουμε πάλι να είναι στα ψηλά πατώματα με μόλις δυο ήττες στο παθητικό του. Φέτος με την μεθοδικότητα του Νιόπλια, με ένα εκπληκτικό ντεμαράζ στα τελευταία παιγνίδια όπου μετρά 4 νίκες, αίφνης ψήλωσε απότομα, αλλά απέχει ακόμα από το να μπορεί να κοιτάξει στα ίσα τις ομάδες της πρώτης τριάδας. Το 'κανε με την ΑΕΚ, δεν τα κατάφερε με τον ΠΑΟΚ, έπαιξε για 45 λεπτά στα ίσα τον Ολυμπιακό.
Όμως η ομάδα χτίζεται βήμα βήμα. Και θέλει να έχει μια συνολική εικόνα όπως εκείνη του πρώτου ημιχρόνου.Ο ΟΦΗ ξαναφτιάχνει την τσαλακωμένη εικόνα του και αυτό θέλει χρόνο, υπομονή και καλό κλίμα απ’ όλους όσοι κινούνται γύρω από το club. Προφανώς και θέλουμε να βλέπουμε έναν ΟΦΗ από τα παλιά, να κερδίζει τους μεγάλους αντιπάλους, αλλά όχι σαν φωτοβολίδα, όχι όπως εκείνο το βράδυ του φθινοπώρου του 2018 που ήταν η τελευταία επαρχιακή ομάδα που κέρδισε τον Ολυμπιακό για να σωθεί στο τέλος στα μπαράζ με τον Πλατανιά.
Μέσα σε 7 μέρες ο ΟΦΗ βρέθηκε να παίζει τρία σπουδαία παιγνίδια και χωρίς να θαμπώσει με το παιγνίδι του (δείγμα πως δεν έχει ούτε το βάθος ούτε τη δυνατότητα να κάνει rotation) πήρε το μίνιμουμ και πάλεψε δυο σκάρτα σαρανταπεντάλεπτα! Πιθανά στη διαχείριση των δυο πιο σπουδαίων αγώνων, να υπάρχει συζήτηση για το πως θα μπορούσε να γίνει καλύτερα, ωστόσο η υγεία που εκπέμπει πια ο ΟΦΗ του επιτρέπει να κάνει το ταμείο της, με την πολυτέλεια να μην έχει άγχος και να βλέπει με αισιοδοξία τη συνέχεια!
Μεγάλο κέρδος η επιστροφή του κόσμου, το πάθος της εξέδρας, η εξωγηπεδική ομορφιά της ομάδας, το ζεστό χειροκρότημα - επιβράβευση, που ναι θύμισε εποχή Γκέραρντ. Όλα τα υπόλοιπα θα έλθουν με τον καιρό και αυτή τη φορά όλα δείχνουν να παίρνουν το δρόμο τους ανεπιστρεπτί!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Ο ΟΦΗ του ενός ημιχρόνου, το χειροκρότημα και η μικρή ζημιά
«Γεντί Κουλέ»: Η τρομερή ατμόσφαιρα και η στήριξη
